Wielki Post to szczególny czas na budzenie serc: do jałmużny, do niesienia pomocy tym, którzy jej najbardziej potrzebują. To czas, kiedy powinniśmy otwierać szeroko oczy, aby widzieć słabych i uszy, aby słyszeć ich skargi. Ręce wyciągnięte w pomocnym geście znaczą więcej niż setki pustych deklaracji. We Wrocławiu od 2003 r. pomoc dla najbardziej potrzebujących organizują Anna i Rafał Dutkiewiczowie - para prezydencka. Jeszcze w karnawale zapraszając najbogatszych biznesmenów, korpus dyplomatyczny, przedstawicieli świata nauki, kultury, polityki i mediów. Organizują największy w Polsce bal dobroczynny.

Agnieszka Bugała: - 19 stycznia odbył się we Wrocławiu VI Bal Dobroczynny Anny i Rafała Dutkiewiczów. Zebrano rekordową sumę: ponad milion złotych. Komu pomogą te pieniądze?

Anna Dutkiewicz: - Dzieciom przebywającym w Dolnośląskim Szpitalu Dziecięcym im. Korczaka we Wrocławiu. To jest szpital, który obsługuje cały Dolny Śląsk. Już po raz czwarty zbieraliśmy właśnie dla nich. Kiedy przed laty zobaczyłam, jakim sprzętem dysponuje szpital, zrozumiałam, że balansujemy na krawędzi odpowiedzialności za życie dzieci. Wszystko wokół rozwijało się w ogromnym tempie, a szpital miał dwa respiratory nowej generacji; pozostałe były w takim stanie, że najlepiej, aby ktoś z personelu wciąż przy nich stał i czuwał nad ich działaniem. Dlatego podjęłam próbę przekonania wrocławskiego świata biznesu, że niesienie takiej pomocy ma sens. Dziś, kiedy podsumowujemy VI Bal, dziękuję im za to, że mi uwierzyli: to ma sens, każda darowizna ma sens. Ta impreza to dzieło ludzi dobrej woli.

- Jak dzielone są pieniądze? Czy sama organizacja przedsięwzięcia nie pochłania sporej części zysków?

- Każda darowizna przekazana dla dzieci trafia do nich w całej kwocie. Koszty organizacji przedsięwzięcia pokrywam z części pieniędzy, które przynoszą bilety. Wszystkie inne - darowizny sprzed balu, pieniądze z licytacji cennych przedmiotów i pamiątek - trafiają do szpitala. Szpital przygotowuje także listę zakupów.

- Na co jest zapotrzebowanie w tym roku?

- Potrzebny jest zakup wysokiej klasy sprzętu do wideobronchoskopii i bronchofiberoskopii, czyli aparatury do badania dróg oddechowych, która umożliwia np. usuwanie ciał obcych bez interwencji chirurgicznej. Zbieraliśmy także na sprzęt do gastroskopii, do EEG, na respiratory i inkubatory. W zeszłym roku kupiliśmy karetkę pogotowia. Byliśmy umówieni na jej przekazanie w grudniowy wtorek i nic nie zapowiadało tego, co się zdarzy. Tymczasem karetka okazała się czymś więcej niż tylko nowym pojazdem - okazała się pojazdem niezastąpionym, ponieważ dokładnie dzień wcześniej całkowicie zepsuła się dotychczas pracująca.

- Jest Pani organizatorem, mózgiem, sercem, ale też pomysłodawczynią przedsięwzięcia...

- Wszystko zaczęło się od tego, że zdesperowana matka szukająca pomocy na operację dla swojej córki dotarła do mnie przez sąsiadkę z osiedla. Powiedziała, że próbuje zorganizować bal, aby uzbierać kwotę ponad 50 tys. zł, i ma z tym problemy. Przeprowadziłam rozmowę z mężem - to był początek jego prezydentury - i doszliśmy do wniosku, że niezależnie od tego, co będzie, pozostanie po nas coś dobrego, jeśli będziemy pomagać tym, którzy tej pomocy potrzebują. Tak powstał pomysł na bal. W organizacji pomagają studenci i wolontariusze, nie ponosimy więc kosztów zatrudniania wielkiej liczby osób. Każdy wysiłek to kwestia dobrej woli wielu ludzi. To także dar ich serca.

- Kiedy rusza machina przygotowań, aby bal mógł odbyć się w styczniu?

- Tak naprawdę miesiąc przed balem to od ośmiu do dziesięciu godzin codziennej pracy, ale pierwsze kroki stawiamy już cztery miesiące wcześniej. Wtedy szacujemy liczbę gości, kierujemy zapytania do tych, którzy mogą przybyć. W tym roku zaprosiliśmy 1020 osób, dwa razy więcej niż poprzednio, ale i tak - ok. dwustu czekało na ewentualne wolne miejsce. Żeby wszystkich pomieścić, po raz pierwszy zorganizowaliśmy bal w Hali Stulecia.