„Można Go określić jako dobrego człowieka, z sercem na dłoni, wytężonej pracy do końca, pracy nad sobą i dla innych” – napisał rektor UPJPII ks. prof. Robert Tyrała.
W wigilię uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa lotem błyskawicy media obiegła informacja: „Zmarł tarnowski duchowny ks. prof. Michał Drożdż, dziekan Wydziału Nauk Społecznych UPJPII w Krakowie”. Smutną wiadomość podała, jako jedna z pierwszych, współpracująca z Niedzielą red. Ewa Biedroń z Radia Dobra Nowina – rozgłośni, którą przed laty ks. prof. Drożdż współtworzył.
Kreator
Jego przyjaciel, pierwszy dyrektor RDN – ks. Ryszard Piasecki w rozmowie z dziennikarką wyznał: – Jesteśmy zaskoczeni tą śmiercią. Ksiądz Michał chorował od prawie 2 lat, ale ciągle pracował. To był mój przyjaciel, z którym dzieliliśmy trudy tworzenia diecezjalnego radia. Był człowiekiem pełnym wiary, miał dar matematycznej precyzji. Cieszył się darem dobroci, był wrażliwy na ludzki los, biedę. Napisał wiele ciekawych książek o mediach. Stały się one dla niego zadaniem. Szkoda, że nie dokończył tak wielu rozpoczętych spraw...
Redaktor Biedroń przypomniała również, że ks. Drożdż zaangażował się w pracę V Synodu Diecezji Tarnowskiej i Komisji ds. Mediów – był głównym autorem synodalnego dokumentu na temat mediów, w którym nakreślił ich rolę i zadania na przyszłość. Cenił media katolickie, w tym Niedzielę. Miał świadomość szczególnej roli, którą odgrywają w życiu Kościoła.
Reklama
Teolog, filozof, medioznawca, profesor nauk społecznych; był także jednym z założycieli kierunku dziennikarstwo i komunikacja społeczna na Uniwersytecie Papieskim w Krakowie. Był tu m.in. dziekanem Wydziału Nauk Społecznych i dyrektorem Akademickiego Centrum Medialnego UPJPII. Autor wielu publikacji z zakresu filozofii nauki, filozofii mediów, teorii mediów i etyki mediów, był członkiem Rady Programowej Telewizji Polskiej, zasłużonym pedagogiem, wielokrotnie wyróżnianym i nagradzanym.
Profesor
W jednym z pierwszych wspomnień poświęconych zmarłemu dr Klaudia Cymanow-Sosin, wykładowca z Katedry Mediów i Komunikacji Społecznej UPJPII, w Radiu Kraków powiedziała m.in.: „Trudno nam się pogodzić z faktem, że już od nas odszedł. Był człowiekiem, który łączył wiele środowisk z różnych części Polski; środowisk naukowych, praktyków dziennikarstwa, różne pokolenia osób dojrzałych, akademików, ale także młodzieży”.
Z kolei rektor UPJPII ks. prof. Robert Tyrała w liście napisanym po śmierci ks. prof. Drożdża podkreślił m.in.: „W ostatnim czasie bardzo intensywnie pracował, martwiliśmy się tym wszyscy, ale on nie zważał na siebie, priorytetem była dla niego nasza uczelnia, jej sprawy oraz przyszłość”. Zwrócił też uwagę na życiową postawę zmarłego: „A ileż troski codziennej w nim było o każdego człowieka i potrzeby pochylenia się nad każdym – ważnym i mniej ważnym – problemem! Nie umiał iść przez życie połowicznie, zawsze szedł na całość”.
Wyrazy wdzięczności zmarłemu profesorowi przekazywali także byli i obecni studenci. Na jednym z portali społecznościowych pisali, że był wspaniałym, zawsze uśmiechniętym człowiekiem, otwartym i życzliwym, że dawał nadzieję. Podkreślali, że lubił studentów i ich słuchał...
Ostatnie pożegnanie
Liturgia stacyjna za śp. ks. prof. Michała Drożdża rozpoczęła się 19 czerwca w kościele św. Maksymiliana w Tarnowie. Następnego dnia zmarłego pożegnała wspólnota akademicka UPJPII podczas Mszy św. w kolegiacie św. Anny w Krakowie, a uroczystości pogrzebowe odbyły się 21 czerwca w kościele św. Michała Archanioła w rodzinnej parafii zmarłego w Żeleźnikowej Wielkiej.
Rodzina, współpracownicy i studenci pożegnali w sobotnie przedpołudnie prof. Antoniego Rosikonia. Mszy św. przewodniczył ks. Andrzej Marcak, proboszcz archikatedry Chrystusa Króla w Katowicach. – Lekarze pewnie mieliby rożne teorie dlaczego tak długo żył. My powiedzielibyśmy, że Pan Bóg mu błogosławił – mówił nawiązując do wieku zmarłego. Prof. Antoni Rosikoń w czerwcu obchodził 106. urodziny. Niemal do końca życia pozostał aktywny zawodowo.
Wspominając zmarłego proboszcz zwrócił uwagę, że jego przykład uczy, co w życiu jest najważniejsze. Prof. Antoni Rosikoń był człowiekiem, który kierował się jasnymi zasadami, szukał oparcia w Bogu.
W imieniu zebranych zmarłego pożegnali syn Janusz, wnuk Jan oraz prof. Jan Ślusarek, dziekan Wydziału Budownictwa Politechniki Śląskiej. – Ojciec pozostał taki sam w przekazach jego współpracowników, podwładnych i studentów, jak i nas, jego synów. Często dzieci żyją przygniecione wielkością swoich rodziców. Nasz ojciec był inny. Pochłaniała go pasja do pracy, ale zawsze znalazł czas, uśmiech, życzliwość, miłość dla synów. Potem wnuczki i wnukowie byli dla niego najważniejsi – wspominał syn, Janusz Rosikoń. – Wiedział, że rodzina jest czymś, co w wielkiej historii decyduje o powodzeniu lub upadku imperiów.
Syn zmarłego potwierdził również, że prof. Antoni Rosikoń był człowiekiem, który starał się swoim przykładem zachęcać innych do czynienia dobra. – Boga nam nie narzucał, choć pewnie modlił się w intencji naszego nawracania – zauważył.
Żegnając prof. Rosikonia, byli zgodni, że odszedł człowiek, który zainteresowania techniczne łączył z humanizmem. Był pasjonatem łaciny i historii. Często cytował Owidiusza, Goethego czy Mickiewicza, którego szczególnie lubił. Dziekan Politechniki Śląskiej zauważył, że życie i pracę profesora można streścić w słowach Ignacego Loyoli: „Na większą chwałę Bożą”.
Po Mszy św., zgodnie z życzeniem zmarłego, przeprowadzono kwestę na dom dla trudnych dziewcząt, który siostry szarytki prowadzą w Łbiskach pod Warszawą. – W przeszłości pan profesor sam znacznie wsparł budowę tego domu, a teraz prosi o to was, tu zebranych – wyjaśnił ks. Marcak.
Prof. Antoni Rosikoń spoczął w grobowcu rodzinnym na cmentarzu przy ul. Sienkiewicza w Katowicach. Msza św. w 30. dniu po śmierci zostanie odprawiona 18 września o godz. 12 w katowickiej archikatedrze.
Antoni Rosikoń był emerytowanym profesorem Politechniki Śląskiej, w której w 1967 roku utworzył Katedrę Budowy Kolei. Urodził się 10 czerwca w 1907 r. w Grodkowie Siewierskim. Ukończył ośmioklasowe Gimnazjum Państwowe i Liceum w Częstochowie. Studia ukończył na Politechnice Warszawskiej w 1932 roku. W tym samym roku został etatowym pracownikiem PKP - gospodarzem odcinka kolei od Tarnowskich Gór do Chorzowa Batorego.
W 1976 r. profesor został dyrektorem Instytutu Dróg i Mostów na Wydziale Budownictwa Politechniki Śląskiej ze stopniem profesora kontraktowego. Zwieńczeniem ogromnego dorobku pracy zawodowej, zwłaszcza naukowego i dydaktycznego, było nadanie mu przez Prezydenta RP w 2001 r. tytułu naukowego profesora nauk technicznych - został wtedy najstarszym nominowanym, emerytowanym profesorem w kraju.
Na swoje setne urodziny wydał książkę "O obrotach podpór i przęseł mostu". Jest ona podstawą do aktualizacji wytycznych projektowania obiektów inżynierskich na terenach objętych szkodami górniczymi.
Antoni Rosikoń w 2008 roku został honorowym laureatem kolejnej edycji konkursu "Człowiek Roku – Przyjaciel Kolei", a podczas uroczystej gali z okazji Święta Kolejarza został odznaczony najważniejszym odznaczeniem państwowym – Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W lipcu 2012 roku otrzymał tytuł Honorowego Profesora Politechniki Śląskiej.
Prywatnie prof. Rosikoń wychował dwóch synów - Andrzeja (76 lat), inżyniera, i Janusza (71), znanego warszawskiego fotografa i wydawcę.
Ministerstwo Edukacji Narodowej z jednej strony zapewnia, że szkoły powinny być blisko uczniów, a z drugiej – daje ciche przyzwolenie na ich masowe zamykanie.
Lubelszczyzna stała się symbolem tej politycznej hipokryzji, bo właśnie tam kurator zgodził się na likwidację większej liczby szkół niż rok wcześniej zlikwidowano w całej Polsce. W województwie mazowieckim do Kuratorium Oświaty w Warszawie wpłynęło 13 wniosków o likwidację szkół. Jednocześnie Ministerstwo Edukacji Narodowej ma wdrażać projekty, które mają rzekomo ratować edukację na wsi. Czym jednak jest to całe spóźnione „ratowanie"? Czy zwykłą zasłoną dymną? Czy naprawdę nie dzieje się nic niebywałego? Dla setek uczniów i nauczycieli, którzy właśnie dowiedzieli się, że ich szkoła znika z mapy edukacyjnej, jest to zapewne bardzo pocieszające.
W przygranicznym Gubienie odbył się protest pod nazwą „Stop zalewaniu Polski migrantami przez Niemcy”, podczas którego zgromadzeni manifestanci domagali się obrony szczelności polskich granic, a także zmiany polityki rządu w tej sprawie.
Tutaj, w Gubinie, jak w Słubicach, Zgorzelcu, tutaj dokonuje się akt bezprawia ze strony Niemiec, którzy narzucają Polakom nielegalnych migrantów, wpychając ich do Polski, destabilizując państwo polskie i narażając nas wszystkich na utratę bezpieczeństwa i spokoju, z którego przecież Polska słynie — mówił.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
