Przypadające 2 lutego Święto Ofiarowania Pańskiego jest od 1997 r. także Światowym Dniem Życia Konsekrowanego. W tym dniu najczęściej diecezjalne katedry stają się miejscem spotkań i modlitwy w intencji tych osób. W naszej diecezji tegoroczne święto miało wyjątkową oprawę. Podczas Mszy św. w katedrze swoje życie pustelnicze rozpoczęła Anna Markowska, wcześniej wdowa konsekrowana. To pierwsza w diecezji i w regionie świecka pustelnica.
– Dzień życia konsekrowanego, to dzień radości z tego, że mamy tyle osób, które swoje serce i swoje życie ofiarują Bogu. Życzę wszystkim osobom konsekrowanym jak najwięcej radości ze swojego poświęcenia się Bogu. Życzę także nowych powołań w zakonach i zgromadzeniach – powiedział bp Stefan Cichy, przewodnicząc Mszy św.
Na obchody Dnia Życia Konsekrowanego do legnickiej katedry przybyły siostry zakonne, bracia i ojcowie pracujący w diecezji legnickiej. Ponadto świeckie osoby konsekrowane, przełożeni seminarium i klerycy oraz wierni, w tym znajomi i przyjaciele p. Anny.
Reklama
Liturgia rozpoczęła się od poświęcenia świec i procesji. W homilii bp Cichy mówił o wielkim wkładzie osób konsekrowanych w życie i działalność Kościoła. Biskup senior podkreślił, że wielu papieży wywodziło się z rodzin zakonnych. Również wielu świętych i błogosławionych prowadziło życie według rad ewangelicznych. – Zarówno w przeszłości, jak i dziś osoby konsekrowane prowadzą wiele dzieł, zgodnie z charyzmatami swoich zgromadzeń. Prowadzą szkoły, szpitale, domy dziecka, pracują w zakrystiach, w katechezie, zajmują się ubogimi i niepełnosprawnymi. Prowadzą także życie kontemplacyjne, modląc się za cały Kościół. Dziś również znajdujemy takie osoby świeckie, które starają się znaleźć milczenie w odosobnieniu, by więcej się modlić, prowadzić dzieła pokutne, a wszystko dla zbawienia świata i własnego uświęcenia – zaznaczył bp Cichy.
Po homilii przedstawiciele osób konsekrowanych odnowili śluby zakonne: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Ksiądz biskup udzielił też specjalnego błogosławieństwa p. Annie, która od tego momentu oficjalnie rozpoczęła swoje życie pustelnicze.
Anna Markowska, pierwsza pustelnica, pochodzi z Wrocławia. Jest mamą dorosłego syna. Przez wiele lat pracowała w przedszkolach, w handlu, była pracownikiem biurowym. Swoje życie religijne pogłębiała we wspólnotach działających przy parafii św. Anny we Wrocławiu. Tam też formował się jej syn. Po śmierci męża zdecydowała się wejść na drogę życia konsekrowanego, jako wdowa konsekrowana. Życia pustelniczego doświadczyła odwiedzając mniszki kamedułki, u których spędziła kilka miesięcy. Po przygotowaniu duchowym i po odbyciu studium życia duchowego zdecydowała się na życie pustelnicze. P. Anna od kilku lat mieszka w małej wiosce pod Jelenią Górą, gdzie ma dom, który teraz stał się jej pustelnią. Zgodę na rozpoczęcie takiej formy życia wydał biskup legnicki Zbigniew Kiernikowski.
W diecezji legnickiej posługuje obecnie 15 zgromadzeń żeńskich i 5 męskich. Wśród nich są siostry benedyktynki i klaryski prowadzące życie kontemplacyjne. Ponadto są świeckie osoby konsekrowane, w tym jedna pustelnica.
Wszyscy chyba znamy słowa: „Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie” (Mt 6, 6). Tymczasem w dzisiejszej rzeczywistości, zabieganej, pełnej hałasu i rozpraszających bodźców, o tę ciszę biblijnej izdebki, w której prawdziwie można spotkać Boga na modlitwie, adoracji, kontemplacji, a przede wszystkim w ciszy własnego serca, coraz trudniej. Przed takim problemem przed kliku laty stanął ks. Robert Grzybowski, dyrektor Wydziału ds. Nowej Ewangelizacji. I tak zaczął szukać miejsca wyciszenia, a efektem tych starań jest Pustelnia pw. Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie
Początków należy szukać w 2008 r. Wtedy ks. Robertowi, świeżo upieczonemu studentowi socjologii na Uniwersytecie Stefana Kardynała Wyszyńskiego, po raz pierwszy przyszła do głowy myśl, by poszukać miejsca wyciszenia, azylu, w którym ludziom będzie bliżej do siebie i do Boga, gdzie będą mogli powrócić do źródeł, na wzór biblijnych miast ucieczki. Nie bez przyczyny było tez zapewne tempo życia w Warszawie.
Wilfred Chikpa Anagbe CMF biskup Makurdi w Nigerii
Nigeryjski biskup Wilfred Chikpa Anagbe wezwał obojętną Europę, by przestała milczeć wobec mordowania chrześcijan przez muzułmanów w tym afrykańskim kraju. „Zbyt wielu przywódców chce być politycznie poprawnych i zachowuje milczenie. Jeśli zignorujemy ten kryzys, będziemy świadkami nowego ludobójstwa” - przestrzegł ordynariusz diecezji Makurdi.
W rozmowie z włoską agencją SIR hierarcha opisał dramatyczną sytuację w Middle Belt, środkowym pasie Nigerii, w którym mieszka wielu chrześcijan. Sytuacja jest „niebezpieczna”, uważa bp Angabe, ujawniając, że ataki na chrześcijan „trwają czasami cały tydzień” i nikt w tym czasie nie przychodzi im z pomocą.
Czytamy następnie, że Samarytanin: „Podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem”. To również ważne przesłanie, które płynie do nas z dzisiejszej Ewangelii. Mówi ono, że nie wystarcza tylko sama chęć pomagania. Ważne jest, aby pomagać mądrze, aby pomoc, którą chcemy nieść, była dostosowana do warunków, sytuacji i potrzeb osoby pokrzywdzonej.
Powstał jakiś uczony w Prawie i wystawiając Jezusa na próbę, zapytał: «Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?» Jezus mu odpowiedział: «Co jest napisane w Prawie? Jak czytasz?» On rzekł: «Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego». Jezus rzekł do niego: «Dobrze odpowiedziałeś. To czyń, a będziesz żył». Lecz on, chcąc się usprawiedliwić, zapytał Jezusa: «A kto jest moim bliźnim?» Jezus, nawiązując do tego, rzekł: «Pewien człowiek schodził z Jeruzalem do Jerycha i wpadł w ręce zbójców. Ci nie tylko go obdarli, lecz jeszcze rany mu zadali i zostawiwszy na pół umarłego, odeszli. Przypadkiem przechodził tą drogą pewien kapłan; zobaczył go i minął. Tak samo lewita, gdy przyszedł na to miejsce i zobaczył go, minął. Pewien zaś Samarytanin, wędrując, przyszedł również na to miejsce. Gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko: podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem; potem wsadził go na swoje bydlę, zawiózł do gospody i pielęgnował go. Następnego zaś dnia wyjął dwa denary, dał gospodarzowi i rzekł: „Miej o nim staranie, a jeśli co więcej wydasz, ja oddam tobie, gdy będę wracał”. Kto z tych trzech okazał się według ciebie bliźnim tego, który wpadł w ręce zbójców?» On odpowiedział: «Ten, który mu okazał miłosierdzie». Jezus mu rzekł: «Idź i ty czyń podobnie!»
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
