Tradycyjnie 11 lutego, gdy obchodziliśmy liturgiczne wspomnienie Matki Bożej z Lourdes, w stolicy diecezji - Legnicy chorzy z całego miasta spotkali się na Mszy św. sprawowanej w ich intencji pod przewodnictwem biskupa legnickiego Tadeusza Rybaka w katedrze. Koncelebransami byli księża proboszczowie legnickich parafii.
Ksiądz Biskup wraz z kapłanami udzielili przybyłym chorym sakramentu namaszczenia chorych.

W wygłoszonej homilii Ksiądz Biskup przypomniał okoliczności objawień Matki Bożej w Lourdes. Wspomniał też, że Matka Boża wskazała miejsce, gdzie wytrysnęła woda, która stała się miejscem uzdrowień z różnych chorób. Te uzdrowienia i za czasów Bernadetty, i przez następne lata są znakiem miłości Boga, która zwycięża w sercach ludzkich wszelkie zło i zachęca, by ludzie żyli wierni Bogu i szli drogą Jego przykazań.
Ksiądz Biskup nawiązał również do okoliczności ustanowienia przed 11 laty Światowego Dnia Chorego przez Papieża Jana Pawła II. "Ojciec Święty - mówił Ksiądz Biskup - sam dotknięty cierpieniem i różnymi krzyżami życia, zawierzył siebie Matce Najświętszej i ustanowił Dzień Chorego, żeby sami chorzy uświadomili sobie, jak Bóg ich kocha, że Bóg jest przy nich i że uzdrawia serce człowieka z niewiary, ze zła. Ten dzień - według myśli Ojca Świętego - jest dniem, w którym przypominamy sobie, że każda choroba jest wielkim doświadczeniem, ale także wzięciem na siebie krzyża Jezusa Chrystusa. Przypomina, że ludzie cierpiący, dotknięci krzyżem są bardzo ważnymi członkami Kościoła, bo swoim cierpieniem i modlitwą wypraszają łaskę uzdrowienia serc ludzkich".
Zwracając się do chorych obecnych podczas tej Mszy św., a jednocześnie obejmując wszystkich chorych diecezjan, mówił: "Kochani chorzy. Chcę wam dzisiaj podziękować za to, że w cierpliwości znosicie swoją chorobę, że nie załamujecie się w swoim trudnym życiu, bo wiadomo, że dzisiaj życie chorego, starszego człowieka jest bardzo trudne. Iluż ludzi narzeka, że nie starcza pieniędzy na lekarstwa, że nie można czasem kupić czegoś do jedzenia, do ubrania. Słyszymy, że jest dużo braków w leczeniu chorych, szpitale nie mają tych warunków, jakie powinny mieć. I Wy, moi drodzy, w tych warunkach dzisiejszych jesteście wierni Chrystusowi. Dlatego te Wasze trudności, kłopoty, cierpienia są Chrystusowi tak bliskie. Chcę także podziękować Wam za to, że z tym darem cierpienia łączycie także swoją modlitwę. Wiem, że jak tylko możecie, przychodzicie, aby uczestniczyć we Mszy św., żeby karmić się Słowem Bożym i Najświętszym Sakramentem. Kościół udziela tych sakramentów św., co więcej, jak tylko ktoś prosi, czy potrzebuje, ksiądz przychodzi do chorego nawet do domu. W każdej parafii czyni to przynajmniej raz w miesiącu. Czasem, gdy księża nie mogą, przychodzą specjalnie przygotowani ludzie świeccy, którzy zanoszą Eucharystię choremu. Zachęcam więc przy tej okazji: zgłaszajcie chorych, którzy nie mogą sami przyjść do kościoła, aby im tę Komunię św. zanieść.
Wielkim umocnieniem jest też sakrament namaszczenia chorych. Kościół udziela tego sakramentu ludziom chorym, poważnie chorym i ludziom starszym. Ten sakrament, w szczególny sposób duchowo umacnia człowieka w trudnościach choroby i łączy z Chrystusem dźwigającym krzyż, a także modlimy się podczas jego udzielania, aby - jeśli jest taka wola Boża - chory wrócił do zdrowia, aby mógł spełniać swoje obowiązki i posłannictwo.
Wszyscy, którzy są złączeni z Chrystusem, są zaproszeni do tego, aby modlić się, bo modlitwa połączona z cierpieniem, modlitwa w wieku starszym ma też szczególne znaczenie w życiu Kościoła. Na pewno wielu z Was bierze do ręki różaniec św. Ojciec Święty ogłosił bieżący rok Rokiem Różańca Świętego i zachęca, abyśmy ten różaniec często odmawiali. Wielu też z Was, zachęconych objawieniem s. Faustyny, ma nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego. Powtarzajcie więc często te modlitwy i chcę Wam podziękować, że modlicie się za Ojca Świętego, za Biskupa, księży, siostry zakonne i cały nasz naród, który potrzebuje bardzo dużo Bożego światła i mocy, aby nie zszedł na złe drogi. Zapewne też wielokrotnie modlicie się za Waszych bliskich. Za te modlitwy i Wasze cierpienia - za to wszystko chcę Wam podziękować. Niech Matka Najświętsza, którą dzisiaj czcimy będzie nam przewodniczką na drodze życia, na drodze wiernego trwania przy Chrystusie i naszej drodze, drodze krzyżowej, jeśli nam przyjdzie taką drogą kroczyć. Niech Maryja uczy nas radości i ufności w cierpieniu, niech uczy nas, że przecież przez to trudne nasze życie idziemy do domu Ojca bogatego w Miłosierdzie, który odejmie wszystkie trudności i bóle i obdarzy nas radością wieczną. Niech Matka Najświętsza to nam wyprosi".
Po homilii wiele osób przyjęło sakramentu namaszczenia chorych.
Na zakończenie wspólnej modlitwy Ksiądz Biskup udzielił wszystkim pasterskiego błogosławieństwa.