„Magiczne pióro” to wspólne dzieło Magdaleny Kapuścińskiej i jej córki Amelii, uczennicy klasy II. Marzeniem córki było posiadanie sztuki teatralnej dla dzieci, napisanej przez mamę. Nie było to, wyznała p. Magdalena, proste zadanie. Zaproponowałam bajkę.
Odpowiedź córki – „Bajkę to ja mogę napisać sobie sama”. Zamieniłam się, więc w sekretarkę mojej córki i spisałam jej niewiarygodną opowieść o perypetiach dwóch wyjątkowych sióstr: siedmioletniej Arii i dziesięcioletniej Agnes, które mimo zakazu matki poetki, w dzień urodzin młodszej siostry, użyły jej magicznego pióra, jedynego magicznego pióra na świecie, by spełnić urodzinowe marzenie. Właścicielka magicznego pióra, sama używała go tylko w wyjątkowych okolicznościach, by zmienić zakończenie na lepsze lub, by wybawić kogoś z kłopotów. Pióro, czytamy w słowie wprowadzającym w treść książki, posiada nieskończony atrament, samo uzupełnia się w rękach właścicielki świecąc na niebiesko, a odnalezione zostało w starej drewnianej szkatule bogato rzeźbionej w alfabet runiczny, z inskrypcją: „ Tylko bogata we wrażliwe serce córa ma prawo korzystać z pragęsiego pióra”.
