Godziny spędzone w szkolnej ławce, po szkole masa zajęć dodatkowych, język, korepetycje itp. Nadchodzi weekend, czas na zbiórkę! Kim tym razem przyjdzie mi zostać? Może nieustraszonym rycerzem, walecznym żołnierzem, sprytnym indiańskim tropicielem, a może śmiałym konstruktorem? Ruszamy na grę!
Tym, co powinno odróżniać metodę harcerską od szkolnej, jest wychowanie oraz zdobywanie wiedzy i umiejętności przede wszystkim na łonie przyrody i przez grę. Kiedy w sobotę rano harcerz idzie na zbiórkę, jego oczekiwania są proste. Wyszaleć się i odpocząć od szkolnej rutyny tygodnia. Zadaniem drużynowego jest skierowanie przepełniającej chłopców energii na dobre tory, tak żeby przełożyła się ona na ich rozwój. Do tego zadania najlepiej nadaje się właśnie gra. A jak ona ma wyglądać i gdzie ją przeprowadzić? Miejscem na grę może być pobliski park miejski, las, starówka miasta itp. Wszystko zależy od inwencji twórczej organizatora. Na początku powinniśmy postawić sobie wymierne cele, jakie - według nas - powinna ona spełniać. Jeśli np. wielu harcerzy z naszej drużyny boi się ciemności, to możemy zorganizować półtoragodzinną grę nocną. Jeżeli natomiast nasi podopieczni dysponują małą sprawnością fizyczną, zaplanujmy sprawnościową rywalizację zastępów w różnych fizycznych konkurencjach. Oczywiście, trzeba pamiętać, aby dostosować poziom trudności zadań do możliwości psychofizycznych uczestników. Postawmy poprzeczkę wysoko, ale tak, żeby przy odpowiednim wysiłku, pracy zespołowej, czasem indywidualnych umiejętnościach była możliwa do przeskoczenia. Elementem, który sprawia, że gra zyskuje na atrakcyjności, jest odpowiednio dobrana fabuła. Wielu chłopców marzy, by zostać rycerzami, żołnierzami, konstruktorami, strażakami, Indianami itd. Mają swoich ulubionych bohaterów filmowych i literackich. Uwzględnijmy ich zainteresowania i pasje! Niech w naszej grze mają możliwość wcielenia się w dobre postacie, które przeniosą ich w świat marzeń.
Gra to nieodłączny element harcerskiego życia, który doceniał już gen. Baden-Powell. Wyraził to w jednej ze swoich życiowych dewiz: „Oto klucz do szczęścia: nie brać rzeczy zbyt tragicznie, robić, co możecie najlepszego w danej chwili, życie uważać za grę, a świat za boisko”.
Pomóż w rozwoju naszego portalu