Reklama

„A Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre” (Rdz 1, 31)

Co lubią storczyki?

Niedziela Ogólnopolska 2/2012, str. 39

Andrzej Bucior

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Rodzina storczykowatych obejmuje tysiące pięknie kwitnących gatunków, rośliny te są spotykane także w różnych środowiskach naszego kraju. Dawniej kwiaty te jako cięte lub, rzadziej, doniczkowe w szklarniach były synonimem bogactwa, ale obecnie dzięki postępom w rozmnażaniu i hodowli sztucznej w laboratoriach nastąpiły wielkie obniżki cen i mogą je mieć w swoich domach wszyscy chętni. Wyjątkowo wytrzymałe i efektowne w kwitnieniu okazują się odmiany hodowlane sprzedawane w kwiaciarniach i supermarketach.
Ostatnie lata to okres wzmożonej sprzedaży tych roślin. Przed kupnem powinniśmy przygotować się i przemyśleć decyzję. Warto też poczytać choćby rady z internetu dla poszerzenia wiedzy i zaczerpnięcia potrzebnych informacji o konkretnych gatunkach. Zapoznanie się z wymaganiami roślin i doświadczeniami hodowców może uchronić nas przed popełnieniem niepotrzebnych błędów. Strata cennej rośliny może zniechęcić do dalszych prób uprawy, a z pewnością można tego uniknąć.
Storczyki uprawiane na parapetach w mieszkaniach są w większości krzyżówkami różnych gatunków, dzięki czemu, mając różne cechy, są odporniejsze na spotykane warunki. Niemal wszystkie są epifitami - czyli w naturalnym środowisku żyją na gałęziach i pniach drzew tropikalnych. Z tego powodu nie podlewa się ich i nie nawozi tak jak inne rośliny w mieszkaniu, a ponadto musimy zapewnić im inne, bardziej przepuszczalne podłoże.
Wiadomości w tym artykule zostały ograniczone do najczęściej i najłatwiej uprawianych krzyżówek z rodzaju Phalaenopsis - nazywanych po polsku: falek, falenopsis, ćmówka lub po prostu ogólnie storczyk czy też orchidea.

Światło i ciepło

Podobnie jak wszystkie rośliny zielone także storczyki potrzebują światła. Najlepsze są parapety na oknach na zachód, wschód lub ocienione południowe oraz kierunki pośrednie. Bezpośrednie promienie słońca w lecie na nieocienionym żaluzjami oknie południowym mogą przypalać liście, natomiast niedobór oświetlenia hamuje wzrost oraz zmniejsza liczbę i wielkość kwiatów. Czynnik ten jest związany z temperaturą. W zimie, kiedy mamy chłodniej, wystarcza niewielka ilość światła. Krótkie, 2-tygodniowe ochłodzenie jesienne czy wiosenne jest falkom nawet potrzebne, ponieważ pobudza te rośliny do kwitnienia i wypuszczania nowych pędów kwiatowych. Jednak skutkiem występowania niskiej temperatury w okresie późniejszego powstawania pąków jest częste ich zrzucanie.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Wilgotność powietrza

Falenopsis jest wyjątkowo odporny na suche powietrze. Ma grube, duże liście i to zabezpiecza roślinę przed niedoborem wilgoci w powietrzu. Wiele innych storczyków ma dużo większe wymagania pod tym względem.

Podlewanie

Epifity nie powinny być podlewane wodą wodociągową. Co prawda podłoże pochłania nadwyżki wapienia, jednak szybko się przez to zużywa i częściej należy je zmieniać. Falki najlepiej podlewać wodą odstaną, przegotowaną, z dodatkiem czystej deszczówki (np. nawet ½ objętości). Można używać wodę demineralizowaną, a także zakwaszać ją sokiem z cytryny. Częstotliwość podlewania zależy od temperatury, wilgotności powietrza i naświetlenia. Zwykle wystarczają niewielkie ilości wody 1-2 razy na tydzień. Woda nie powinna stać w doniczce. Pomocne są, szczególnie dla początkujących, przeźroczyste doniczki, w których widać, czy korzenie są nasączone wodą - zielone, czy potrzebujące wody - białawe. Bardzo ważne jest, żeby doniczki miały duże otwory odpływowe w dnie, tak aby stojąca woda nie powodowała gnicia korzeni.

Nawożenie

Rośliny te są przystosowane do niewielkich ilości składników mineralnych. Wystarczy rozcieńczenie 1/5-1/10 stężenia nawożenia w porównaniu z innymi roślinami kwiatowymi uprawianymi w naszych mieszkaniach czy to na parapetach, czy w ogródkach. Można wykorzystać wieloskładnikowe nawozy i roztwory zalecane dla roślin kwitnących, ale trzeba je 5-10 razy bardziej rozcieńczyć.

Reklama

Przesadzanie

Przeważnie wystarcza przesadzać rośliny do nowego podłoża co 2 lata. Dla wszystkich storczyków zalecane jest podłoże bardzo przepuszczalne, składające się z kawałków kory sosnowej, pociętych pędów mchu płonnika i liści bukowych. Można domieszać keramzyt, styropian oraz inne materiały wypełniające przestrzenie w doniczce. Mieszanka nie powinna magazynować wody, ale łatwo ją przepuszczać. Stare podłoże różni się od nowego właśnie tym, że jego zbutwiałe składniki wchłaniają zbyt duże ilości wody i to może powodować gnicie korzeni.

Kwitnienie

Falki są wyjątkowo wdzięczne pod względem kwitnienia - mają piękne i liczne kwiaty, które bardzo długo utrzymują się na pędach. Kiedy zapewni się odpowiednie warunki (oświetlenie, nawożenie i ciepło), mogą po 3 miesiącach kwitnienia z końcowych pączków rozwinąć się następne kwiaty na kolejne 3 miesiące, i później kolejne. Można ścinać kwiaty do flakonu lub przenosić całą roślinę na środek pokoju - najlepiej pod lampkę, aby dostarczyć potrzebną energię świetlną i jednocześnie w ten sposób wyeksponować roślinę z pięknymi kwiatami.

Ścinanie pędów i dzielenie roślin

W przypadkach, kiedy chcemy odciąć kwitnący pęd do flakonu lub też usunąć już przekwitły, dobrze jest cięcia dokonać powyżej 2. węzła na łodyżce sterylnymi, mocnymi narzędziami, przetartymi wcześniej spirytusem. Po tym zabiegu pielęgnacyjnym powinniśmy miejsce cięcia potrzeć węglem drzewnym dla dezynfekcji i ochrony przed zakażeniem rany. Ścinając kwiaty, których jest wiele na jednym pędzie, najlepiej poczekać, aż ponad połowa z pąków rozwinie się. Podobnie jak przy cięciach należy dbać o sterylne dzielenie rośliny, gdy się rozrośnie. Wtedy możemy rozciąć ją lub rozerwać na części, z których każda powinna mieć wystarczającą ilość korzeni. Na temat storczyków dla bardziej zainteresowanych osób dostępne są w księgarniach popularne poradniki specjalistyczne w formie książkowej. Bogate w wiadomości są polskie strony internetowe, szczególnie witryna Polskiego Towarzystwa Miłośników Orchidei: www.storczyki.org.pl, a także inna wyjątkowo ciekawa: www.orchidarium.pl.
Z pewnością warto próbować i starać się uprawiać te piękne rośliny w domu, ciesząc się nimi i ozdabiając w ten sposób swoje otoczenie.

2012-12-31 00:00

Ocena: +1 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Kościół czci patronkę Europy - św. Katarzynę ze Sieny

[ TEMATY ]

św. Katarzyna

pl.wikipedia.org

Kościół katolicki wspomina dziś św. Katarzynę ze Sieny (1347-80), mistyczkę i stygmatyczkę, doktora Kościoła i patronkę Europy. Choć była niepiśmienna, utrzymywała kontakty z najwybitniejszymi ludźmi swojej epoki. Przyczyniła się znacząco do odnowy moralnej XIV-wiecznej Europy i odbudowania autorytetu Kościoła.

Katarzyna Benincasa urodziła się w 1347 r. w Sienie jako najmłodsze, 24. dziecko w pobożnej, średnio zamożnej rodzinie farbiarza. Była ulubienicą rodziny, a równocześnie od najmłodszych lat prowadziła bardzo świątobliwe życie, pełne umartwień i wyrzeczeń. Gdy miała 12 lat doszło do ostrego konfliktu między Katarzyną a jej matką. Matka chciała ją dobrze wydać za mąż, podczas gdy Katarzyna marzyła o życiu zakonnym. Obcięła nawet włosy i próbowała założyć pustelnię we własnym domu. W efekcie popadła w niełaskę rodziny i odtąd była traktowana jak służąca. Do zakonu nie udało jej się wstąpić, ale mając 16 lat została tercjarką dominikańską przyjmując regułę tzw. Zakonu Pokutniczego. Wkrótce zasłynęła tam ze szczególnych umartwień, a zarazem radosnego usługiwania najuboższym i chorym. Wcześnie też zaczęła doznawać objawień i ekstaz, co zresztą, co zresztą sprawiło, że otoczenie patrzyło na nią podejrzliwie.
W 1367 r. w czasie nocnej modlitwy doznała mistycznych zaślubin z Chrystusem, a na jej palcu w niewyjaśniony sposób pojawiła się obrączka. Od tego czasu święta stała się wysłanniczką Chrystusa, w którego imieniu przemawiała i korespondowała z najwybitniejszymi osobistościami ówczesnej Europy, łącznie z najwyższymi przedstawicielami Kościoła - papieżami i biskupami.
W samej Sienie skupiła wokół siebie elitę miasta, dla wielu osób stała się mistrzynią życia duchowego. Spowodowało to jednak szereg podejrzeń i oskarżeń, oskarżono ją nawet o czary i konszachty z diabłem. Na podstawie tych oskarżeń w 1374 r. wytoczono jej proces. Po starannym zbadaniu sprawy sąd inkwizycyjny uwolnił Katarzynę od wszelkich podejrzeń.
Św. Katarzyna odznaczała się szczególnym nabożeństwem do Bożej Opatrzności i do Męki Chrystusa. 1 kwietnia 1375 r. otrzymała stygmaty - na jej ciele pojawiły się rany w tych miejscach, gdzie miał je ukrzyżowany Jezus.
Jednym z najboleśniejszych doświadczeń dla Katarzyny była awiniońska niewola papieży, dlatego też usilnie zabiegała o ich ostateczny powrót do Rzymu. W tej sprawie osobiście udała się do Awinionu. W znacznym stopniu to właśnie dzięki jej staraniom Następca św. Piotra powrócił do Stolicy Apostolskiej.
Kanonizacji wielkiej mistyczki dokonał w 1461 r. Pius II. Od 1866 r. jest drugą, obok św. Franciszka z Asyżu, patronką Włoch, a 4 października 1970 r. Paweł VI ogłosił ją, jako drugą kobietę (po św. Teresie z Avili) doktorem Kościoła. W dniu rozpoczęcia Synodu Biskupów Europy 1 października 1999 r. Jan Paweł II ogłosił ją wraz ze św. Brygidą Szwedzką i św. Edytą Stein współpatronkami Europy. Do tego czasu patronami byli tylko święci mężczyźni: św. Benedykt oraz święci Cyryl i Metody.
Papież Benedykt XVI 24 listopada 2010 r. poświęcił jej specjalną katechezę w ramach cyklu o wielkich kobietach w Kościele średniowiecznym. Podkreślił w niej m.in. iż św. Katarzyna ze Sieny, „w miarę jak rozpowszechniała się sława jej świętości, stała się główną postacią intensywnej działalności poradnictwa duchowego w odniesieniu do każdej kategorii osób: arystokracji i polityków, artystów i prostych ludzi, osób konsekrowanych, duchownych, łącznie z papieżem Grzegorzem IX, który w owym czasie rezydował w Awinionie i którego Katarzyna namawiała energicznie i skutecznie by powrócił do Rzymu”. „Dużo podróżowała – mówił papież - aby zachęcać do wewnętrznej reformy Kościoła i by krzewić pokój między państwami”, dlatego Jan Paweł II ogłosił ją współpatronką Europy.

CZYTAJ DALEJ

Elżbieta Rafalska: Umiejętnie potrafiliśmy skorzystać ze środków unijnych przez 20 lat obecności w UE

2024-04-29 07:49

[ TEMATY ]

Łukasz Brodzik

Elżbieta Rafalska

YouTube

Rozmowa z europoseł Elżbietą Rafalską

Rozmowa z europoseł Elżbietą Rafalską

Umiejętnie potrafiliśmy skorzystać ze środków unijnych przez 20 lat obecności w Unii Europejskiej, a swoboda przepływu osób i usług była najcenniejszą wartością tego okresu - podkreśla Elżbieta Rafalska w rozmowie z portalem niedziela.pl.

Europoseł Prawa i Sprawiedliwości dodaje jednak, że wstępując do Unii Europejskiej byliśmy przekonani o gwarancji zachowania swojej odrębności, co dziś nie jest już takie oczywiste.

CZYTAJ DALEJ

Nieprzechodni puchar

2024-04-29 23:36

Kacper Jeż/ LSO DT

    W Brzesku odbyły się XVII Mistrzostwa Liturgicznej Służby Ołtarza Diecezji Tarnowskiej w Piłce Nożnej Halowej.

    W rozgrywkach wzięło udział 46 drużyn z całej diecezji. Łącznie na trzech brzeskich halach zagrało ponad 300 ministrantów i lektorów.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję