Bp Tadeusz Pikus został mianowany biskupem diecezjalnym w Drohiczynie 29 marca br. Kanonicznie obejmie diecezję drohiczyńską w sobotę 24 maja, a dzień później odbędzie się jego ingres do katedry pw. Trójcy Świętej w Drohiczynie.

W sobotę 24 maja, diecezja drohiczyńska obchodzić będzie Dzień Modlitw o Świętość Kapłanów. „W sposób szczególny będziemy wspominali w modlitwach pierwszego Pasterza Diecezji Drohiczyńskiej, zmarłego dokładnie 25 maja 1994 r. Wielu z nas pamięta tamtą sobotę. I przez kolejne lata, każdego roku gromadziliśmy się przy grobie śp. Biskupa Władysława i przy grobach pozostałych pasterzy, których doczesne szczątki zostały złożone w podziemiach katedry. Ufamy bowiem w Ich wstawiennictwo u Pana Boga. Wierzymy, że duchowo są z nami obecni. I nadal budują Kościół Boży. Pomagają nam w szerzeniu Królestwa Bożego” – napisał w ostatnim liście do diecezjan bp Antoni Pacyfik Dydycz. Zachęcił wiernych do udziału w uroczystości ingresu swojego następcy, bp. Tadeusza Pikusa.

Kanoniczne objęcie diecezji drohiczyńskiej przez bp. Tadeusza Pikusa nastąpi w sobotę 24 maja w kaplicy Wyższego Seminarium Duchownego w Drohiczynie.

Liturgiczne objęcie diecezji zaplanowano na VI Niedzielę Wielkanocną, 25 maja o godz. 15.00. W drzwiach katedry bp. Tadeusza Pikusa powita biskup senior Antoni Dydycz wraz z prepozytem kapituły katedralnej i proboszczem parafii katedralnej. Po wejściu do świątyni nowy biskup drohiczyński uda się na krótką adorację Najświętszego Sakramentu, po czym rozpocznie się liturgia.

Ingres będzie się składał z następujących części: odczytanie bulli papieskiej o nominacji nowego biskupa, złożenie nowemu biskupowi homagium przez duchowieństwo diecezjalne oraz przez przedstawicieli laikatu. Nowy biskup w homilii przedstawi swój program duszpasterski oraz główne kierunki działania w diecezji. Na zakończenie Mszy świętej udzieli wszystkim zebranym pasterskiego błogosławieństwa.

„Niech nasze modlitwy i nasza życzliwość - stworzą szczególny klimat duchowy, sprzyjający ożywieniu praktyk religijnych, pogłębieniu naszej wiary i jeszcze szerszemu otwarciu się i poddaniu działaniu Miłości” – zachęcił w liście pasterskim na powitanie bp. Tadeusza Pikusa jego poprzednik bp Dydycz.

Bp Tadeusz Pikus urodził się 1 września 1949 r. w Zabielu. Święcenia kapłańskie przyjął 7 czerwca 1981 r. w bazylice archikatedralnej św. Jana Chrzciciela w Warszawie. 24 kwietnia 1999 r. papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji warszawskiej, przydzielając stolicę tytularną Lisinia. Święceń biskupich udzielił mu 8 maja 1999 r. w archikatedrze św. Jana Chrzciciela w Warszawie kard. Józef Glemp.

W archidiecezji bp Pikus pełnił funkcję przewodniczącego Wydziału Nauki Katolickiej i wikariusza generalnego archidiecezji warszawskiej. W Konferencji Episkopatu Polski był przez szereg lat członkiem, a od 2006 r. przewodniczącym Rady ds. Ekumenizmu. W latach 2000-2006 przewodniczył pracom Bilateralnego Zespołu Katolicko-Prawosławnego, a w latach 2005-2010 stał na czele Zespołu ds. Kontaktów z Polską Radą Ekumeniczną, zaś w 2010 r. został powołany na członka Zespołu KEP do rozmów z Rosyjskim Kościołem Prawosławnym. Był członkiem Rady ds. Dialogu Religijnego i przewodniczącym Komitetu ds. Dialogu z Religiami Niechrześcijańskimi, pełnił też funkcję delegata ds. dialogu katolików i muzułmanów.

Bp Pikus przez 10 lat przewodniczył pracom Zespołu Pomocy dla Kościoła Katolickiego na Wschodzie, był również członkiem Komisji Wychowania Katolickiego Konferencji Episkopatu Polski, członkiem Zespołu KEP ds. Społecznych Aspektów Intronizacji Chrystusa Króla i delegatem Konferencji Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Polskich Przetwórców Żywności. W 2008 r. otrzymał tytuł profesora nauk teologicznych.

W herbie bp. Tadeusza Pikusa na srebrnym polu tar­czy umieszczony jest błękitny krzyż św. Andrzeja. Nawiązuje on do lat pracy biskupa wśród katolików w Moskwie, którzy czczą św. Andrzeja jako swego patrona, wspominając jego działalność misyjną na Rusi. Baranek spoczywający na księdze opatrzonej sied­mioma pieczęciami nawiązuje do baranka z Apokalipsy św. Jana, który jest obrazem Chrystusa, otwierającego pieczęcie księgi. Baranek apokaliptyczny koresponduje z dewizą biskupią zaczerpniętą z liturgii paschalnej: Surrexit Dominus vere (zmartwychwstał Pan prawdziwie).