Mieszkamy razem z rodzicami. Nie mogę się przyzwyczaić do tego, że moja mama, przychodząc do naszego pokoju, nie puka, a także zdarza jej się przesiadywać u nas, kiedy chcielibyśmy już pobyć sami. Jak z mężem powinniśmy zwrócić uwagę, że potrzebujemy więcej intymności?
Młode małżeństwo

U mojej siostry dwójka małych dzieci wciąż śpi z rodzicami w sypialni. Słyszałam na Pani wykładach, że dzieci nie powinny dzielić z rodzicami sypialni. Jak mogę zacząć z siostrą rozmowę na ten temat?
Studentka

W rodzinie mojego męża, niestety, panuje przekonanie, że seks jest rozwiązaniem wszelkich konfliktów małżeńskich. Jak teściowa wyczuwa, że jest między mną a mężem nieporozumienie, komentuje: „Pokochacie się i będzie dobrze”. Nie jestem gotowa na zbliżenie, jeśli nie było rozmowy, wyjaśnienia problemu. Czuję się nieswojo z takimi komentarzami. Czuję się też winna. Mój mąż potrafi być też wobec mnie agresywny. Jak kiedyś nie wytrzymałam i pożaliłam się teściowej, usłyszałam, że: „Tylko mężczyzna niezaspokojony tak się zachowuje”. Ja jednak wiem, że nawet kiedy między nami było dobrze, mąż potrafił bez powodu się zdenerwować i wyzywać mnie. Nie wiem, czy dam radę namówić męża na wizytę w poradni, ale coraz częściej myślę o tym.
Marlena

Prawo do intymności wpisane jest w sakramentalny związek małżeński. Odejście od rodziców (opuści człowiek ojca swego i matkę) i bycie „jednym ciałem” (już nie są dwoje, lecz jedno ciało), zwraca nam uwagę, że małżonkowie, nawet jeśli z różnych powodów zamieszkują z rodzicami, powinni zadbać - a ich potrzeba niech będzie uszanowana - o miejsce, gdzie będą budować swoją intymną więź. Miejsce, gdzie każda inna osoba będzie gościem liczącym się z porami odpoczynku i bliskości gospodarzy. Nie powinna też wzbudzać zdziwienia i zbędnych komentarzy potrzeba zamykania pokoju czy nawet zamontowanie zamka czy zasuwki. Warto tutaj od początku wprowadzać czytelne sygnały, rozmowy na ten temat - to delikatna sprawa. Rodzice bowiem to nie najodpowiedniejsi powiernicy intymnych problemów ich dorosłych dzieci. W przypadku zdrowych relacji powinna panować zasada dyskrecji, zrozumienia i wyczucia, że pewne komentarze i pytania są nie na miejscu.
Jeśli jednak, jako bliskie osoby, jesteśmy zaniepokojeni czy zatroskani o coś, możemy pokusić się o jednozdaniowy komentarz (Słyszałam, że... Spotkałem się z opinią... Sami doświadczyliśmy, jak ważne jest...), możemy polecić lekturę, dać do przesłuchania odpowiednie nagrania (audycje radiowe, sesje tematyczne) i cierpliwie czekać, czy druga strona będzie zainteresowana podjęciem tematu.
Chciałabym też wyjaśnić, że dzieci nie tyle nie mogą dzielić sypialni z rodzicami, ile nie powinny być świadkami (nawet kiedy dorośli są przekonani, że dziecko śpi) współżycia rodziców, będąc w tym samym pomieszczeniu. Rodzice również powinni zadbać o delikatność i wyczucie, wiedząc, że mogą być słyszani w pokoju obok. Bycie świadkiem czy słuchaczem współżycia dorosłych (dotyczy to również filmów o tej tematyce) ma wpływ na rozwój psychoseksualny dziecka. Pobudza lub przyspiesza jego inicjację seksualną albo może nawet powodować lęki i zahamowania w tej dziedzinie - wszystko zależy od temperamentu małego lub młodego człowieka, a także od ogólnie panujących relacji rodzinnych.
List pani Marleny jest bardzo smutny. Teściowa przekraczająca granice, instrumentalne traktowanie współżycia małżeńskiego i niemoc wobec przemocy męża. Myślę, że pomoc specjalisty jest tu konieczna. Nie można pozwolić na jakąkolwiek przemoc w rodzinie, dzieci będące świadkiem przemocy cierpią najbardziej - ich optymalny rozwój zostaje zakłócony i jest duże prawdopodobieństwo, że dokładnie tak samo będą zachowywać się w przyszłości. Zdenerwowaniu nie mogą towarzyszyć też agresja i wyzwiska. Ciągle zapominamy, że nie jest to tylko przekroczenie zasad przyzwoitości, ale też łamanie prawa i przestępstwo (choć, aby je udowodnić, trzeba mieć świadków czy nagrania). Nie można tego typu zachowań uzasadniać intymną kłótnią małżeńską, w której wszystko wolno.
Bliskość seksualna wpływa na dobrą komunikację, ale też dobra komunikacja wpływa na jakość współżycia małżeńskiego. Dla większości kobiet ważna jest też relacja emocjonalna, zrozumienie i akceptacja wyrażane przez męża oraz perspektywa rozwiązań bieżących problemów, aby w pełnej otwartości, radości i gotowości oczekiwały intymnego spotkania małżeńskiego. O potrzebie intymnej więzi małżeńskiej powinni rozmawiać małżonkowie, pozostali członkowie rodziny powinni być w tym temacie dyskretni. Wszyscy w rodzinie musimy być jednak czujni, aby jakakolwiek przemoc, czy to słowna, emocjonalna, fizyczna, czy seksualna, nie miała miejsca lub była jak najskuteczniej eliminowana z życia rodzinnego.