Z Polski

„Contra in vitro”

Trzecie podejście

Senator PiS Kazimierz Jaworski podejmie próbę wprowadzenia jeszcze raz pod debatę polskiego parlamentu projektu „Contra in vitro” - tym razem jako przedłożenia senackiego.
- Pod projektem podpisało się 160 tys. Polaków. Wiemy, kto z posłów zdecydował się złożyć podpis pod projektem. Teraz trzeba dać szansę senatorom. Zbliżają się wybory i ci z wyborców, dla których tematyka ochrony życia nienarodzonych jest ważna, powinni mieć możliwość dowiedzieć się, kto jakie poglądy nie tylko deklaruje, ale i realizuje - mówi sen. Jaworski. - Gdyby udało się przekonać do wsparcia projektu sporą grupę senatorów, zyskując w ten sposób odpowiednią legitymację, wówczas zostałby on skierowany do legislacyjnego opracowania w komisjach. Celem jest wprowadzenie całkowitego, a nie połowicznego zakazu in vitro, tak jak mówi Kościół i sumienie - zaznaczył. - Nie próbowaliśmy jeszcze wykorzystywać drogi senackiej, a katolik ma obowiązek zastosowania wszelkich godziwych dróg i dopiero wtedy zgodzić się na kompromis - dodał sen. Jaworski.
Popierany przez senatora PiS projekt stowarzyszenia „Contra in vitro” polega na nowelizacji kodeksu karnego i wprowadzeniu tam zapisu, iż kto doprowadza do zapłodnienia in vitro, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Z Jasnej Góry

30. Pielgrzymka „Civitas Christiana”

Centralny punkt jubileuszowej pielgrzymki Stowarzyszenia „Civitas Christiana”, która odbyła się na Jasnej Górze w dniach 28-29 maja, stanowiła Msza św. Eucharystii w Bazylice Jasnogórskiej przewodniczył i homilię wygłosił bp Stanisław Budzik. W pielgrzymce uczestniczył Ziemowit Gawski, przewodniczący Katolickiego Stowarzyszenia „Civitas Christiana”.
Podczas pielgrzymki zostało złożone wotum - złoty różaniec ufundowany przez członków i sympatyków Stowarzyszenia „Civitas Christiana”. W Roku Różańca od Jasnej Góry rozpoczął on wędrówkę przez wszystkie oddziały w Polsce. Uroczyste zakończenie peregrynacji różańca odbyło się podczas wieczornej Różańcowej Procesji Światła, którą poprowadził o. Piotr Polek, definitor generalny Zakonu Paulinów. Ważnym punktem pielgrzymki było posadzenie dębu katyńskiego, dla ocalenia pamięci pomordowanych na Wschodzie w 1940 r. i tych, którzy polegli 10 kwietnia 2010 r. w Smoleńsku. Pod dębem umieszczona zostanie urna z ziemią przywiezioną z Cmentarza Wojennego w Katyniu. Posadzenie dębu katyńskiego stanowiło uzupełnienie ścieżki edukacyjno-dydaktycznej z najnowszej historii Polski: „Zło dobrem zwyciężaj”, otwartej w ubiegłym roku na Jasnej Górze i u podnóża Sanktuarium. W ramach pielgrzymki odbył się występ Zespołu Pieśni i Tańca „Częstochowa”.

25. Festiwal Filmów i Multimediów w Niepokalanowie - laureaci

Wśród nagrodzonych - www.niedziela.pl

Grand Prix 25. Festiwalu Filmów i Multimediów w Niepokalanowie otrzymał film „Popiełuszko. Wolność jest w nas” Rafała Wieczyńskiego. W kategorii filmów fabularnych zwyciężył film „Nurunguvettangal” Leo Taddeusa z Indii. Za najlepszy dokumentalny film jury uznało „Historię Kowalskich” Arkadiusza Gołębiewskiego i Macieja Pawlickiego. Wśród filmów amatorskich najlepszy okazał się „Kikomeko2” ks. Stanisława Rafałki z Salezjańskiego Ośrodka Misyjnego Polska. W kategorii programów telewizyjnych zwycięzcą został Krzysztof Tadej za dwie notacje: „Żarty Karola Wojtyły - ks. bp Adam Dyczkowski” oraz „Czerwone noce na Wołyniu - o. Hieronim Warachim”. W kategorii programy edukacyjne i katechetyczne zwyciężyła Dagmara Drzazga z TVP Katowice za program „Lech Majewski. Świat według Breughela”. Wśród programów radiowych najlepszy okazał się „Polesia czar” autorstwa Jana Smyka z Polskiego Radia Białystok. Zaś w kategorii programów multimedialnych pierwsze miejsce zajął Dzianis Sałasz z Białorusi dzięki „Naszym kościołom”. W kategorii strony internetowe pierwszym miejscem nagrodzono www.opoka.org.pl, drugie miejsce ex aequo zajęły www.wiara.pl i www.niedziela.pl, a trzecie: www.fronda.pl oraz e-kai.pl.
W ciągu ćwierćwiecza jury Festiwalu obejrzało ponad 5 tys. filmów i programów z blisko 50 krajów świata. Na tegoroczny konkurs nadesłano 175 filmów i programów telewizyjnych oraz 40 audycji radiowych z 20 krajów, m.in. z Argentyny, Ghany, Tajwanu, Chin i Zambii.

Krótko

Pod adresem internetowym: www.popieluszko.pl Instytut Pamięci Narodowej uruchomił anglojęzyczną wersję portalu internetowego poświęconego ks. Jerzemu Popiełuszce.

Rozpoczął się drugi miesiąc nowenny w ramach przygotowań Kościoła w Polsce do wyniesienia na ołtarze Czcigodnego Sługi Bożego Jana Pawła II. W niedzielę 13 czerwca będziemy rozważać nauczanie z drugiej pielgrzymki Papieża do Ojczyzny, mającej miejsce w 1983 r.

Decyzją premiera Donalda Tuska ujawniono stenogramy rozmów, spisane z czarnych skrzynek tupolewa, który rozbił się w Smoleńsku 10 kwietnia br. Spora część głosów jest niezrozumiała. Z zapisu wynika, że piloci do ostatniej chwili nie byli świadomi zagrożenia.

Kryzys w armii. Z wojska chce odejść prawie trzy tysiące żołnierzy, w tym kilkadziesiąt osób z 36. specpułku lotnictwa transportowego. Żołnierze obawiają się zmian prawnych regulujących ich przejście w stan spoczynku.

Obfite deszcze kolejny raz doprowadziły do podtopień na południu Polski. Znowu zagrożony był Sandomierz. Deszcze zalały też Warszawę, woda wdarła się na stacje metra. Duże szkody ma Piaseczno, gdzie rozlała się rzeczka Perełka.

Była asystentka Włodzimierza Cimoszewicza Anna Jarucka, która doprowadziła do wycofania się kandydata lewicy z wyborów prezydenckich w 2005 r., została skazana na półtora roku więzienia w zawieszeniu na pięć lat. Sąd uznał ją winną sfałszowania dokumentu, w którym Cimoszewicz miał rzekomo uprawnić ją do zmiany jego oświadczenia majątkowego.

Alarm. Polskie dzieci są coraz grubsze. Odsetek chłopców z nadwagą lub otyłością wynosi teraz 18 proc., a dziewcząt - 14 proc. W ciągu dekady możemy dogonić USA i Niemcy. Okazuje się, że im mniej dzieci w rodzinie, tym większe zagrożenie otyłością. Największe - wśród jedynaków.

Nieskuteczna ustawa penalizująca posiadanie nawet niewielkich ilości narkotyków na własny użytek i mała dostępność do leczenia substytucyjnego - to najpoważniejsze mankamenty polskiej polityki antynarkotykowej - wynika z raportu specjalnego sprawozdawcy ONZ.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Drodzy bracia i siostry, W ostatnich katechezach widzieliśmy, jak czytanie i rozważanie Pisma Świętego w modlitwie osobistej i wspólnotowej otwierają na słuchanie Boga, który do nas mówi i rozbudzają światło, aby zrozumieć teraźniejszość. Dzisiaj chciałbym mówić o świadectwie i modlitwie pierwszego męczennika Kościoła, św. Szczepana, jednego z siedmiu wybranych do posługi miłości względem potrzebujących. W chwili jego męczeństwa, opowiedzianej w Dziejach Apostolskich, ujawnia się po raz kolejny owocny związek między Słowem Bożym a modlitwą. Szczepan został doprowadzony przed trybunał, przed Sanhedryn, gdzie oskarżono go, iż mówił, że „Jezus Nazarejczyk zburzy...[świątynię] i pozmienia zwyczaje, które nam Mojżesz przekazał” (Dz 6, 14). Jezus podczas swego życia publicznego rzeczywiście zapowiadał zniszczenie świątyni Jerozolimskiej: „Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo” (J 2,19). Jednakże, jak zauważył św. Jan Ewangelista, „On zaś mówił o świątyni swego ciała. Gdy więc zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus” (J, 21-22). Mowa Szczepana przed trybunałem, najdłuższa w Dziejach Apostolskich, rozwija się właśnie na bazie tego proroctwa Jezusa, który jako nowa świątynia inauguruje nowy kult i zastępuje ofiary starożytne ofiarą składaną z samego siebie na krzyżu. Szczepan pragnie ukazać, jak bardzo bezpodstawne jest skierowane przeciw niemu oskarżenie, jakoby obalał Prawo Mojżesza i wyjaśnia swoją wizję historii zbawienia, przymierza między Bogiem a człowiekiem. Odczytuje w ten sposób na nowo cały opis biblijny, itinerarium zawarte w Piśmie Świętym, aby ukazać, że prowadzi ono do „miejsca” ostatecznej obecności Boga, jakim jest Jezus Chrystus, a zwłaszcza Jego męka, śmierć i Zmartwychwstanie. W tej perspektywie Szczepan odczytuje też swoje bycie uczniem Jezusa, naśladując Go aż do męczeństwa. Rozważanie Pisma Świętego pozwala mu w ten sposób zrozumieć jego misję, jego życie, chwilę obecną. Prowadzi go w tym światło Ducha Świętego, jego osobista, głęboka relacja z Panem, tak bardzo, że członkowie Sanhedrynu zobaczyli jego twarz „podobną do oblicza anioła” (Dz 6, 15). Taki znak Bożej pomocy, przypomina promieniejące oblicze Mojżesza, gdy zstępował z góry Synaj po spotkaniu z Bogiem (por. Wj 34,29-35; 2 Kor 3,7-8). W swojej mowie Szczepan wychodzi od powołania Abrahama, pielgrzyma do ziemi wskazanej przez Boga, którą posiadał jedynie na poziomie obietnicy. Następnie przechodzi do Józefa, sprzedanego przez braci, którego jednak Bóg wspierał i uwolnił, aby dojść do Mojżesza, który staje się narzędziem Boga, aby wyzwolić swój naród, ale napotyka również wielokrotnie odrzucenie swego własnego ludu. W tych wydarzeniach, opisywanych przez Pismo Święte, w które Szczepan jest, jak się okazuje religijnie zasłuchany, zawsze ujawnia się Bóg, który niestrudzenie wychodzi człowiekowi naprzeciw, pomimo, że często napotyka uparty sprzeciw, i to zarówno w przeszłości, w chwili obecnej jak i w przyszłości. W tym wszystkim widzi on zapowiedź sprawy samego Jezusa, Syna Bożego, który stał się ciałem, który - tak jak starożytni Ojcowie - napotyka przeszkody, odrzucenie, śmierć. Szczepan odwołuje się zatem do Jozuego, Dawida i Salomona, powiązanych z budową świątyni Jerozolimskiej i kończy słowami proroka Izajasza (66, 1-2): „Niebiosa są moim tronem, a ziemia podnóżkiem nóg moich. Jakiż to dom możecie Mi wystawić i jakież miejsce dać Mi na mieszkanie? Przecież moja ręka to wszystko uczyniła” (Dz 7,49-50). W swoim rozważaniu na temat działania Boga w historii zbawienia, zwracając szczególną uwagę na odwieczną pokusę odrzucenia Boga i Jego działania, stwierdza on, że Jezus jest Sprawiedliwym zapowiadanym przez proroków; w Nim sam Bóg stał się obecny w sposób wyjątkowy i ostateczny: Jezus jest „miejscem” prawdziwego kultu. Szczepan przez pewien czas nie zaprzecza, że świątynia jest ważna, ale podkreśla, że „Najwyższy jednak nie mieszka w dziełach rąk ludzkich” (Dz 7, 48). Nową, prawdziwą świątynią, w której mieszka Bóg jest Jego Syn, który przyjął ludzkie ciało. To człowieczeństwo Chrystusa, Zmartwychwstałego gromadzi ludy i łączy je w sakramencie Jego Ciała i Krwi. Wyrażenie dotyczące świątyni „nie zbudowanej ludzkimi rękami” znajdujemy także w teologii świętego Pawła i Liście do Hebrajczyków: ciało Jezusa, które przyjął On, aby ofiarować siebie samego jako żertwę ofiarną na zadośćuczynienie za grzechy, jest nową świątynią Boga, miejscem obecności Boga żywego. W Nim Bóg jest człowiekiem, Bóg i świat kontaktują się ze sobą: Jezus bierze na siebie cały grzech ludzkości, aby go wnieść w miłość Boga i aby „spalić” go w tej miłości. Zbliżenie się do krzyża, wejście w komunię z Chrystusem oznacza wejście w to przekształcenie, wejście w kontakt z Bogiem, wejście do prawdziwej świątyni. Życie i mowa Szczepana nieoczekiwanie zostają przerwane wraz z ukamienowaniem, ale właśnie jego męczeństwo jest wypełnieniem jego życia i orędzia: staje się on jedno z Chrystusem. W ten sposób jego rozważanie odnośnie do działania Boga w historii, na temat Słowa Bożego, które w Jezusie znalazło swoje całkowite wypełnienie, staje się uczestnictwem w modlitwie Pana Jezusa na krzyżu. Rzeczywiście woła on przed śmiercią: „Panie Jezu, przyjmij ducha mego!” (Dz 7, 59), przyswajając sobie słowa Psalmu 31,6 i powtarzając ostatnią wypowiedź Jezusa na Kalwarii: „Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego” (Łk 23,46); i wreszcie, tak jak Jezus zawołał donośnym głosem wobec tych, którzy go kamienowali: „Panie, nie poczytaj im tego grzechu!” (Dz 7, 60). Zauważamy, że chociaż z jednej strony modlitwa Szczepana podejmuje modlitwę Jezusa, to jest ona skierowana do kogo innego, gdyż jest ona skierowana do samego Pana, to znaczy do Jezusa, którego uwielbionego kontempluje po prawicy Ojca: „Widzę niebo otwarte i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Boga” (w. 56). Drodzy bracia i siostry, świadectwo św. Szczepana daje nam pewne wskazania dla naszej modlitwy i życia. Możemy się pytać: skąd ten pierwszy chrześcijański męczennik czerpał siłę do stawiania czoła swoim prześladowcom i aby dojść do daru z siebie samego? Odpowiedź jest prosta: ze swej relacji z Bogiem, ze swej komunii z Chrystusem, z rozważania Jego historii zbawienia, dostrzegania działania Boga, które swój szczyt osiągnęło w Jezusie Chrystusie. Także nasza modlitwa musi się karmić słuchaniem Słowa Bożego w komunii z Jezusem i Jego Kościołem. Drugi element to ten, że św. Szczepan widzi w dziejach relacji miłości między Bogiem a człowiekiem zapowiedź postaci i misji Jezusa. On - Syn Boży - jest świątynią „nie zbudowaną ludzkimi rękami”, w której obecność Boga stała się tak bliska, że weszła w nasze ludzkie ciało, aby nas doprowadzić do Boga, aby otworzyć nam bramy nieba. Tak więc nasza modlitwa powinna być kontemplacją Jezusa siedzącego po prawicy Boga, Jezusa jako Pana naszego, mojego codziennego życia. W Nim, pod przewodnictwem Ducha Świętego, możemy także i my zwrócić się do Boga, nawiązać realny kontakt z Bogiem, z zaufaniem i zawierzeniem dzieci, które zwracają się do Ojca, który je nieskończenie kocha. Dziękuję. tlum. st (KAI) / Watykan