Różnokolorowe koperty, które trafiają codziennie na redakcyjne biurka, a ostatnio coraz częściej e-maile, są świadectwem głębokiego zaufania, jakim darzą nas Czytelnicy. Dzieląc się na łamach niektórymi listami z redakcyjnej poczty, pragniemy, aby „Niedziela” była owocem zbiorowej mądrości redakcji i Czytelników.
W roku poświęconym kapłanom - serce przymusza mnie, aby złożyć świadectwo o kapłanie, który miał wielki wpływ na kształtowanie mojej osobowości i formacji religijnej.
Po ukończeniu szkoły podstawowej w Piechcinie w 1947 r. zaczęłam dojeżdżać do Gimnazjum Handlowego w Inowrocławiu. Katechetą w tym gimnazjum był ks. Roman Siwa. To był niezwykły kapłan. Miał ogromny wpływ na młodzież, która z radością czekała na lekcje religii w każdy czwartek. Ks. Roman - choć przybliżał nam prawdy wiary w sposób przystępny, czasem nawet z poczuciem humoru - był bardzo wymagający; wstydem było nie przygotować się do odpowiedzi na zadany temat. Był moim spowiednikiem. Kiedyś powiedział do mnie: „Jesteś małym kamykiem w koronie Matki Bożej”.
Do szkół średnich w Inowrocławiu dojeżdżało pociągiem wiele młodzieży. Idąc z dworca do szkoły, całe gromady młodych ludzi wstępowały po drodze do kościoła. Miałam tę łaskę, że trafiłam na koniec Mszy św. i mogłam jeszcze przyjąć Komunię św. Kiedyś - na skutek konfliktów z moim bratem - czułam się niegodna przystąpić do stołu Pańskiego. W tym dniu była religia. Siedziałam w pierwszej ławce z brzegu. Ks. Roman - prowadząc lekcje - dyskretnie szepnął mi, że „ktoś na mnie czekał”. Na karteczce napisał „IHS”. Dobrze, że moje miejsce w ławce było z brzegu, więc nikt nie widział moich łez. Ten fakt tak utkwił w mojej świadomości, że do dziś (a mam 76 lat) IHS nie czeka daremnie.
Ks. Siwa powołał również Sodalicję Mariańską. To stowarzyszenie miało także ogromny wpływ na moją formację religijną. Niestety - w dobie postępującej ateizacji pozbawiono ks. Romana możliwości katechizowania młodzieży. Został przeniesiony na probostwo w Chomętowie k. Żnina. Tam też nie próżnował. Wybudował piękny kościół. W wakacje był przez młodzież odwiedzany.
Zofia Sołtys z domu Nowacka
Oczekujemy na listy pod adresem:
„Niedziela”, ul. 3 Maja 12
42-200 Częstochowa.
Na kopercie należy
napisać: „Listy”
redakcja@niedziela.pl
Jak co roku w oczekiwaniu na to Święto Kościół katolicki będzie odprawiał nowennę do Ducha Świętego i tym samym trwał we wspólnej modlitwie, podobnie jak apostołowie, którzy modlili się jednomyślnie po wniebowstąpieniu Pana Jezusa czekając w Jerozolimie na zapowiedziane przez Niego zesłanie Ducha Świętego.
1. Po wystawieniu Najświętszego Sakramentu można zaśpiewać hymn: "O Stworzycielu, Duchu, przyjdź" lub sekwencję: "Przybądź, Duchu Święty" czy też inną pieśń do Ducha Świętego.
John Singleton Copley, "Wniebowstąpienie Chrystusa"/commons.wikimedia.org
Przypisywana Homerowi „Odyseja” powstała w VIII w. przed Chr. Łukasz pisał kilkadziesiąt lat po zmartwychwstaniu Chrystusa. Homer w swoim geniuszu fabułę poematu zakuł w kształty heksametru. Ewangelista z Antiochii pisał wyszukaną nieco, aczkolwiek zrozumiałą prozą. „Odyseja” składa się z dwudziestu czterech części, dzieło Łukasza natomiast podzielone zostało na dwadzieścia cztery rozdziały. Ta ostatnia zbieżność to oczywiście zwykły przypadek. Nie wiadomo jednak, czy przypadkiem jest również i to, iż Łukaszowa Ewangelia rozpoczyna się i kończy w świątyni jerozolimskiej.
Podobnie jak wędrówka mitycznego Odyseusza rozpoczyna się i kończy na Itace. Homer sięgnął po znany później w literaturze greckiej motyw wędrówki cyklicznej. Akcja narracji rozpoczyna się w tym samym miejscu, w którym się kończy, jednak w toku narracji mają miejsce wydarzenia, które całkowicie odmieniają sytuację początkową. Pierwsza scena dzieła Łukasza to modlitwa Zachariasza w świątyni, podczas której otrzymuje on zapowiedź narodzin poprzednika Chrystusa. Ostatnia scena Ewangelii to modlitwa uczniów Chrystusa, również w świątyni, już po Jego zmartwychwstaniu: „z wielką radością wrócili do Jerozolimy, gdzie stale przebywali w świątyni wielbiąc i błogosławiąc Boga” (Łk 24,52-53).
Leon XIV w swoim rozważaniu przypomniał beatyfikowane wczoraj w Braniewie s. Krzysztofę Klomfass i 14 Towarzyszek ze Zgromadzenia św. Katarzyny Dziewicy i Męczennicy. Poniosły one śmierć męczeńską z rąk żołnierzy Armii Czerwonej w 1945 r. „Pomimo atmosfery nienawiści i terroru wobec wiary katolickiej, nie zaprzestały one posługiwania chorym i sierotom” - wskazał Papież.
Ojciec Święty w słowie na koniec Mszy św. z okazji Jubileuszu rodzin, dzieci, dziadków i osób starszych, wstawiennictwu nowych Błogosławionych Męczennic powierzył „wszystkie siostry zakonne, które na całym świecie hojnie poświęcają się dla Królestwa Bożego”. W rozważaniu przed modlitwą Regina Caeli, Ojciec Święty pozdrowił wszystkich pielgrzymów, którzy przybyli na jubileuszowe wydarzenie ze 131 krajów.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1748635398.jpg)
