W naszej parafii w Wielką Sobotę odprawia się nabożeństwo późno w nocy. Nie ma natomiast Rezurekcji rano w Niedzielę Wielkanocną. Nasz proboszcz tłumaczy nam, że właściwie nie wiadomo, kiedy Chrystus zmartwychwstał i dlatego te obrzędy są odprawiane tak późno. Wszyscy trochę tęsknimy za porannymi Rezurekcjami, ale bardziej chciałbym zapytać o sam fakt Zmartwychwstania. Czy rzeczywiście nie wiadomo dokładnie, kiedy zmartwychwstał Pan Jezus? Czy są jakieś świadectwa o tym, jak wyglądało Zmartwychwstanie?
Zygmunt

To prawda, że nie znamy dokładnie godziny ani innych szczegółów Zmartwychwstania. O ile na temat śmierci Jezusa znamy wiele faktów, łącznie z godziną Jego konania, o tyle Zmartwychwstanie jest wielką tajemnicą wiary. Wiemy, że w piątek złożono Jezusa do grobu, grób zasunięto wielkim kamieniem. Kiedy w poranek Wielkanocny kobiety przyszły do grobu i nie znalazły ciała Jezusa, od razu sam Bóg zaczął odkrywać przed nimi tajemnicę swojego Zmartwychwstania. Zaczęła się wtedy cała seria spotkań Zmartwychwstałego Jezusa ze swoimi uczniami.
Pusty grób, ale przede wszystkim objawienia się Chrystusa stają się wystarczającymi dowodami na Zmartwychwstanie. Nie jest bowiem ważne, jak ono technicznie wyglądało, o wiele ważniejsza jest nasza wiara w jego realność. Dla Apostołów i najbliższych przyjaciół Jezusa było to tak oczywiste, że wydarzenie to zmieniło całe ich życie. Proszę sobie wyobrazić, co by się działo z uczniami, gdyby wszystko skończyło się śmiercią Jezusa i gdyby nie mieli żadnych dowodów, że On zmartwychwstał i żyje... Przecież po Zmartwychwstaniu i zesłaniu Ducha Świętego wstąpiła w Apostołów jeszcze większa siła i motywacja do głoszenia Ewangelii. Zmartwychwstanie nadało sens wszelkim wydarzeniom, których byli świadkami i których sensu wcześniej nie mogli zrozumieć. Sam moment Zmartwychwstania był niewidoczny dla ludzkich oczu, ale dla uczniów był tak oczywisty, że od razu zaczęli tę prawdę głosić całemu światu. „Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu!”. Zmartwychwstanie stało się jak światło dnia, którego nie widzimy, ale które rozświetla nam rzeczywistość i pozwala zobaczyć szczegóły.
W liturgii rzeczywiście dąży się do tego, żeby Wigilia Paschalna odprawiana była w środku nocy i kończyła się tuż przed świtem. Polska tradycja porannych Rezurekcji zapewne stale jest obecna w naszych sercach i związana jest z naszymi przyzwyczajeniami, ale to właśnie Wigilia Paschalna w całości jest kulminacyjnym momentem proklamacji Zmartwychwstania i przejścia z ciemności do światła. Nie jest dobrze, gdy Wigilia Paschalna odprawiana jest wczesnym wieczorem. Zapalenie ogniska i poświęcenie ognia powinno być wyraźnym znakiem, że Chrystus przezwycięża ciemności. Do tego przepiękny śpiew „Exultetu”, który mówi o błogosławionej nocy, nie może być śpiewany wieczorem. Całość tych obrzędów ma się kończyć tuż przed świtem, aby poranek Niedzieli Wielkanocnej był już tylko przypomnieniem tego momentu, kiedy kobiety poszły do grobu i nie znalazły już ciała Chrystusa.
Nie ma nic piękniejszego w liturgii niż ta cudowna noc Zmartwychwstania. Zauważmy zresztą, że przecież tak nazywamy te święta. To nie są święta wielkiego-poranka, ale święta wielkiej-nocy.

Na listy odpowiada ks. dr Andrzej Przybylski, duszpasterz akademicki z Częstochowy. Zachęcamy naszych Czytelników do dzielenia się wątpliwościami i pytaniami dotyczącymi wiary. Na niektóre z nich postaramy się znaleźć odpowiedź. Można napisać w każdej sprawie: pytania@niedziela.pl