Pielgrzymi

Wszystkich przybyłych powitał proboszcz parafii w Karpaczu, której podlega znajdująca się na szczycie Śnieżki kaplica poświęcona św. Warzyńcowi, ks. Paweł Oskwarek.

Tegorocznej modlitwie przewodniczył biskup Hradec Kralove Jan Vokál. Stąd też liturgia była sprawowana w języku polskim i czeskim. Koncelebransami byli biskupi: biskup legnicki Andrzej Siemieniewski, greckokatolicki biskup eparchii Wrocławsko-Koszalińskiej Włodzimierz Juszczak, biskupi seniorzy Stefan Cichy i Ignacy Dec, oraz grono księży z Polski, Czech i jeden z Ukrainy. Wśród uczestników liturgii, dominowali oczywiście pielgrzymi z Polskich i Czech, ale nie brakowało przedstawicieli i innych narodów.

Św. Wawrzyniec i ludzka bieda

Na prośbę Biskupa legnickiego, homilię wygłosił Bp Włodzimierz Juszczak. Przypomniał w niej osobę patrona dnia, wraz z jego sławnym czynem, jakim było przyprowadzenie przed oblicze oskarżającego go namiestnika, biednych, chorych, potrzebujących i określenie ich mianem „skarbów Kościoła”.

- Św. Wawrzyniec w imieniu Kościoła zajmował się ludzką biedą i bezdomnymi, głodnymi, zapomnianymi przez bogaczy i możnych tego świata. Niósł im pomoc, starał się zaradzić ich nędzy, społecznemu wykluczeniu, prześladowaniu i poniżaniu przez silnych, bogatych i sytych. Ludzie biedni, tak w czasach starożytnego Rzymu jak i dzisiaj, na początku XXI w., to tacy, którzy sami nie są w stanie poradzić sobie w życiu. Wynika to z różnych przyczyn, czasami z biedy która jest swoistym spadkiem po przodkach, czasami wynika ona z katastrof czy zdarzeń losowych których nie dało się ani przewidzieć ani uniknąć. Bywa też czasem bieda następstwem wrodzonych ułomności, upośledzenia, życiowej nieporadności. Ale bywa też bieda następstwem ludzkiej złości, podłości, arogancji czy agresji połączonej z brutalnością, czego świadkami jesteśmy obecnie na Ziemi Ukraińskiej. Bywa też bieda i nieszczęścia, które wynikają z ludzkiej głupoty i nieodpowiedzialności – mówił kaznodzieja.

Ludzie gór i ludzka bieda

- Ludzie gór, świętujący dziś swoje święto, spotykają się z tego rodzaju biedą. Człowiek nieodpowiedzialny, nie przygotowany do szybko zmieniających się warunków, lekceważący przepisy stojące na straży bezpieczeństwa, staje się w jednej chwili człowiekiem potrzebującym, biednym, wymagającym natychmiastowej pomocy wyspecjalizowanych służb. Stawką jest bardzo często życie ludzkie. Nie ma wtedy czasu na robienie wymówek typu: trzeba było to przewidzieć, pamiętać, nie trzeba było opuszczać wyznaczonego szlaku, trzeba było wziąć odpowiedzialność za odpowiednie obuwie czy sprzęt itp. Tak. To wszystko prawda, ale w tej chwili liczy się tylko i wyłącznie życie człowieka, który w tym momencie jest człowiekiem potrzebującym, człowiekiem w biedzie.

W tym miejscu należy podziękować ludziom gór, za te dziesiątki i setki istnień, ratowanych przez was każdego dnia. Bo chociaż inaczej jak biedota starożytnego Rzymu, to zawsze są to ludzie w potrzebie, a pomagając im, wypełniacie misję św. Wawrzyńca, służąc potrzebującym. W imieniu wszystkich, którzy w górach, w potrzebie, otrzymali oda was pomoc, przyjmijcie wielkie „Bóg zapłać” – kontynuował bp Włodzimierz.

Ludzka bieda na co dzień

- Ale św. Wawrzyniec nie żył w górach, lecz w Rzymie. Mieście podobnym do naszych dzisiejszych aglomeracji. Potrzebujących szukał w ówczesnych slumsach, gdzie tzw. porządnemu człowiekowi nie wypadało się pokazywać. A to tam, przez 3 dni, św. Wawrzyniec zbierał „bogactwo Kościoła”. To obraz który jest i dzisiaj obok nas. Potrzebujących znajdziemy wszędzie, trzeba mieć tylko oczy szeroko otwarte i mieć większą wrażliwość na ludzkie nieszczęście, ludzką biedę. Niekiedy pojawia się ona w formie wyciągniętej ręki, niekiedy w formie pojemnika na dary wystawionego w sklepie, niekiedy odzywa się do nas przez środki masowego przekazu, wysyłające do nas w imieniu potrzebujących prośbę o wsparcie.

Najczęściej jednak ludzka bieda i ludzka potrzeba są milczące. To ludzie cierpiący w milczeniu, nie domagający się od nikogo pomocy. Aby im pomóc, trzeba ich najpierw znaleźć, tak jak robił to w Rzymie św. Wawrzyniec, tak jak w ogromnych przestrzeniach górskich robią to ludzie gór, szukając w szczelinach, zawaliskach, osuwiskach, pod połaciami śniegu zagubione i oczekujące pomocy osoby. Dziękuję za waszą wrażliwość i ofiarność wobec każdego potrzebującego. Mam tu na myśli ludzi zagubionych w górach, ale także pośród nas, na nizinach. Mam też na uwadze miliony obywateli Ukrainy, którzy uciekając przed wojną w ich kraju, doświadczają pomocy od zwyczajnych ludzi w Polsce, którzy ich nakarmili, przyodziali, pocieszyli i przyjęli pod swój dach. To również jest forma naśladowania św. Wawrzyńca, świętego patrona dnia dzisiejszego. „Bóg wielki zapłać” – raz jeszcze dziękował bp Juszczak.

Podziękowania

- Jakże łatwo odczuć w naszych sercach, że podczas modlitwy jesteśmy bliżej Boga. Jakże łatwiej to odczuć tu, na szczycie Śnieżki, gdzie do nieba wydaje się bliżej. To miejsce, w którym możemy wyrazić wdzięczność Panu Bogu za dar pięknej pogody, za wszystkich którzy dzisiaj spotkali się tutaj na modlitwie, podtrzymując już tak długą tradycję. Niech ta tradycja trwa, niech za rok to miejsce i ta data, będzie okazją do naszego spotkania, do doświadczenia, że Kościół gromadzi wszystkie ludy, wszystkie narody i wszystkie języki. Dziękuję wszystkim przybyłym. Niech Pan Bóg błogosławi, szczególnie GOPR-owcom obchodzącym w tym roku jubileusz 70. lecia swego istnienia, niech obdarza wszystkich radością, niech pozwala cieszyć się z pięknej stworzonej ziemi. Pamiętajmy też, że Sejmik Wojewódzki, ustanowił na Dolnym Śląsku obecny rok, Rokiem Ratownictwa Górskiego w Sudetach. - mówił na zakończenie uroczystości biskup legnicki Andrzej Siemieniewski.

Również swoje podziękowanie wypowiedział inicjator tych spotkań, rozpoczętych 41. lat temu Jerzy Pokój. A mówiąc o jubileuszu służb ratowniczych przypomniał: - 70 lat ratownictwa w górach, to 70 lat pomocy innym i pięknej drogi tych ludzi ku swemu przeznaczeniu. Niektórzy z niej już nie wrócili. Sam w tych wydarzeniach uczestniczyłem i wiem jak czasem ciężko i jakie trzeba ponieść ryzyko, by przynieść pomoc drugiemu człowiekowi. Ale jak się wraca, to jak na skrzydłach, osiągamy coś, co jest ponad czasowe, osiąga się poczucie dobra na rzecz drugiego człowieka – mówił.

Podczas Eucharystii, składane ofiary, tradycyjnie przeznaczone są na pomoc dla Kliniki Transplantacji Szpiku, Onkologii i Hematologii Dziecięcej we Wrocławiu. W tym roku, obecna po raz kolejny, prowadząca tą klinikę która jest wiodącym ośrodkiem przeszczepowym w Polsce. prof. Alicja Chybicka, przekazała zebrane ofiary na ręce księdza z Ukrainy, prosząc o wykorzystanie ich do leczenia dzieci, ofiar wojny która je dotknęła.