Diecezja zamojsko-lubaczowska: Zmiany personalne 2022

Emeryci

Ks. mgr Adam HERDA, dotychczasowy proboszcz parafii pw. MB Częstochowskiej w Podhorcach, z dniem 16 sierpnia 2022 r. przeniesiony w stan emerytalny z zamieszkaniem w domu rodzinnym

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Ks. kan. mgr Zbigniew KOCIOŁEK, dotychczasowy proboszcz parafii pw. Przemienienia Pańskiego w Horyszowie, z dniem 16 sierpnia 2022 r. przeniesiony w stan emerytalny z zamieszkaniem w Domu Księży Seniorów w Biłgoraju

Neoprezbiterzy

Ks. mgr Grzegorz RESZCZYŃSKI, z dniem 16 sierpnia 2022 r. mianowany wikariuszem parafii pw. NMP Królowej Polski w Bełżcu

Ks. mgr Ireneusz ŻYŁA, z dniem 16 sierpnia 2022 r. mianowany wikariuszem parafii pw. MB Częstochowskiej w Tereszpolu

Proboszczowie i Administratorzy

Ks. dr Piotr BRODZIAK, dyrektor Wydziału Nauki i Wychowania Katolickiego Kurii Diecezjalnej w Zamościu, z dniem 16 sierpnia 2022 r. mianowany proboszczem parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Skierbieszowie

Ks. mgr Karol BRYŁA, dotychczasowy wikariusz parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Uchaniach, z dniem 16 sierpnia 2022 r. mianowany administratorem parafii pw. Przemienienia Pańskiego w Horyszowie

Ks. mgr Dariusz BUCIOR, dotychczasowy wikariusz parafii pw. Zwiastowania NMP w Tomaszowie Lubelskim, z dniem 16 sierpnia 2022 r. mianowany proboszczem parafii pw. MB Częstochowskiej w Podhorcach

Reklama

Ks. mgr lic. Zbigniew GACA, dotychczasowy wikariusz parafii pw. MB Różańcowej w Lubyczy Królewskiej, z dniem 1 lipca 2022 r. mianowany administratorem parafii pw. św. Maksymiliana Kolbego w Cichobórzu

Ks. mgr Janusz DUDZICZ, dotychczasowy proboszcz parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Skierbieszowie, z dniem 16 sierpnia 2022 r. mianowany proboszczem parafii pw. MB Częstochowskiej w Tereszpolu

Ks. mgr Grzegorz KOPCZYŃSKI, dotychczasowy administrator parafii pw. św. Maksymiliana Kolbego w Deszkowicach, z dniem 27 czerwca 2022 r. mianowany proboszczem tejże parafii

Ks. dr Franciszek KOŚCIELSKI, dotychczasowy administrator parafii pw. św. Maksymiliana Kolbego w Cichobórzu, z dniem 1 lipca 2022 r. mianowany administratorem parafii pw. św. Antoniego Padewskiego w Różańcu

Wikariusze

Ks. mgr lic. Maciej BANACH, dotychczasowy wikariusz parafii pw. Zmartwychwstania Pańskiego i św. Tomasza Apostoła w Zamościu, z dniem 16 sierpnia 2022 r. mianowany wikariuszem parafii pw. św. Jerzego w Biłgoraju

Ks. mgr lic. Krystian BORDZAŃ, dotychczasowy wikariusz parafii pw. św. Jana Pawła II w Biłgoraju, z dniem 16 sierpnia 2022 r. mianowany wikariuszem parafii pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Dubie

Ks. dr Adrian BOROWSKI, dotychczasowy wikariusz parafii pw. Narodzenia NMP w Oleszycach, z dniem 16 sierpnia 2022 r. mianowany wikariuszem parafii pw. Narodzenia NMP w Strzyżowie

Ks. mgr Michał EFNER, dotychczasowy wikariusz parafii pw. Narodzenia NMP w Strzyżowie, z dniem 16 sierpnia 2022 r. mianowany wikariuszem parafii pw. św. Jana Pawła II w Biłgoraju

Reklama

Ks. mgr Jerzy FRANKIEWICZ, dotychczasowy wikariusz parafii pw. św. Jerzego w Biłgoraju, z dniem 16 sierpnia 2022 r. mianowany wikariuszem parafii pw. MB Różańcowej w Lubyczy Królewskiej

Ks. mgr lic. Paweł GŁOWIK, dotychczasowy wikariusz parafii pw. NMP Nieustającej Pomocy w Hrubieszowie, z dniem 16 sierpnia 2022 r. mianowany wikariuszem parafii pw. św. Jana Nepomucena i MB Szkaplerznej we Frampolu

Ks. mgr Arkadiusz JAKUBCZAK, dotychczasowy wikariusz parafii pw. MB Częstochowskiej w Tereszpolu, z dniem 16 sierpnia 2022 r. mianowany wikariuszem parafii pw. Narodzenia NMP w Oleszycach

Ks. mgr lic. Łukasz KOLASA, dotychczasowy wikariusz parafii pw. św. Karola Boromeusza w Lubaczowie, z dniem 16 sierpnia 2022 r. mianowany wikariuszem parafii pw. Nawiedzenia NMP w Krasnobrodzie

Ks. mgr Marcin KORNAGA, dotychczasowy wikariusz parafii pw. NMP Królowej Polski w Bełżcu, z dniem 16 sierpnia 2022 r. mianowany wikariuszem parafii pw. Zmartwychwstania Pańskiego i św. Tomasza Apostoła w Zamościu

Ks. mgr Krzysztof KRUPA, dotychczasowy wikariusz parafii pw. Nawiedzenia NMP w Krasnobrodzie, z dniem 16 sierpnia 2022 r. mianowany wikariuszem parafii pw. św. Stanisława Bpa w Lubaczowie

Ks. mgr Zbigniew KUREK, dotychczasowy wikariusz parafii pw. Trójcy Przenajświętszej w Dubience, z dniem 16 sierpnia 2022 r. mianowany wikariuszem parafii pw. Trójcy Przenajświętszej w Starym Dzikowie

Ks. mgr Leszek KURON, dotychczasowy wikariusz parafii pw. Narodzenia NMP w Kryłowie, z dniem 16 sierpnia 2022 r. mianowany wikariuszem parafii pw. św. Mikołaja w Szczebrzeszynie

Reklama

Ks. mgr lic. Rafał ŁUKIEWICZ, dotychczasowy wikariusz parafii pw. Trójcy Przenajświętszej w Starym Dzikowie, z dniem 16 sierpnia 2022 r. mianowany wikariuszem parafii pw. Świętej Bożej Opatrzności w Zamościu

Ks. mgr Mateusz MAKSIM, dotychczasowy wikariusz parafii pw. Przemienienia Pańskiego w Krowicy Samej, z dniem 16 sierpnia 2022 r. mianowany wikariuszem parafii pw. św. Brata Alberta w Zamościu

Ks. mgr Marcin MIGAS, dotychczasowy wikariusz parafii pw. Świętej Trójcy w Komarowie, z dniem 16 sierpnia 2022 r. mianowany wikariuszem parafii pw. św. Karola Boromeusza w Lubaczowie

Ks. mgr Paweł OBIREK, dotychczasowy wikariusz parafii pw. NMP Nieustającej Pomocy w Hrubieszowie, z dniem 16 sierpnia 2022 r. mianowany wikariuszem parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Starym Zamościu

Ks. mgr Mariusz SKUBIS, dotychczasowy wikariusz parafii pw. MB Królowej Polski w Zamościu, z dniem 16 sierpnia 2022 r. mianowany wikariuszem parafii pw. MB Nieustającej Pomocy w Aleksandrowie

Ks. mgr Sławomir SKOWROŃSKI, dotychczasowy wikariusz parafii pw. św. Stanisława Bpa w Lubaczowie, z dniem 16 sierpnia 2022 r. mianowany wikariuszem parafii pw. św. Bartłomieja Apostoła w Sitańcu

Ks. mgr Krzysztof SOSNOWSKI, dotychczasowy wikariusz parafii pw. św. Brata Alberta w Zamościu, z dniem 16 sierpnia 2022 r. mianowany wikariuszem parafii pw. Zwiastowania NMP w Tomaszowie Lubelskim

Ks. mgr Tomasz SZUMOWSKI, dotychczasowy wikariusz parafii pw. Świętej Bożej Opatrzności w Zamościu, z dniem 16 sierpnia 2022 r. mianowany wikariuszem parafii pw. Świętej Trójcy w Komarowie

Reklama

Ks. mgr Paweł SZUTKA, dotychczasowy wikariusz parafii pw. św. Karola Boromeusza w Lubaczowie, z dniem 16 sierpnia 2022 r. mianowany wikariuszem parafii pw. św. Jana Chrzciciela w Lipsku k/Zamościa

Ks. mgr Piotr WOJNAR, dotychczasowy wikariusz parafii pw. Świętego Ducha w Hrubieszowie, z dniem 16 sierpnia 2022 r. mianowany wikariuszem parafii pw. NMP Nieustającej Pomocy w Hrubieszowie

Ks. mgr lic. Paweł ZAWADA, dotychczasowy wikariusz parafii pw. MB Nieustającej Pomocy w Aleksandrowie, z dniem 16 sierpnia 2022 r. mianowany wikariuszem parafii pw. NMP Nieustającej Pomocy w Hrubieszowie

Ks. mgr Sławomir ZAWADA, dotychczasowy wikariusz parafii pw. św. Jana Chrzciciela w Lipsku k/Zamościa, z dniem 16 sierpnia 2022 r. mianowany wikariuszem parafii pw. Przemienienia Pańskiego w Krowicy Samej

Ks. dr Paweł ZUBRZYCKI, dotychczasowy wikariusz parafii pw. św. Jana Nepomucena i MB Szkaplerznej we Frampolu, z dniem 16 sierpnia 2022 r. mianowany wikariuszem parafii pw. św. Karola Boromeusza w Lubaczowie

Ks. mgr Tomasz ŻURAWEL, dotychczasowy wikariusz parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Starym Zamościu, z dniem 16 sierpnia 2022 r. mianowany wikariuszem parafii pw. Ducha Świętego w Hrubieszowie

Inne

Ks. mgr Dariusz BUCIOR, wikariusz parafii pw. Zwiastowania NMP, z dniem 1 lipca 2022 r. mianowany diecezjalnym koordynatorem Wspólnoty Chrystusa Zmartwychwstałego „Galilea”

Ks. kan. dr Wiesław BANAŚ, dotychczasowy proboszcz parafii pw. św. Antoniego Padewskiego w Różańcu, z dniem 1 lipca 2022 r. skierowany na urlop zdrowotny

Reklama

Ks. mgr Rajmund CUR, proboszcz parafii pw. Trójcy Przenajświętszej w Dubience, z dniem 1 lipca 2022 r. odwołany w funkcji diecezjalnego koordynatora Wspólnoty Chrystusa Zmartwychwstałego „Galilea”

Ks. mgr Mateusz FURMANIAK, dotychczasowy wikariusz parafii pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Dubie, z dniem 16 sierpnia 2022 r. skierowany do pomocy duszpasterskiej w parafii pw. MB Szkaplerznej w Łabuniach

Ks. kan. mgr Antoni GĘBALA, dotychczasowy proboszcz parafii pw. MB Częstochowskiej w Tereszpolu oraz wicedziekan dekanatu Józefów, z dniem 16 sierpnia 2022 r. skierowany na urlop zdrowotny

ks. dr Zygmunt JAGIEŁŁO, notariusz Kurii Diecezjalnej w Zamościu, z dniem 16 sierpnia 2022 r. mianowany Diecezjalnym Inspektorem Ochrony Danych Osobowych

Ks. dr Sławomir KORONA, dotychczasowy duszpasterz pomocnik w parafii pw. św. Michała Archanioła w Zamościu, z dniem 16 sierpnia 2022 r. skierowany do pomocy duszpasterskiej w parafii pw. Zmartwychwstania Pańskiego i św. Tomasza Apostoła w Zamościu

Ks. kan. dr Michał MACIOŁEK, z dniem 16 sierpnia 2022 r. odwołany w urzędu kanclerza kurii diecezjalnej w Zamościu oraz innych pełnionych w diecezji funkcji, otrzymał zgodę na podjęcie przygotowania w Centrum Formacji Misyjnej i pracę na misjach

Ks. mgr lic. Mariusz PASTUSZAK, z dniem 1 lipca 2022 r. mianowany dyrektorem Zamiejscowego Studia Katolickiego Radia Zamość w Lubaczowie

Ks. dr Piotr SPYRA, dotychczasowy sekretarz Wydziału Duszpasterstwa Ogólnego kurii diecezjalnej w Zamościu, z dniem 16 sierpnia 2022 r. mianowany dyrektorem tegoż Wydziału

Reklama

Ks. dr Robert STRUS, proboszcz parafii pw. Zmartwychwstania Pańskiego i św. Tomasza Apostoła w Zamościu, z dniem 16 sierpnia 2022 r. mianowany delegatem Biskupa diecezjalnego ds. Ochrony Dzieci i Młodzieży oraz koordynatorem ds. Fundacji Świętego Józefa Konferencji Episkopatu Polski

Ks. dr Sylwester ZWOLAK, proboszcz parafii pw. Chrystusa Króla w Złojcu, Dyrektor Katolickiego Radia Zamość oraz Dyrektor Wydziału Duszpasterstwa Ogólnego kurii diecezjalnej w Zamościu, z dniem 16 sierpnia 2022 r. odwołany z funkcji Dyrektora Wydziału Duszpasterstwa Ogólnego kurii diecezjalnej w Zamościu, mianowany kanclerzem kurii diecezjalnej w Zamościu i rzecznikiem prasowym diecezji

Ks. mgr Miłosław ŻUR, ekonom Diecezji Zamojsko-Lubaczowskiej, z dniem 20 sierpnia 2022 r. otrzymał przedłużenie pełnienia tej funkcji na kolejną pięcioletnią kadencję

Po przedstawieniu dwa tygodnie temu postaci św. Franciszka z Asyżu chciałbym dzisiaj opowiedzieć o innym świętym, który należał do pierwszego pokolenia Braci Mniejszych: o Antonim Padewskim czy - jak go się również nazywa - Lizbońskim, nawiązując do miejsca jego urodzenia. Mowa o jednym z najpopularniejszych świętych w całym Kościele katolickim, czczonym nie tylko w Padwie, gdzie wzniesiono wspaniałą bazylikę, w której spoczywają jego doczesne szczątki, ale na całym świecie. Wierni z wielką czcią odnoszą się do jego obrazów oraz figur, przedstawiających go z lilią, symbolem jego czystości, bądź z Dzieciątkiem Jezus na ręku, upamiętniającym cudowne widzenie, o którym wspominają niektóre źródła literackie. Antoni w znaczący sposób przyczynił się do rozwoju duchowości franciszkańskiej dzięki swym wybitnym przymiotom - inteligencji, zrównoważeniu, gorliwości apostolskiej, a przede wszystkim żarliwości mistycznej. Urodził się w Lizbonie w szlacheckiej rodzinie ok. 1195 r. i na chrzcie otrzymał imię Fernando (Ferdynand). Wstąpił do kanoników zachowujących monastyczną Regułę św. Augustyna, najpierw w klasztorze św. Wincentego w Lizbonie, następnie Świętego Krzyża w Coimbrze - renomowanego ośrodka kultury Portugalii. Z zainteresowaniem i zapałem poznawał Biblię i Ojców Kościoła, zdobywając wiedzę teologiczną, którą owocnie wykorzystywał w działalności nauczycielskiej i kaznodziejskiej. W Coimbrze wydarzył się epizod, który w decydujący sposób wpłynął na jego życie: w 1220 r. wystawiono tam relikwie pierwszych pięciu misjonarzy franciszkańskich, którzy udali się do Maroka, gdzie ponieśli śmierć męczeńską. Ich historia zrodziła w młodym Ferdynandzie pragnienie naśladowania ich i postępowania drogą chrześcijańskiej doskonałości: poprosił wówczas o zgodę na opuszczenie kanoników św. Augustyna i zostanie bratem mniejszym. Jego prośba została przyjęta i pod nowym, zakonnym imieniem Antoni on również wyruszył do Maroka. Opatrzność Boża zdecydowała jednak inaczej. Z powodu choroby musiał wrócić do Włoch i w 1221 r. wziął udział w słynnej Kapitule Namiotów w Asyżu, gdzie spotkał też św. Franciszka. Następnie żył czas jakiś w całkowitym ukryciu w klasztorze w pobliżu Forli w północnych Włoszech, gdzie Pan powołał go do innej misji. Wysłany w okolicznościach zupełnie przypadkowych do wygłoszenia kazania z okazji święceń kapłańskich, pokazał, że wyposażony jest w taką wiedzę i dar wymowy, iż przełożeni przeznaczyli go do kaznodziejstwa. Tak oto rozpoczął we Włoszech i we Francji ogromnie intensywną i skuteczną działalność apostolską, by nakłonić sporą liczbę osób, które odeszły od Kościoła, do zmiany decyzji. Był też jednym z pierwszych nauczycieli teologii Braci Mniejszych, jeżeli nie wręcz pierwszym. Rozpoczął swe nauczanie w Bolonii, z błogosławieństwem Franciszka, który, w uznaniu cnót Antoniego, wystosował do niego krótki list, rozpoczynający się tymi słowami: „Podoba mi się, że nauczasz świętej teologii braci”. Antoni położył podwaliny pod teologię franciszkańską, która - uprawiana przez innych wybitnych myślicieli - miała osiągnąć swoje szczyty w postaciach Bonawentury z Bagnoregio i bł. Dunsa Szkota. Kiedy został prowincjałem Braci Mniejszych w Północnych Włoszech, nadal zajmował się kaznodziejstwem, dzieląc je ze sprawowaniem urzędu przełożonego. Gdy skończył misję prowincjała, wrócił w okolice Padwy, dokąd jeszcze kilkakrotnie się udawał. Po niespełna roku zmarł u bram tego miasta - 13 czerwca 1231 r. Padwa, która przyjęła go z miłością i czcią, złożyła mu wieczny hołd czci i pobożności. Sam papież Grzegorz IX - który wysłuchawszy jego kazania, nazwał go „Arką Testamentu” - kanonizował go w 1232 r., również w następstwie cudów, jakie dokonały się za jego wstawiennictwem. W ostatnim okresie życia Antoni zapisał dwa cykle „Kazań”, zatytułowane „Kazania niedzielne” i „Kazania na uroczystości i święta”, przeznaczone dla kaznodziejów i wykładowców teologii z Zakonu Franciszkańskiego. Komentuje w nich teksty Pisma Świętego, prezentowane przez liturgię, wykorzystując patrystyczno-średniowieczną interpretację czterech zmysłów: literackiego lub historycznego, alegorycznego lub chrystologicznego, topologicznego czy moralnego i anagogicznego, który ukierunkowuje ku życiu wiecznemu. Chodzi o teksty teologiczno-homiletyczne, będące odzwierciedleniem żywego przepowiadania, w których Antoni proponuje prawdziwą i właściwą drogę chrześcijańskiego życia. Tak wielkie jest bogactwo nauki duchowej zawartej w „Kazaniach”, że czcigodny papież Pius XII w 1946 r. ogłosił Antoniego doktorem Kościoła, nadając mu tytuł „Doctor Evangelicus”, gdyż z pism tych przebija świeżość i piękno Ewangelii; dziś jeszcze możemy czytać je z wielkim pożytkiem duchowym. W swoim nauczaniu mówi o modlitwie jako związku miłości, która popycha człowieka do słodkiej rozmowy z Panem, przynosząc niewypowiedzianą radość, która łagodnie ogarnia modlącą się duszę. Antoni przypomina nam, że modlitwa potrzebuje atmosfery ciszy, która nie ma nic wspólnego z oderwaniem się od zewnętrznego hałasu, ale jest doznaniem wewnętrznym, mającym na celu usunięcie przeszkód w skupieniu się, spowodowanych przez troski duszy. Według nauczania tego wybitnego doktora franciszkańskiego, modlitwa składa się z czterech niezbędnych postaw, które Antoni określił po łacinie jako „obsecratio”, „oratio”, „postulatio”, „gratiarum actio”. Moglibyśmy je przetłumaczyć następująco: ufne otwarcie serca na Boga, czuła rozmowa z Nim, przedstawienie naszych potrzeb, wysławianie Go i dziękczynienie. W tym nauczaniu św. Antoniego o modlitwie widzimy jeden ze szczególnych rysów teologii franciszkańskiej, którą on zapoczątkował, a mianowicie fundamentalną rolę przyznaną miłości Bożej, która wkracza w sferę uczuć, woli, serca, i będącej także źródłem, z którego wytryska poznanie duchowe, przerastające wszelkie poznanie. Pisze dalej Antoni: „Miłość jest duszą wiary, sprawia, że jest ona żywa; bez miłości wiara umiera” („Kazania na niedziele i święta II”, „Il Messaggero”, Padwa 1979, s. 37). Tylko dusza, która się modli, może dokonać postępów w życiu duchowym: oto uprzywilejowany przedmiot przepowiadania św. Antoniego. Zna on doskonale ułomności ludzkiej natury, skłonność do popadania w grzech, dlatego stale wzywa do walki ze skłonnością do chciwości, pychy, nieczystości oraz do praktykowania cnót ubóstwa i wielkoduszności, pokory i posłuszeństwa, niewinności i czystości. Na początku XIII wieku, w kontekście odrodzenia miast i rozkwitu handlu, wzrastała liczba osób nieczułych na potrzeby ubogich. Z tego też powodu Antoni wielokrotnie wzywa wiernych do myślenia o prawdziwym bogactwie, bogactwie serca, które czyni ich dobrymi i miłosiernymi, i gromadzeniu skarbów dla Nieba. „Bogacze - tak wzywa - zaprzyjaźnijcie się z ubogimi, (...) przyjmijcie ich w swoich domach: to oni, ubodzy, przyjmą was potem w wieczne mieszkanie, gdzie jest piękno pokoju, ufność w bezpieczeństwo oraz obfity spokój wiecznej sytości” (tamże, s. 29). Czyż nie widzimy, Drodzy Przyjaciele, że to nauczanie jest bardzo ważne także dziś, gdy kryzys finansowy i poważne nierówności gospodarcze zubożają wiele osób i stwarzają warunki nędzy? W encyklice „Caritas in veritate” przypominam: „Ekonomia bowiem potrzebuje etyki dla swego poprawnego funkcjonowania; nie jakiejkolwiek etyki, lecz etyki przyjaznej osobie” (n. 45). Antoni, w szkole Franciszka, stawia zawsze Chrystusa w centrum życia i myślenia, działania i kaznodziejstwa. I to jest drugi rys typowy dla franciszkańskiej teologii: chrystocentryzm. Kontempluje ona z upodobaniem i wzywa do kontemplacji tajemnic człowieczeństwa Pana, w szczególny sposób tajemnicy Narodzenia, które wywołują w nim uczucia miłości i wdzięczności dla Bożej dobroci. Również widok Ukrzyżowanego inspiruje w nim myśli o wdzięczności dla Boga i szacunku dla godności osoby ludzkiej, tak iż wszyscy, wierzący i niewierzący, mogą znaleźć w niej to znaczenie, które wzbogaca życie. Antoni pisze: „Chrystus, który jest twoim życiem, wisi przed tobą, abyś patrzył na krzyż jak w lustro. Będziesz mógł tam poznać, jak śmiertelne były twoje rany, których żadne nie uleczyłoby lekarstwo, jak tylko krew Syna Bożego. Jeśli dobrze się przyjrzysz, będziesz mógł zdać sobie sprawę, jak wielka jest twoja godność ludzka i twoja wartość (...). W żadnym innym miejscu człowiek nie może lepiej uświadomić sobie, jak wiele jest wart, jak wtedy, gdy spogląda w lustro krzyża” („Kazania na niedziele i święta III”, str. 213-214). Drodzy Przyjaciele, oby Antoni Padewski, tak bardzo czczony przez wiernych, mógł wstawiać się za całym Kościołem, a zwłaszcza za tymi, którzy poświęcają się kaznodziejstwu. Oni zaś, czerpiąc natchnienie z jego przykładu, niech troszczą się o łączenie mocnej i zdrowej nauki ze szczerą i żarliwą pobożnością i zwięzłością przekazu. W obecnym Roku Kapłańskim módlmy się, aby kapłani i diakoni pełnili pilnie tę posługę głoszenia i aktualizacji Słowa Bożego wiernym, przede wszystkim w homiliach liturgicznych. Niech będą one skutecznym przedstawieniem odwiecznego piękna Chrystusa, właśnie tak jak zalecał Antoni: „Kiedy głosisz Chrystusa, otwiera On twarde serca; gdy wzywasz Go, osładza gorzkie pokusy; gdy myślisz o Nim, rozjaśnia Twoje serce; kiedy o Nim czytasz, nasyca twój umysł” („Kazania na niedziele i święta III”, str. 59).