W naszym kraju przybywa coraz to więcej sympatyków skoków narciarskich. Dzieje się tak przede wszystkim za sprawą Adama Małysza, którego spektakularne sukcesy przyciągają przed telewizory miliony kibiców. Na trybunach zaś skoczni narciarskich, praktycznie na każdym kontynencie, można zobaczyć biało-czerwone flagi lub napisy promujące nasz kraj.
Jednym z najbardziej prestiżowych zawodów w skokach jest bez wątpienia TCS (niniejszy tekst został oddany do druku przed zakończeniem jego tegorocznej edycji). Odbywa się on zawsze w Niemczech (Obersdorf na skoczni Grosse Schattenberg, Garmisch-Partenkirchen na skoczni Grosse Olympiaschanze) oraz Austrii (Innsbruck na skoczni Bergisel, Bischofshofen na skoczni Paul-Ausserleitner-Schanze). Prześliczne krajobrazy Bawarii i Tyrolu przyciągają tłumy publiczności, która podziwia najlepszych skoczków świata.
Zwycięstwo w tym elitarnym turnieju wiąże się z pokaźnymi nagrodami pieniężnymi oraz rzeczowymi. Aby je osiągnąć, trzeba uzyskać jak największą liczbę punktów w czterech konkursach. Niekoniecznie trzeba je wygrywać. Zdarzyło się już tak bowiem w historii TCS, że w sezonie 1998/99 Fin - Janne Ahonen ani razu nie zwyciężył, ale wygrał całe zawody. Zresztą dokonał tego aż czterokrotnie (1999, 2003, 2005, 2006 - wtedy stanął na najwyższym podium wraz z Czechem Jakubem Jandą). Wcześniej podobnym wyczynem popisał się tylko genialny Niemiec - Jens Weissflog (1984, 1985, 1991, 1996).
TCS rozgrywany jest obecnie tzw. systemem KO. Polega on na tym, że w pierwszej serii konkursu skoczkowie (jest ich pięćdziesięciu) dobierani są parami wg wyników osiągniętych w kwalifikacjach w taki sposób, iż po ostatnim skacze pierwszy (najsłabszy z najlepszym), po przedostatnim drugi itd. Do kolejnej serii awansuje dwudziestu pięciu zwycięzców swoich par oraz pięciu zawodników, którzy - co prawda - przegrali rywalizację, ale osiągnęli dalekie odległości i właśnie dzięki nim mogą dalej walczyć o końcowy sukces (z ang. nazywa się ich „lucky losers”, czyli szczęśliwymi przegranymi).
Jeśli jakiś zawodnik nie bierze udziału w kwalifikacjach, a ma zagwarantowany start, gdyż plasuje się w pierwszej piętnastce Pucharu Świata, to dostaje się do konkursu z ostatnim numerem startowym i wtedy skacze ze zwycięzcą kwalifikacji. Z tego prawa skorzystał Niemiec - Sven Hannavald, który w sezonie 2001/02 zdeklasował rywali, oddając najdłuższe skoki i prezentując fenomenalną formę. Właśnie wtedy, jako pierwszy i jak do tej pory ostatni skoczek w historii, wygrał on wszystkie turniejowe konkursy. Nie widujemy go już, niestety, na światowych skoczniach. Prawdopodobnie nie powróci on już nigdy do skakania.
Jeśli chodzi o naszych zawodników, to podczas TCS odnieśliśmy dwa indywidualne zwycięstwa (Adam Małysz wygrywał w 2001 r. w Innsbrucku i Bischofshofen), pięć razy plasowaliśmy się na drugiej pozycji (m.in. za sprawą Stanisława Bobaka) oraz dwanaście razy na trzecim (m.in. dzięki Józefowi Przybyle i Piotrowi Fijasowi). Adam Małysz przed sześcioma laty wygrał cały turniej, uzyskując - jako pierwszy w historii - ponad tysiąc punktów w ośmiu seriach skoków. Wtedy też po raz pierwszy zdobył Puchar Świata, aby potem jeszcze przez dwa sezony być niekwestionowanym królem w skokach narciarskich. Później odnosił również znaczące sukcesy. Teraz wydaje się wracać do dawnej dyspozycji. Co prawda, konkurencja nie spoczywa na laurach, ale sądzę, że pan Adam nie powiedział jeszcze ostatniego słowa nie tylko w tym sezonie. Szkoda tylko, że nie zanosi się na to, aby w naszym kraju pojawili się jego godni następcy. Miejmy nadzieję, że jednak to się zmieni w niedalekiej przyszłości.

(jłm)