2 września br. w Amelinie odbyło się poświęcenie nowego budynku szkoły. Uroczystościom przewodniczył wikariusz biskupi ks. prał. Jan Sołowianiuk, który o godz. 12.00 w kościele parafialnym odprawił Mszę św. oraz wygłosił słowo Boże. W uroczystościach ze strony kościelnej wzięli udział: dziekan ks. Jan Rogowski z Krasnosielca, księża wikariusze - Adam Wiśniewski, Gabriel Jastrzębski, miejscowy proboszcz ks. Zbigniew Idzikowski oraz przedstawiciele władz parlamentarnych, samorządowych, szkolnych, a także okoliczni mieszkańcy oraz dzieci, dla których - jak powiedział w homilii Ksiądz Prałat - "Szkoła będzie drugim domem. Domem, gdzie będziecie zdobywać wiedzę, wiarę i mądrość. Mądrość do tego, aby być wzorowymi Polakami, a przez to gorliwymi katolikami".
Amelin to mała miejscowość leżąca przy trasie Ostrołęka - Przasnysz. Życie toczy się tu powoli, okoliczni mieszkańcy borykają się z tymi samymi problemami, co większość rolników polskiej wsi. Gdy dwa lata temu, 21 maja, bp. Stanisław Stefanek wmurował kamień węgielny pod budynek nowej szkoły, wówczas nikt z obecnych nie przypuszczał, że tak szybko wzniesiony zostanie nowy gmach. Dzieci z Amelina jeszcze dziś wspominają smak lodów, jakie spożywały dzięki hojności naszego Pasterza oraz wycieczkę do Warszawy, którą sfinansował senator Chodkowski. Gdy rozpoczynano budowę nowej szkoły, słyszano głosy: "A po co ta szkoła? My uczyliśmy się w starej, ta stara szkoła nie jest najgorsza". Lecz gdy dzisiaj patrzymy na nowy gmach szkolny, to dech zapiera w piersi, a łza kręci się w oku. "Nowoczesne sale lekcyjne, piękne korytarze, łazienki, prysznice. W przyszłości planujemy otworzyć salę komputerową" - mówi dyrektor Barbara Kluczek.
Gdy wokół słyszy się obecnie tyle narzekań, że czasy ciężkie, że dzieci niedobre, że bieda - przykład naszej szkoły niech będzie wzorem godnym do naśladowania dla innych. Staropolskie przysłowie mówi: "Chcieć to móc", te słowa u nas się spełniły. Mimo tego że były wakacje, rodzice i dzieci bezinteresownie pracowali, porządkując otoczenie wokół nowego budynku, dekorowali klasy, a dziś widzimy efekty.
Jak w takich warunkach nie dziękować Bogu za to, że na naszej pięknej mazowieckiej ziemi mogliśmy wspólnie modlić się i świętować, spotykając się przy tak niecodziennej uroczystości. Ta szkoła nie mogłaby powstać, gdyby nie wsparcie władz samorządowych, przychylność wójta Mirosława Glinki oraz licznych sponsorów. Wdzięczność dzieci za nowy budynek szkolny niech wyrażą słowa znanej piosenki religijnej:
Nie umiem dziękować Ci, Panie,
bo małe są moje słowa,
zechciej przyjąć moje milczenie
i naucz mnie życiem dziękować.