Dom parafialny na os. Młodych, przy kościele NMP Królowej Polski, stał się areną teologicznych zmagań w ramach XXXII Ogólnopolskiej Olimpiady Teologii Katolickiej.
Tegoroczne teologiczne zagadnienia dotyczyły Miłosierdzia i jego oblicza w nauczaniu i praktyce Kościoła. Do zawodów II stopnia przystąpiło 38 uczniów ze szkół ponad podstawowych z terenu całej diecezji. Najwięcej uczestników - 14, przybyło z Wałbrzycha. Tegoroczną edycją zdominowały dziewczyny.
I miejsce zajęła uczennica II LO w Świdnicy Antonina Teuerle. II miejsce przyznano Karolinie Fałat z I LO w Świdnicy. Natomiast III miejsce ex aequo przypadło Anieli Moczurad reprezentującej Liceum Sióstr Niepokalanek w Wałbrzychu oraz Neli Walendzik z I LO w Wałbrzychu.
Na dalszych miejscach uplasowali się: Weronika Jarosz z Wałbrzycha, Magdalena Jóźwiszyn z Dzierżoniowa, Alicja Kania ze Świdnicy, Szymon Kołodziej ze Świdnicy, Kasjan Runke z Wałbrzycha i pierwszą dziesiątkę zamknęła Roksana Michalak z Bystrzycy Kłodzkiej.
- Cieszę się, że mogę poznać dziś tę szczególną grupę młodzieży, która chce więcej, wyżej i lepiej – mówił bp Marek Mendyk witając uczestników olimpiady. – Poziom dzisiejszego etapu był wyjątkowo wysoki. Podziwiam wszystkie osoby, które tutaj są, bo należy się im wielki szacunek – mówiła laureatka II miejsca. - Wielkie podziękowania należą się także katechetom, którzy zachęcali i motywowali młodzież do wzięcia udziału w Olimpiadzie – dodał koordynator diecezjalnego etapu ks. prał. Marek Korgul.
Jedna z tablic w kościele pw. Zmartwychwstania Pańskiego
Od 25 października w parafii pw. Zmartwychwstania Pańskiego w Wałbrzychu można zobaczyć niezwykłą wystawę z okazji 75. rocznicy męczeńskiej śmierci św. Maksymiliana M. Kolbego
Ekspozycja przedstawia bogaty zbiór fotografii z różnych okresów życia świętego, a także ciekawe opisy i dokumentacje. Postać św. Maksymiliana znana jest m.in. z działalności medialnej, którą realizował, a przede wszystkim z ofiarowania swojego życia za Franciszka Gajowniczka w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau. Życie za życie – ta ofiara stała się faktem męczeńskiej świętości św. Maksymiliana Marii Kolbego.
Elizeusz urodził się w Królestwie Północnym w miejscowości Abel-Mechola – nazwa ta oznacza „potok tańca”. Miasto pamiętało ucieczkę Madianitów przed Gedeonem. Może dlatego otrzymał imię Elizeusz – „Bóg wybawia”. W tym imieniu zawierała się też istota powierzonej mu przez Boga misji. Jego ziemskim ojcem był Sazafat, tym duchowym zaś stał się prorok Eliasz. On powołał go na polecenie Boga, które otrzymał pod Synajem. Miał namaścić Elizeusza na proroka, by kontynuował jego misję oczyszczenia Izraela z bałwochwalczego kultu Baala. Wezwany podczas orki Elizeusz poprosił Eliasza, by mógł pożegnać swych rodziców. Następnie złożył Bogu ofiarę i wyruszył za prorokiem. Wzrastał w wierze w jego cieniu. Towarzyszył mu w chwili wniebowstąpienia. Poprosił o dwie części prorockiego ducha Eliasza. Taką część spadku otrzymywał pierworodny syn. To oznaczało jego prymat wśród uczniów prorockich. Przed nim, jak przed Jozuem prowadzącym lud do Ziemi Obiecanej, Pan otworzył przejście po suchym dnie Jordanu. Dokonał wielu znaków wskazujących na moc Boga. Uczynił zdatnymi do picia gorzkie źródła w okolicy Jerycha, wsypując do nich sól. Pomógł wykupić syna wdowy, rozmnażając baryłkę oliwy. Wyprosił narodziny syna dla bezpłodnej kobiety, a gdy ten nagle zmarł, przywrócił go do życia. Ocalił uczniów prorockich przed konsekwencjami spożycia zatrutej strawy. Nakarmił zgromadzony tłum, mając jedynie dwanaście chlebów. Uzdrowił z trądu syryjskiego wodza Naamana. Niektóre z tych znaków obrosły legendą tak jak wydobycie z wody zatopionej siekiery czy wzięcie w niewolę aramejskich żołnierzy. Tymi dziełami zwiastował moc Boga. Przypominał, jak wielką ma On miłość względem swego ludu. Budził nadzieję w chwilach tak trudnych jak głód podczas oblężenia Samarii. Zrozpaczonym ludziom przepowiedział, że nadchodzący dzień stanie się czasem, w którym nie tylko odejdą napastnicy, ale wszyscy zaspokoją swój głód. On zapowiedział aramejskimu wodzowi, że zostanie królem Aramu w miejsce Chazaela, oraz namaścił na króla Izraela Jehu. Zmarł dotknięty chorobą. Przed nią zapowiedział zwycięstwa nad nieprzyjaciółmi Izraela. Chciał wybłagać dla swego kraju pełnię zwycięstwa, ale król Joasz niedbale wykonał dane przez proroka polecenie.
Jak odczytać własną drogę w życiu? Czym się kierować wśród mnogości sprzecznych propozycji? Jak dopomóc swojej wierze, która słabnie? Co robić, kiedy Bóg milczy? To tylko przykłady pytań, z którymi mierzy się kard. Grzegorz Ryś. Zadajemy je sobie wszyscy, próbując żyć świadomie jako chrześcijanie, ale też zwyczajnie poszukując sposobu na szczęśliwe, sensowne życie.
Kardynał Ryś nie poucza, ale dzieli się własnym doświadczeniem i świadectwem wiary. A przed nikim nie odsłania się tak bardzo jak przed ludźmi młodymi. To właśnie im opowiada o swoim powołaniu, domu rodzinnym, momentach przełomu, ludziach, którzy byli dla niego ważni, a nawet o piłce nożnej.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
