Szkoła w buszu?

Trzech nauczycieli i dziewięciu uczniów z Gimnazjum nr 2 w Brzeszczach 21 sierpnia br. poleciało do RPA. Towarzyszył im ks. Andrzej Halemba z Komisji Episkopatu Polski ds. Misji. Odwiedzili dzieci i młodzież w czterech szkołach w Port Edward, Magobe, Johannesburgu, Bendell i Jericho. Twierdzą jednogłośnie, że każda szkoła zrobiła na nich ogromne wrażenie. W Magobe liczba uczniów w klasach sięga nawet 50 osób. Szkoła znajduje się na terenie misji ks. Tomasza Sztubera. Jej stan materialny jest najtrudniejszy. Ale dzieci bardzo chcą się uczyć. W Port Edward polscy gimnazjaliści widzieli najlepszą szkołę - położną nad wybrzeżem Oceanu Indyjskiego (uczniowie często są tu rozkojarzeni, gdyż przez okna obserwują wieloryby), z boiskami do krykieta, rugby i hokeja na trawie, z basenem, w pełni skomputeryzowaną. W Johannesburgu odwiedzili przedszkole prowadzone przez siostry służebniczki starowiejskie. "Skromne i przytulne. Jest w nim dużo dzieci chorych na AIDS. Nie mają rodziców. Dzięki ogromnej trosce i miłości sióstr dzieci są wesołe i otwarte" - wspomina Krystyna Cieplińska, dyrektorka Gimnazjum. W Bendell, na pustyni Kalahari, w wiosce setwańskiej odwiedzili uczniów szkoły średniej w misji ks. Jerzego Kraśnickiego. Analfabetyzm w RPA jest wysoki. Szkoła odgrywa olbrzymią rolę. Polscy misjonarze i siostry niosą oświatę i wykształcenie - wiedzę.

Pustynia i cisza

"Coś, co u nas określamy, że jest na odludziu, tam, w Keang-Kop, na pustyni, nie da się porównać z niczym - wyznaje Marcin Mitek. "Byliśmy zaskoczeni panującą tam ciszą. Jeśli ktoś wpadł w nałóg słuchania muzyki, tam nie wytrzyma" - dodaje inny uczeń, Habib Moskin. Do Afryki pojechali zaraz po pielgrzymce Ojca Świętego do Polski. Uczestniczyli we Mszy św. na Błoniach. W każdym afrykańskim kościele misyjnym widzieli obraz Jezusa Miłosiernego. Ks. Andrzej Pierzyński w Jericho Mission opowiedział im o dwóch przypadkach uzdrowienia z choroby dzięki Koronce do Miłosierdzia Bożego. Ale, jak sami twierdzą, największe przeżycie bliskości Boga odczuli w Keang-Kop na Mszy św., kiedy w języku tswana śpiewali Jezu, ufam Tobie. Tym bardziej że byli już świadomi niebezpieczeństw, jakie czyhają na żyjących tam ludzi: jadowite węże, brak wody, susza...

Misje i powołanie

"Trzeba mieć odwagę, żeby tam pracować" - przyznaje Marcin. "To są księża z powołania, na 100%. Nikt by tam tyle nie wytrzymał, gdyby nie miał prawdziwego powołania" - dodaje Habib. W Kimberley gościł ich biskup tej diecezji Erwin Hecht. W jego diecezji, trzy razy większej od Polski, pracuje 30 księży, w większości Polacy. "Kiedy odjeżdżaliśmy, bp Erwin mówił, żebyśmy przysyłali więcej takich księży, jak polscy kapłani" - wspomina Marcin. "Nie dziwię się - dodaje dyr. Cieplińska. - Tam było widać ich wielką wiarę i miłość do ludzi i do Boga. To się wyczuwało od razu, czy to podczas Mszy św., czy podczas codziennych rozmów i spotkań".

Zauroczeni

W RPA przejechali ponad 2700 km. Byli w ok. 20 miejscowościach: miastach i wioskach, dużych i małych. Spotykali się z ludźmi z plemion Zulusów i Tswana. W Pretorii przyjął ich także ambasador Polski w RPA. W Mafikengu spotkali się z polsko-afrykańską rodziną państwa Lechów. Gościli także u polskich rodzin w Kleksdrop, m.in. u państwa Fidyków. Oglądali ich fabrykę okien. Widzieli tańce zuluskie i tswana podczas Mszy św. Wsłuchiwali się w ciszę i wpatrywali w rozgwieżdżone niebo nad pustynią Kalahari. Jedli tradycyjne afrykańskie potrawy i byli gośćmi w ubogich murzyńskich chatach. Zwiedzili kolebkę diamentów - Big Hole i największe naturalne źródło na półkuli południowej, oazę Kuruman Eye. Doświadczyli ogromu zmęczenia i trudu, gdy docierali do niektórych misji. Uczestniczyli w odpuście św. Ludwika na pustyni Kalahari w wiosce Bendell. Wzięli tam udział w zawodach sportowych i Święcie Młodości. Co dzień uczestniczyli we Mszy św. w innej misji. Chętnie by tam jeszcze raz pojechali.