Litania jest zwykle szeregiem krótkich aktów strzelistych skierowanych do Pana Boga, Matki Najświętszej lub jednego ze świętych. Akty te łączy ze sobą jakiś motyw oparty na Piśmie Świętym lub na życiu danego świętego. Modląc się różnymi litaniami do świętych, możemy rozważać ich cnoty i starać się naśladować ich świętość. Zarówno szybkie odmówienie litanii, jak i refleksja nad każdym wezwaniem mogą być bardzo przydatne, czy to w celu wprowadzenia modlitewnej atmosfery na cały dzień, czy to dla zagłębienia się w dłuższe rozmyślanie.

Modlitwy uwielbienia

Inny rodzaj przelotnej modlitwy powstał dzięki inspiracji wspaniałej książeczki Z więzienia do wdzięczności autorstwa Merlina Carothersa. Carothers odbywał służbę w więzieniu wojskowym, a później był świadkiem walk podczas drugiej wojny światowej. Po nawróceniu został pastorem i wtedy Bóg powiedział mu, by przestał się skarżyć na kłopoty i zaczął wychwalać Boga właśnie za te problemy. Pomyślał, że to dziwne, ale posłuchał Boga i zaczął uwielbiać Go we wszystkim. Napełniło go to radością i nauczył się ufać, że Bóg wykorzystuje nawet trudne sytuacje, które ostatecznie działają na jego korzyść. Ideę wychwalania Boga za nasze problemy pomógł mi zrozumieć obraz zaparkowanego samochodu. Kiedy samochód jest zaparkowany, obrócenie kierownicy jest możliwe, ale wymaga trochę wysiłku, w przeciwieństwie do sytuacji, gdy samochód jest w ruchu, a kierownicę obraca się szybkim ruchem nadgarstka.

Podobnie, kiedy jesteśmy zmartwieni i niespokojni, i skarżymy się na problemy, przypominamy zaparkowany samochód. Pan może zmienić nasz kierunek, ale opieramy się Jego wysiłkom. Natomiast kiedy zaczynamy Go wychwalać za przeżywane trudności, wtedy jesteśmy jak samochód w ruchu. Wychwalanie Boga za nasze problemy, a nie wbrew nim, nie oznacza, że mamy koniecznie czuć się z ich powodu uszczęśliwieni, podekscytowani czy radośni. Możemy wciąż odczuwać taki sam smutek i żal. Jednak niezależnie od naszych uczuć czynimy akt woli, by mimo to uwielbić Boga. I temu aktowi woli nasz Pan może łatwiej nadać nowy kierunek. W końcu powrócą pokój i radość, ale pojawią się one nie dlatego, że mogliśmy uzyskać to, czego chcieliśmy, lecz ponieważ ujrzeliśmy, że Bóg działa i jest obecny w naszym życiu.

Modlitwa różańcowa

Piękno różańca rodzi się stąd, że można się nim modlić na wielu różnych poziomach, w wielu różnych miejscach, indywidualnie lub wspólnie. Gdyby kontynuować analogię z metodami komunikowania się z innymi ludźmi, to można by powiedzieć, że różaniec jest modlitwą obejmującą szeroki wachlarz relacji międzyludzkich. Ponieważ modlitwy składające się na różaniec znamy na pamięć, można się nim modlić podczas wykonywania innych zadań, podobnie jak zmywamy naczynia, a jednocześnie cieszymy się towarzystwem rodziny. Możemy go odmawiać z innymi, w analogii do spotkania rodzinnego. Lub możemy spędzać intymne chwile z Jezusem, kontemplując tajemnice Jego życia i śmierci.

Wielu ludzi modli się na różańcu w kościele lub u siebie w domu, we własnym pokoju, jeśli panuje w nim spokój. Cisza oraz głębsza uwaga, możliwe w takim otoczeniu, mogą pozwolić nam na koncentrowanie się na poszczególnych tajemnicach różańca przez dłuższy czas. Istnieją rozmaite pomoce do rozmyślań nad tajemnicami, w tym książki i broszury nazywane Różańcem biblijnym zawierające werset z Pisma Świętego do każdego Zdrowaś, Maryjo w każdej dziesiątce lub krótkie refleksje na temat każdej tajemnicy. Warto też odszukać te tajemnice w Biblii i przeczytać ich krótki fragment na początku każdej dziesiątki lub w krótkich urywkach przed każdym Zdrowaś, Maryjo.

Niektórzy po prostu skupiają się na odczuciach swej wyobraźni, dotyczących każdej tajemnicy, a inni koncentrują się na słowach Zdrowaś, Maryjo, Ojcze nasz i Chwała Ojcu. Każdy może podchodzić do różańca odpowiednio do preferencji. Jednakże im bardziej otwieramy serce i umysł na te modlitwy i tajemnice, tym głębiej będziemy tę modlitwę przeżywać […].

*Fragment pochodzi z książki „Jak słuchać, kiedy Bóg mówi” Mitcha Pacwy SJ, wydanej nakładem Wydawnictwa Esprit: Zobacz