Decyzję o zorganizowaniu Konferencji podjęli przedstawiciele Komitetów Narodowych Odnowy Charyzmatycznej ze wszystkich krajów europejskich, którzy w kwietniu 1999 r. spotkali się na Malcie. Doszli oni do wniosku, że Odnowa potrzebuje nie tyle konferencji liderów o zasięgu ogólnoświatowym - ponieważ pozostają one na wysokim poziomie ogólności - ile konferencji kontynentalnych, gdyż każdy kontynent ma swoją specyfikę. Takie podejście do sprawy gwarantuje głębsze zastanowienie się nad najbardziej nurtującymi Odnowę Charyzmatyczną Europy problemami i wyzwaniami.
O wrześniowej Konferencji z wiceprzewodniczącym polskiego Zespołu Koordynatorów Odnowy w Duchu Świętym - Dariuszem Jeziornym, który jest równocześnie członkiem 8-osobowego Podkomitetu ICCRS ds. Europy (Międzynarodowe Służby Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej - The International Catholic Charismatic Renewal Services), rozmawia Anna Zygadlewicz.
ANNA ZYGADLEWICZ: - Czy zachęta: "Europo, wypłyń na głębię!" to wezwanie do reewangelizacji Europy?
DARIUSZ JEZIORNY: - Aby kogokolwiek reewangelizować, trzeba samemu prowadzić głębokie życie duchowe, a to wynika tylko z modlitwy. Pierwszy dzień zbliżającej się konferencji będzie się odbywał pod hasłem: Wypłyń na głębię modlitwy. Bp Joseph Grech - członek Rady ICCRS, człowiek młody i dynamiczny, będzie mówił o tym, jak "rozpocząć od nowa" z Jezusem. Później s. Hudo Dufour - dominikanka z Francji wygłosi konferencję na temat: Czy chcesz być świętym? Obie wypowiedzi będą dotyczyły modlitwy osobistej, pogłębienia więzi każdego człowieka z Jezusem. Od tego trzeba zacząć - nikogo się nie zewangelizuje, gdy w sercu jest pustka.
Konferencja będzie się odbywała na Jasnej Górze. To miejsce zostało specjalnie wybrane, ponieważ w Europie znany i czczony jest wizerunek Matki Bożej Jasnogórskiej.
- Jakie tematy będą poruszane w odniesieniu do ewangelizacji Europy?
- Oprócz dużych wspólnych spotkań odbywać się będą seminaria, m.in. Kim Kollins poprowadzi seminarium na temat modlitwy wstawienniczej, nasza polska szkoła ewangelizacji "Missio Christi" - na temat ewangelizacji Wschodu Europy. Kolejne seminaria dotyczyć będą społecznego zaangażowania Odnowy, statutów i władz, będzie poruszony również temat wspólnot życia. Cathy Brenti poprowadzi bardzo ciekawe seminarium na temat "doświadczenia Emaus" - czyli rozczarowania w życiu lidera Odnowy. Poruszona zostanie też kwestia przekazywania funkcji lidera z pokolenia na pokolenie (o tym będzie mówić Nikol Baldacchino), co jest dużym problemem szczególnie w kilku krajach Zachodu, gdzie zdarza się, że ludzie nawet wykształceni i bardzo dobrze przygotowani do tego, by być nową siłą w Odnowie, niejednokrotnie odchodzą z Kościoła. Widzimy w tamtejszych grupach taką "pokoleniową przepaść": są albo starzy, albo młodzi, którzy nie otrzymali doświadczenia tego ognia, jaki zapoczątkował Odnowę w Kościele katolickim. W niektórych krajach do dziś właśnie siedemdziesięciolatkowie stoją na czele grup. I choć mogą być pomocni i służyć swoim doświadczeniem, to jednak ludzi młodych za sobą nie pociągną. Jak więc ewangelizować ludzi młodych? Z kolei na temat narzędzi ewangelizacji, które uczynią ją bardziej skuteczną, powie Charles Whitehead, na podstawie nowych form ostatnio proponowanych w Wielkiej Brytanii. W ciągu dwóch dni odbędzie się dziewięć takich seminariów.
- Patrząc na program, widzimy, że jeden dzień Konferencji będzie miał charakter pielgrzymki...
- Tak, ponieważ tematem trzeciego dnia będzie wezwanie: Wypłyń na głębię miłosierdzia. W tym dniu uczestnicy wezmą więc udział w pielgrzymce do Oświęcimia Brzezinki. Wiadomo, że dla wielu może to być bolesne doświadczenie - bezmiar krzywdy, jaki tam spotkał ludzi, jest trudny do zrozumienia. Nie będziemy się starali tego zrozumieć, po prostu chcemy iść śladami męczenników (zginęli tam m.in. święci Maksymilian Kolbe i Edyta Stein). Później pojedziemy do Krakowa Łagiewnik, do sanktuarium Miłosierdzia Bożego. Tam wysłuchamy nauczania na temat pojednania i przebaczenia między ludźmi, grupami i narodami. Konferencję i modlitwę poprowadzi ks. Andrzej Grefkowicz. Na koniec - dziękczynienie i Eucharystia, której będzie przedwodniczył bp Stanisław Ryłko, sekretarz Papieskiej Rady ds. Świeckich, której Odnowa podlega strukturalnie w Kościele.
W sobotę tematem będzie: Wypłyń na głębię misji. Zastanowimy się nad głównym miejscem zaangażowania dla Odnowy. Na Konferencji poruszane będą tematy zaangażowania w sprawy społeczne, powróci kwestia zaangażowania świeckich w świecie i sprawa ekumenizmu. Tego ostatniego dnia będziemy się starali naszkicować, jakie są zasadnicze zadania Odnowy w Europie. Celebrowana wieczorem Eucharystia będzie naszym wołaniem o Ducha Świętego dla całego zgromadzenia.
W niedzielę Eucharystię na zakończenie odprawi gospodarz miejsca - metropolita częstochowski abp Stanisław Nowak.
- Dziękuję za rozmowę.
Więcej informacji można uzyskać pod adresem: Biuro Konferencji, ul. Sienkiewicza 60, 90-058 Łódź; tel./fax: (0-42) 637-04-25; e-mail: kzk@odnowa.opoka.org.pl
Drodzy bracia i siostry,
Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią.
Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989).
Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących.
Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki.
Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę.
22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica.
Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy.
Podziel się cytatem
Klasztor Świętej Katarzyny znajdujący się u stóp Góry Świętej Katarzyny i góry Synaj, na półwyspie Syna.
Po 15 wiekach niezależnego istnienia prawosławny klasztor św. Katarzyny na półwyspie Synaj, mający status autonomicznego Kościoła prawosławnego, staje się własnością państwa egipskiego. Taką decyzję wydał 28 maja sąd w Ismailiji, co oznacza w istocie skonfiskowanie przez władze państwowe ogromnego bogactwa materialnego i duchowego tego obiektu: prastarych ikon, rękopisów, starodruków, bibliotek i innych dóbr, wpisanego na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Klasztor św. Katarzyny powstał około 530 roku na rozkaz cesarza bizantyjskiego Justyniana I, choć pierwszą kaplicę wzniesiono tam na początku IV wieku na polecenie cesarzowej Heleny (zmarłej około 328-330 roku) i jest najstarszym, działającym do dzisiaj. monasterem chrześcijańskim na świecie. Znajduje się w wąskiej dolinie Wadi al-Dajr na południu Synaju w miejscu, w którym tradycja biblijna umiejscowiła krzak gorejący, z którego Bóg przemawiał do Mojżesza (Wj 3, 1-6), a w pobliżu wznosi się góra Synaj, zwana też Górą Mojżesza, gdzie miał on otrzymać od Boga tablice Dekalogu. Obiekt, otoczony wysokim na 12-15 metrów i grubym na ponad półtora metra murem obronnym, jest położony na wysokości 1570 m npm.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
