W Tatrach jest coraz więcej śniegu, jednak nie jest go wystarczająco dużo do uprawiania turystyki narciarskiej, czyli popularnego skituringu, w partiach szczytowych. Na nartach można za to poruszać się po szlakach do wysokości schronisk – informują władze Tatrzańskiego Parku Narodowego (TPN).
"Narciarstwo skiturowe jest już dopuszczone pod warunkiem występowania pokrywy śniegowej zabezpieczającej roślinność i glebę. Niestety powyżej schronisk warunki nie są najlepsze. Śnieg miejscami jest wywiany, wystają kamienie. Odradzamy zatem wyjścia narciarskie w teren wysokogórski" – powiedziała PAP Paulina Kołodziejska z TPN.
Na Kasprowym Wierchu w piątek rano leżało 30 cm śniegu, a termometry na szczycie wskazywały 11 st. mrozu. W Zakopanem leży 16 cm śniegu.
W Tatrach powyżej 1700 m n.p.m. obowiązuje drugi, umiarkowany stopień zagrożenia lawinowego. Jak informują służby Tatrzańskiego Parku Narodowego, szlaki turystyczne pokryte są śniegiem, a w wielu miejscach jest ślisko. Powyżej górnej granicy lasu, przebieg niektórych szlaków może być niewidoczny, ponieważ są one nieprzetarte. Wybierając się na wysokogórskie szlaki niezbędne jest posiadanie i umiejętności posługiwania się zimowym sprzętem turystycznym jak raki, czekan i lawinowe ABC.
Władze TPN apelują o niewchodzenie na tafle tatrzańskich jezior, w tym Morskiego Oka, ponieważ lód jest jeszcze w wielu miejscach cienki i może się załamać. (PAP)
Uczestnicy wakacyjnego wyjazdu przed sanktuarium Matki Bożej Jaworzyńskiej na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego
Trwamy w czasie wakacji i urlopów. Wiele parafii organizuje letni wypoczynek dla dzieci i młodzieży. Wśród wielu inicjatyw na uwagę zasługują „Wakacje z wartościami”, które już od wielu lat organizuje ks. Marcin Zawada.
Dla 120 dzieci i młodzieży z diecezji świdnickiej tegoroczne lato miało szczególny smak – smak duchowej przygody i niezapomnianych wrażeń pod opieką duszpasterza z parafii św. Jadwigi w Mokrzeszowie, który na lipcowe wakacje zabrał młodych do malowniczego Małego Cichego, podhalańskiej wsi położonej w województwie małopolskim.
Bogumił urodził się ok. 1135 r. w Koźminie (Wielkopolska). Pochodził ze znakomitego rodu Leszczyców. Wstąpił do klasztoru cystersów.
Od 1185 r. przebywał jako opat w klasztorze w Koprzywnicy. Był człowiekiem mądrym, uczynnym, odważnym i pragnącym świętości. Jako duchowny prowadził życie umartwione. Pielęgnował nabożeństwo do Niepokalanej i Najczystszej Matki Boga, w ten sposób walcząc z namiętnościami i próżnością. Był wielkim czcicielem Najświętszego Sakramentu. Przed każdą Mszą św. leżał krzyżem i przygotowywał się kilka godzin, modląc się i rozważając tę tajemnicę. Rok później został mianowany biskupem w Poznaniu.
Wczoraj zapomniałem powiedzieć o jednym ze świętych, który towarzyszył nam przez cala drogę. Gdy rozpoczynaliśmy wędrówkę z Sutri na placu była figura tego świętego. Podobnie w kościele, w którym sprawowaliśmy Mszę świętą tak żeby jego obraz i figura. Święty ten jest bardzo charakterystyczny ponieważ obok jego nóg jest świnia. Patrząc oddali na tę figurę myślałem że to Święty Roch a zwierzę pod jego stopami to pies. Przyjrzałem się jednak bliżej okazało się że jest to prosiaczek.
A wspomnianym świętym jest święty Antoni Opat, znany także jako Pustelnik. Swoje wspomnienie liturgiczne ma 17 stycznia a dlatego jest ukazywany z prosiaczkiem ponieważ według pewnej historii, gdy podróżował drogą morską pewna locha przyniosła do niego chory prosię, on uczynił na nim znak krzyża. Prosię wyzdrowiało. Co ciekawe dzisiejszy dzień, także jest z prosiakiem w tle. A związany jest on z sanktuarium, które mijaliśmy po drodze. Santuario Madonna della Sorbo. Swoje początki sakralne to miejsce ma w 1427 roku, kiedy to papież Marcin V przekazał to miejsce karmelitom. Według miejscowych opowieści krąży historia o objawieniu Matki Bożej i dlatego jest w tym miejscu kult maryjny Historia opowiada o człowieku z jedną ręką, który pasł świnie w dolinie Sorbo. Pewnego dnia, szukając jednej z zabłąkanych świń, znalazł ją w pobliżu jarzębiny, gdzie ukazała mu się Madonna. Maryja sprawiła, że ręka młodzieńca odrosła i powiedziała do niego: „Idź do wsi i przekonaj ich, aby zbudowali sanktuarium na tym wzgórzu. Każdy, kto przyjdzie tu w procesji, otrzyma moją łaskę. Jeśli ci nie uwierzą, pokaż im swoją rękę”. Nie znając tej historii, mogę powiedzieć, że Via Francigena pomaga, aby tę prośbę zrealizować. Do sanktuarium prowadzi 14 krzyży, na których znajdują się tabliczki z numerami stacji. Pierwszy krzyż czyli pierwsza stacja jest już około 3,5 km od sanktuarium. To idealny dystans, aby między poszczególnymi stacjami rozważać te ważne wydarzenia, związane z misterium naszego zbawienia. Idąc między stacjami była idealna przestrzeń, aby te 14 stacji odnieść do życia swojego oraz wydarzeń, które dzieją się obecnie w Kościele, świecie, czy też w sposób szczególny mnie dotykają. Takie myśli wypływające z serca i wlewające nadzieję. Żałuję tylko, że nie udało mi się ich nagrać, bo chętnie bym do nich jeszcze wrócił, a pamięć niestety bywa ulotna.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1748635398.jpg)
