Pandemia wzmocniła relacje państwo-Kościół na Łotwie
Nie da się zaprzeczyć, że pandemia Covid-19 wpłynęła na życie Kościoła w kończącym się roku, również na Łotwie. Jednak ograniczenia epidemiologiczne nie unieważniły innych problemów i wyzwań, jak np. sprawa małżeństwa i rodziny w prawie państwowym.
Jeśli chodzi o kolejne fale zakażeń i walkę z ich skutkami, to warto odnotować – obok negatywnych zjawisk, jak choćby spadek frekwencji na nabożeństwach i w ogóle aktywności kościelnej – również pewne pozytywne tendencje. Należy do nich np. postęp w relacjach państwo-Kościoły, gdzie miejsce tradycyjnej wzajemnej podejrzliwości zaczęła zajmować współpraca i zaufanie. Chodzi z jednej strony o zaakceptowanie przez związki wyznaniowe wprowadzanych ograniczeń sanitarnych, a z drugiej o docenienie przez państwo społecznej roli wspólnot religijnych w sytuacjach nadzwyczajnych. Znajduje to wyraz w racjonalnym stosowaniu restrykcji epidemiologicznych, by uniknąć absurdalnego lockdownu w miejscach kultu.
Gdy chodzi o kwestię statusu małżeństwa i rodziny, to na Łotwie można zanotować intensywną współpracę ekumeniczną na rzecz obrony konstytucyjnego zapisu, gdzie małżeństwo rozumiane jest jako związek mężczyzny i kobiety. Z próbami zmiany czy obejścia tej definicji mamy do czynienia przy okazji politycznej dyskusji nad ratyfikacją konwencji stambulskiej przez Łotwę, czy też ostatnio nad kazuistycznymi przypadkami socjalnymi.
Tę ekumeniczną współpracę dobrze ilustruje wystosowanie przez łotewskich zwierzchników religijnych wspólnego przesłania skierowanego w Niedzielę Świętej Rodziny do władz kraju. Opowiedzieli się oni za ochroną szczególnego statusu rodziny, ostrzegając przed niszczącymi dla tożsamości narodowej skutkami zmian prawnych, które są obce łotewskiej tradycji.
„Myśląc o dobru całego społeczeństwa i przyszłości kraju, najpierw należy zatroszczyć się o dobro i prawa dziecka – czytamy w przesłaniu. – Nie da się zaprzeczyć, że optymalnym środowiskiem dla przyjścia dziecka na świat i jego wzrastania jest rodzina, w której ojciec i matka jako mąż i żona są związani trwałym małżeństwem. Obie role i udział przedstawicieli obu płci jest istotna dla pełnowartościowego wychowania i rozwoju dziecka. Dlatego państwo powinno uznać za ważny priorytet, by przy pomocy wszelkich narzędzi motywacji i wsparcia czynić taką rodzinę bezpieczną i atrakcyjną”.
List podpisało 13 zwierzchników religijnych Łotwy, w tym dwóch hierarchów katolickich: przewodniczący episkopatu bp Viktors Stulpins oraz metropolita ryski abp Zbigniew Stankiewicz.
Można w prosty sposób sprawdzić, czy ktoś przeszedł w przeszłości infekcję wirusem SARS-CoV-2 - powiedział w rozmowie z PAP prof. Włodzimierz Gut, wirusolog Część osób zakażonych koronawirusem przechodzi go bezobjawowo, jednak później dotykają ich powikłania charakterystyczne dla przechorowania COVID-19.
Jak podał IGC PAN omikron, nowy wariant SARS-Cov-2, jest bardziej zaraźliwy od swoich poprzedników, jednak nie tak często - jak powiedział PAP prof. Maciej Banach z Uniwersytetu Medycznego w Łodzi - zakażenie nim powoduje np. ostrą niewydolność oddechową. Może zdarzyć się tak, że symptomy choroby są bardzo łagodne, lub nie występują w ogóle.
Elizeusz urodził się w Królestwie Północnym w miejscowości Abel-Mechola – nazwa ta oznacza „potok tańca”. Miasto pamiętało ucieczkę Madianitów przed Gedeonem. Może dlatego otrzymał imię Elizeusz – „Bóg wybawia”. W tym imieniu zawierała się też istota powierzonej mu przez Boga misji. Jego ziemskim ojcem był Sazafat, tym duchowym zaś stał się prorok Eliasz. On powołał go na polecenie Boga, które otrzymał pod Synajem. Miał namaścić Elizeusza na proroka, by kontynuował jego misję oczyszczenia Izraela z bałwochwalczego kultu Baala. Wezwany podczas orki Elizeusz poprosił Eliasza, by mógł pożegnać swych rodziców. Następnie złożył Bogu ofiarę i wyruszył za prorokiem. Wzrastał w wierze w jego cieniu. Towarzyszył mu w chwili wniebowstąpienia. Poprosił o dwie części prorockiego ducha Eliasza. Taką część spadku otrzymywał pierworodny syn. To oznaczało jego prymat wśród uczniów prorockich. Przed nim, jak przed Jozuem prowadzącym lud do Ziemi Obiecanej, Pan otworzył przejście po suchym dnie Jordanu. Dokonał wielu znaków wskazujących na moc Boga. Uczynił zdatnymi do picia gorzkie źródła w okolicy Jerycha, wsypując do nich sól. Pomógł wykupić syna wdowy, rozmnażając baryłkę oliwy. Wyprosił narodziny syna dla bezpłodnej kobiety, a gdy ten nagle zmarł, przywrócił go do życia. Ocalił uczniów prorockich przed konsekwencjami spożycia zatrutej strawy. Nakarmił zgromadzony tłum, mając jedynie dwanaście chlebów. Uzdrowił z trądu syryjskiego wodza Naamana. Niektóre z tych znaków obrosły legendą tak jak wydobycie z wody zatopionej siekiery czy wzięcie w niewolę aramejskich żołnierzy. Tymi dziełami zwiastował moc Boga. Przypominał, jak wielką ma On miłość względem swego ludu. Budził nadzieję w chwilach tak trudnych jak głód podczas oblężenia Samarii. Zrozpaczonym ludziom przepowiedział, że nadchodzący dzień stanie się czasem, w którym nie tylko odejdą napastnicy, ale wszyscy zaspokoją swój głód. On zapowiedział aramejskimu wodzowi, że zostanie królem Aramu w miejsce Chazaela, oraz namaścił na króla Izraela Jehu. Zmarł dotknięty chorobą. Przed nią zapowiedział zwycięstwa nad nieprzyjaciółmi Izraela. Chciał wybłagać dla swego kraju pełnię zwycięstwa, ale król Joasz niedbale wykonał dane przez proroka polecenie.
Jak odczytać własną drogę w życiu? Czym się kierować wśród mnogości sprzecznych propozycji? Jak dopomóc swojej wierze, która słabnie? Co robić, kiedy Bóg milczy? To tylko przykłady pytań, z którymi mierzy się kard. Grzegorz Ryś. Zadajemy je sobie wszyscy, próbując żyć świadomie jako chrześcijanie, ale też zwyczajnie poszukując sposobu na szczęśliwe, sensowne życie.
Kardynał Ryś nie poucza, ale dzieli się własnym doświadczeniem i świadectwem wiary. A przed nikim nie odsłania się tak bardzo jak przed ludźmi młodymi. To właśnie im opowiada o swoim powołaniu, domu rodzinnym, momentach przełomu, ludziach, którzy byli dla niego ważni, a nawet o piłce nożnej.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
