Piątek, wieczór. Koniec tygodnia, zazwyczaj czas zasłużonego odpoczynku po ciężkim tygodniu w szkole. Formy odpoczynku wówczas są przeróżne. Jedni oglądają nowe odcinki ulubionych seriali, inni wolą posurfować w sieci, jeszcze inni po prostu lubią w ten dzień położyć się wcześniej spać. Ale są i tacy, którzy się wybijają z tego schematu. Młodzież ta ma trochę inny pomysł na spędzanie piątkowego wieczoru. Podąża ku kościołowi, ku pobliskiej salce katechetycznej. I tak jest właśnie w Kolbuszowej, przy parafii pw. św. Brata Alberta…
Ruch Światło-Życie gromadzi ludzi w przeróżnym wieku, o przeróżnych ambicjach, zainteresowaniach i pasjach.
Uczestnicy nie tylko bawią się, ale również uczą się odpowiedzialności za siebie i wspólnotę. Młodzież umacnia swoją więź z Jezusem, poznaje go, a później stara się swoim życiem świadczyć o Nim.
Wspólnota oazowa przy parafii pw. św. Brata Alberta w Kolbuszowej utworzona w 1998 r. przez ks. Sławomira Zycha, jest w tej chwili niewielką (ok. 20 osób), ale za to prężnie działającą grupą. Spotkania odbywają się co piątek, po wieczornej Eucharystii. Oazowicze starają się przybliżać do Boga przez wspólną modlitwę, rozważanie Słowa Bożego, ale również i zabawę. Ponadto tutejsza wspólnota oazowa angażuje się w życie parafii prowadząc np. Różaniec w październiku lub Drogę Krzyżową w okresie Wielkiego Postu, a czasem także włączając się aktywnie w Mszę św. czytając wówczas czytania, komentarze czy modlitwę wiernych.
Oaza „z Brata Alberta” gromadzi dziewczęta i chłopców w wieku 10-16 lat. Realizuje się tu program tzw. Oazy Dzieci Bożych (ODB) i Oazy Nowej Drogi (OND). Stanowisko „szefa” grupy oazowej sprawuje moderator - obecnie ks. Sławomir Jarząb.
Na spotkaniach natomiast stosowane są różne metody aktywizujące, aby także przez zabawę oraz śpiew przybliżać się do Pana Boga. Bardzo ważne jest to, że tworzy się tu wspaniała grupa przyjaciół, których łączą nie tylko podobne poglądy i spojrzenie na kwestię wiary w ich życiu, ale także bezinteresowność, wzajemny szacunek oraz radość.
Istotną kwestią w dzisiejszym zmaterializowanym świecie jest fakt, że coraz więcej młodych ludzi dochodzi do wniosku, że Kościół nie jest im potrzebny. Filozofowie wspólnie stwierdzili, że „po prostu dajemy się porwać modzie na niewiarę”. Oazowicze starają się obalać te stereotypy dotyczące współczesnej młodzieży i pokazywać swoim sposobem i trybem życia, że „moda na ateizm” tak naprawdę nie ma sensu.
„Dziś bardzo mocno młodzież mówi o oryginalności. A być oryginalnym, w potocznym tego słowa znaczeniu, to nie robić tego, co robią wszyscy. Myślę, że dziś ktoś oryginalny chodzi na oazę, angażując się tym samym jakoś w życie parafii, bo mało kto to robi - podkreśla ks. Sławomir.
Ks. Jarosław Olejnik, kusztoszem sanktuarium w Głębowicach
Kościół pw. NMP z Góry Karmel w Głębowicach został podniesiony do rangi sanktuarium. Jako dzień ogłoszenia dekretu wybrano Święto Narodzenia Maryi. Podczas Eucharystii dekret abp. Józefa Kupnego, metropolity wrocławskiego przeczytał ks. Jacek Froniewski, kanclerz Kurii Metropolitalnej Wrocławskiej.
Wsłuchując się w słowa dekretu można było usłyszeć: - Historia parafii w Głębowicach nierozłącznie związana jest z osobą barona Jana Adama de Garniera, który ufundował zarówno kościół, jak i klasztor. Ostatecznie podpisanie aktu fundacyjnego przez Garniera i prowincjała karmelitów o. Bernarda od obrazu Maryi nastąpiło 31 lipca 1676 roku. Karmelici, zgodnie z tradycją swego zakonu, szczególnie gorliwie szerzyli wśród miejscowej ludności kult Matki Bożej Pośredniczki Łask Wszelkich. Pomocna im w tym była słynąca łaskami rzeźba przedstawiająca Matkę Bożą z Dzieciątkiem, trzymającą w ręce szkaplerz. Głębowice słynęły z wielkich odpustów, z okazji dorocznego święta patronki kościoła Matki Bożej Szkaplerznej - 16 lipca i patrona św. Eliasza, proroka - 20 lipca. [...]. W następstwie sekularyzacji klasztor został rozwiązany w 1810 roku. Z czasem usunięto figurkę z kościoła. W 2011 roku wizerunek po zawierusze II wojny światowej odnaleziono na stronie internetowej Sióstr Karmelitanek z Niemiec, ze szczegółową adnotacją skąd pochodzi, dlatego postanowiono wykonać kopię cudownej figury Matki Bożej Szkaplerznej, którą uroczyście poświęcono 19 lipca 2020 roku. Od tego czasu kult maryjny na nowo rozwija się dynamicznie w parafii Głębowice. Miejsce to jest ośrodkiem umacniania wiary i wzrastania w łasce dla licznych wiernych. To szczególne miejsce w naszej archidiecezji jest inspiracją dla wiernych pielgrzymujących we wspólnocie Kościoła do Domu Ojca. Każdego 16 dnia miesiąca odbywa się specjalne nabożeństwo ku czci Matki Bożej Szkaplerznej. Odbudowano także zespół poklasztorny ojców karmelitów “Garnierówka”, służący jako centrum rekolekcyjne. Biorąc pod uwagę wszystkie podane wyżej rację na prośbę księdza proboszcza, działając na mocy kanonu 1230 KPK, niniejszym dekretem, w szczególnym Roku Jubileuszowym ustanawiam Sanktuarium Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel w Głębowicach.
W Lourdes Matka Boża objawiła się osiemnaście razy, w Fatimie – sześć. W Gietrzwałdzie w ciągu niespełna 3 miesięcy ok. 160 razy.
W niewielkiej miejscowości Gietrzwałd, leżącej kilkanaście kilometrów na południowy zachód od Olsztyna, w czerwcu 1877 r. pojawiła się Piękna Pani, która wkrótce przedstawiła się jako Maryja Niepokalanie Poczęta.
W wieku prawie 92 lat zmarł 6 września podziemny biskup diecezji Luoyang (prowincja Henan we wschodnich Chinach) - Placidus Pei Ronggui, mnich trapista. Pochodził z najbardziej katolickiej prowincji chińskiej Hebei, a kapłanem mógł zostać dopiero w 1981, kilka lat po osławionej rewolucji kulturalnej (1966-76), gdy miał 48 lat. Prawie całe życie doświadczał różnych ograniczeń i prześladowań, głównie z powodu odmowy przystąpienia do kontrolowanego przez partię komunistyczną Patriotycznego Stowarzyszenia Katolików Chińskich (PSKCh) i w sumie spędził w więzieniach cztery lata.
Jego "przygoda" z zakonem trapistów - jednym z najsurowszych w Kościele katolickim - była bardzo znamienna w jego ojczystej prowincji, w której przed dojściem komunistów do władzy w październiku 1949 istniały dwa opactwa tej wspólnoty zakonnej. Pierwsze z nich - pod wezwaniem Matki Bożej Pocieszenia - znajdowało się w miejscowości Yangchiaping na terenie dzisiejszego miasta Zhangjiakou i zniszczyli je w 1947 bojówkarze komunistyczni. Drugie opactwo, któremu patronowała Matka Boża Radości, mieściło się w Chengtingu (dzisiejszy Zhengding), skąd mnisi musieli uciekać po zabiciu 32 z nich. Po wielu przejściach ostatecznie udało im się dostać na początku lat pięćdziesiątych do Hongkongu, gdzie ówczesny biskup Enrico Valtorta pomógł im otworzyć klasztor również poświęcony Matce Bożej Radości w Thai Shui Hang na tzw. Nowych Terytoriach Hongkongu.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.