Reklama

Święta Śląska

Niedziela świdnicka 42/2011

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

„Ojciec wiecznego świata i sama światłość niewyczerpana, Pan Bóg wszechmogący, pragnąc przejaśnienia ludzkiego, zesłał był na ziemię świętą Jadwigę, aby rozwidniała ciemności jak promień albo gorejąca pochodnia. Oważ córka margrabi badeńskiego, pana Tyrolu i księcia Meranii, a małżonka szlachetnego księcia śląskiego Henryka zwanego Brodatym, wiele dobrego przysporzyła na chwałę Bożą, zanim niebo otwarło się przed nią i godnie przyjęło ją do grona najzacniejszych niewiast”.
Józef Szczypka, „Legendy polskie”, Warszawa 1983

Święta Jadwiga Śląska urodziła się między 1178 a 1180 r. w Andechs w Bawarii, zmarła 14 października 1243 r. w Trzebnicy. Była córka Bertolda VI, hr. Andechs, i żoną Henrka I Brodatego, a także matką sześciorga dzieci, w tym Henryka II Pobożnego. Pochodziła z bardzo znanej rodziny w Niemczech, która liczyła się w Europie. Od 7. roku życia Jadwiga wychowała się w klasztorze Sióstr Benedyktynek w Kitzingen. Była popularyzatorką życia zakonnego i fundatorką klasztoru Cysterek w Trzebnicy (1202 r.). Prowadziła surowe życie pokutne, praktyki ascetyczne (m.in. przez 40 lat powstrzymywała się od pokarmów mięsnych, a w środy i piątki żyła tylko o chlebie i wodzie) i działalność dobroczynną (m.in. hospicjum dla trędowatych i wędrowny szpital). Dla ubogich i chorych była matką i opiekunką. Po 20 latach małżeństwa złożyła wraz z mężem śluby czystości, a po owdowieniu zamieszkała w klasztorze w Trzebnicy. Papież Klemens IV kanonizował ją w Viterbo w roku 1267. Od XIII wieku czczono ją jako patronkę Śląska i Polski.
Św. Jadwigę Śląską wspominał Jan Paweł II podczas II pielgrzymki do Polski: „Kiedy byłem w Polsce w 1979 r., Wrocław i Dolny Śląsk przybył na Jasną Górę, przynosząc ze sobą relikwie św. Jadwigi. Relikwie bardzo cenne i drogie, również dlatego, że przypominają mi dzień 16 października 1978 r. - liturgiczna uroczystość św. Jadwigi - kiedy z niezbadanych wyroków Bożej Opatrzności zostałem powołany na Stolicę Świętego Piotra w Rzymie. Dziś (...) dane mi jest (...) powtórzyć przy relikwiach waszej świętej Patronki: «Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem będą nasyceni». Święci są ludźmi ośmiu błogosławieństw. Pragnęła i łaknęła sprawiedliwości Jadwiga Śląska... (...) Wyraziła się w jej życiu jakby cała pełnia powołania chrześcijańskiego. Odczytała Ewangelię do końca i w całej jej życiodajnej prawdzie. (...) od początku żyła dla Boga, żyła miłością Boga” (Wrocław, 21 czerwca 1983 r.).
Diecezja świdnicka może się pochwalić aż sześcioma parafiami pod wezwaniem tej popularnej Świętej. Są to: Ostroszowice (dekanat Bielawa), Bolków (dekanat Bolków), Gilów (dekanat Piława Górna), Mokrzeszów (dekanat Świebodzice), Ząbkowice Śląskie (dekanat Ząbkowice Śląskie-Południe) oraz Przedborowa (dekanat Ząbkowice Śląskie-Północ).
Kościół parafialny w Ostroszowicach został wzniesiony w latach 1592-1600 w stylu gotyckim, w 1894 r. rozbudowano prezbiterium kościoła. Wewnątrz znajduje się barokowy ołtarz główny i kamienna chrzcielnica z rzeźbionymi herbami rodowymi fundatorów.
Powstanie świątyni św. Jadwigi Śląskiej w Bolkowie datowane jest ok. 1270 r. Założenie pierwotnego kościoła orientowanego było na planie krzyża greckiego, a jego ramiona tworzyły: nawę, transept i prezbiterium. Całość początkowo była pokryta krzyżującym się, wysokim dachem dwuspadowym. Do istniejącego korpusu dobudowano w 1. poł. XIV wieku dwie nawy boczne, a w 1846 r. po usunięciu gotyckich szczytów osadzono czterospadowy dach. W wyposażeniu wnętrza zachowała się ambona z 1619 r., a na szczycie kruchty północnej trzy kamienne rzeźby.
O świątyni w Gilowie więcej na s. 8 bieżącego numeru „Niedzieli Świdnickiej”.
Kościół parafialny pw. św. Jadwigi w Mokrzeszowie wzmiankowany był już w 1268 r., w obecnej postaci wzniesiony został w XIV wieku, przebudowano go ok. 1517 r., restaurowany na przełomie XIX i XX wieku, remontowany w 1965 r. We wnętrzu kościoła znajduje się gotycka rzeźba Madonny z Dzieciątkiem z początku XV wieku oraz pięć płyt nagrobnych z płaskorzeźbionymi postaciami zmarłych z lat 1565-1663.
Pierwsze wzmianki o istnieniu drewnianego kościoła parafialnego pw. św. Wita w Sadlnie [obecnie dzielnica Ząbkowic Śląskich, dawniej wieś] pochodzą z dokumentu bp. Tomasza I z 1240 r. Kolejne źródła informują o nowym kamiennym kościele ufundowanym w latach 1468-82 przez biskupa wrocławskiego Rudolfa z Rüdesheim. Świątyni nadano wówczas nowe wezwanie - św. Jadwigi. Po wielkim pożarze w 1682 r. gotycką budowlę rozbudowano od strony zachodniej, dodając okazałą dzwonnicę w stylu barokowym. Sam kościół z czasem rozebrano i w 1754 r. rozpoczęto wznoszenie nowej świątyni.
Pierwsza wzmianka o kościele pw. św. Jadwigi w Przedborowej pochodzi z 1290 r. Obecny kościół, murowany, wzniesiony został w 1682 r. w stylu barokowym, odbudowano po pożarze w 1773 r.
Oprócz tego w diecezji są cztery kościoły filialne pw. św. Jadwigi Śląskiej: w Targoszynie (wzniesiony na przełomie XV i XVI wieku, rozbudowany w XVIII wieku), kościół należy do parafii pw. Matki Bożej Różańcowej w Rogoźnicy (dekanat Strzegom); w Bolesławicach (pierwsza wzmianka o kościele pochodzi z 1318 r.; w prezbiterium znajduje się tabernakulum kamienne z 1. poł. XVI wieku; godny uwagi jest renesansowy obraz Madonny z XVI wieku), parafia pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Wierzbnej (dekanat Świdnica-Wschód); w Szymanowie, parafia pw. św. Michała Archanioła w Dobromierzu (dekanat Świebodzice); w Rybnicy Leśnej (z połowy XVI stulecia), parafia pw. św. Franciszka z Asyżu w Wałbrzychu (dekanat Wałbrzych-Południe).
Imię św. Jadwigi, patronki Śląska, noszą dwa kościoły pomocnicze - w Walimiu, parafia pw. św. Barbary w Walimiu (dekanat Głuszyca), i w Strzegomiu, parafia pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Strzegomiu (dekanat Strzegom).
Kościół pomocniczy w Walimiu został wzniesiony w 1771 r. Jest to świątynia barokowa, murowana. Początkowo miała służyć ewangelikom. Restaurowano ją w 1962 r. i przystosowany do obrządku katolickiego. W ołtarzu głównym umieszczono obraz ze św. Jadwigą; niewiasta w książęcym płaszczu, pod którym widać habit cysterski z butami przypiętymi do pasa, klęczy nad otwartą księgą, a ponad nią w bladej chmurze unosi się wizja krwawej bitwy pod Legnicą, gdzie zginął jej ukochany syn Henryk II Pobożny.
Kościół pw. św. Jadwigi Śląskiej w Strzegomiu powstał na początku XIV wieku jako kościół Starego Strzegomia, wymieniany w 1456 r. jako kaplica szpitalna, później cmentarna. Przebudowany na początku XVI wieku, remontowany w XVIII, XIX i XX wieku. Orientowany, murowany, jednonawowy, z trójbocznie zakończonym prezbiterium, nakrytym sklepieniem krzyżowo-żebrowym w całości oskarpowanym, zachował we wnętrzu przyścienne sakramentarium i barokową ambonę.
Oprócz kościołów parafialnych, filialnych i pomocniczych pw. św. Jadwigi Śląskiej jest też kaplica szpitalna pod takim wezwaniem w Pieszycach, należąca do parafii pw. św. Jakuba Apostoła w Pieszycach (dekanat Bielawa).
Ślady kultu św. Jadwigi Śląskiej obecne są w wielu parafiach diecezji świdnickiej. Pierwsza kaplica pw. św. Marii Magdaleny w Tarnowie Śląskim powstała prawdopodobnie w momencie założenia wsi z inicjatywy św. Jadwigi Śląskiej. W Przyłęku w kościele pw. św. Anny (dekanat Kamieniec Ząbkowicki) znajduje się rzeźba św. Jadwigi z 1651 r. W wielu kościołach obecne są obrazy tej Świętej. Św. Jadwiga jest też fundatorką kościoła w Szymanowie. Kościół, który stoi do dzisiaj, został wybudowany w 1498 r. na miejscu wcześniejszego, drewnianego kościółka. Ołtarz wraz z obrazem św. Jadwigi powstał w 1886 r.
Wszyscy czciciele św. Jadwigi Śląskiej zaproszeni są do Trzebnicy, gdzie w dniach 14-16 października odbędą się uroczystości odpustowe ph. „W komunii z Bogiem na wzór świętych” ku czci św. Jadwigi. Będą one także dziękczynieniem za beatyfikację Jana Pawła II. W piątek zaplanowany jest jadwiżański dzień skupienia powołanych do kapłaństwa i życia konsekrowanego. Tego dnia będzie można pielgrzymować do grobu św. Jadwigi. Dzień zakończy się Mszą św. o godz. 18.30 oraz procesją z relikwiami św. Jadwigi. W sobotę o godz. 10 przewidziana jest konferencja diecezjalnego moderatora liturgicznej służby ołtarza i Msza św. o godz. 11. W godzinach popołudniowych przybędą uczestnicy pieszej pielgrzymki z Wrocławia do Trzebnicy. Mszy św. przy ołtarzu polowym o godz. 16.30 będzie przewodniczył biskup Kopenhagi. W niedzielę podczas Sumy odpustowej o godz. 11 nastąpi wprowadzenie relikwii krwi bł. Jana Pawła II. Po Mszy św. przewidziano procesję eucharystyczną ulicami miasta.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2011-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Nabożeństwo majowe - znaczenie, historia, duchowość + Litania Loretańska

[ TEMATY ]

Matka Boża

Maryja

nabożeństwo majowe

loretańska

Majowe

nabożeństwa majowe

litania loretańska

Karol Porwich/Niedziela

Maj jest miesiącem w sposób szczególny poświęconym Maryi. Nie tylko w Polsce, ale na całym świecie, niezwykle popularne są w tym czasie nabożeństwa majowe. [Treść Litanii Loretańskiej na końcu artykułu]

W tym miesiącu przyroda budzi się z zimowego snu do życia. Maj to miesiąc świeżych kwiatów i śpiewu ptaków. Wszystko w nim wiosenne, umajone, pachnące, czyste. Ten właśnie wiosenny miesiąc jest poświęcony Matce Bożej.

CZYTAJ DALEJ

Św. Florian - patron strażaków

Św. Florianie, miej ten dom w obronie, niechaj płomieniem od ognia nie chłonie! - modlili się niegdyś mieszkańcy Krakowa, których św. Florian jest patronem. W 1700. rocznicę Jego męczeńskiej śmierci, właśnie z Krakowa katedra diecezji warszawsko-praskiej otrzyma relikwie swojego Patrona. Kim był ten Święty, którego za patrona obrali także strażacy, a od którego imienia zapożyczyło swą nazwę ponad 40 miejscowości w Polsce?

Zachowane do dziś źródła zgodnie podają, że był on chrześcijaninem żyjącym podczas prześladowań w czasach cesarza Dioklecjana. Ten wysoki urzędnik rzymski, a według większości źródeł oficer wojsk cesarskich, był dowódcą w naddunajskiej prowincji Norikum. Kiedy rozpoczęło się prześladowanie chrześcijan, udał się do swoich braci w wierze, aby ich pokrzepić i wspomóc. Kiedy dowiedział się o tym Akwilinus, wierny urzędnik Dioklecjana, nakazał aresztowanie Floriana. Nakazano mu wtedy, aby zapalił kadzidło przed bóstwem pogańskim. Kiedy odmówił, groźbami i obietnicami próbowano zmienić jego decyzję. Florian nie zaparł się wiary. Wówczas ubiczowano go, szarpano jego ciało żelaznymi hakami, a następnie umieszczono mu kamień u szyi i zatopiono w rzece Enns. Za jego przykładem śmierć miało ponieść 40 innych chrześcijan.
Ciało męczennika Floriana odnalazła pobożna Waleria i ze czcią pochowała. Według tradycji miał się on jej ukazać we śnie i wskazać gdzie, strzeżone przez orła, spoczywały jego zwłoki. Z czasem w miejscu pochówku powstała kaplica, potem kościół i klasztor najpierw benedyktynów, a potem kanoników laterańskich. Sama zaś miejscowość - położona na terenie dzisiejszej górnej Austrii - otrzymała nazwę St. Florian i stała się jednym z ważniejszych ośrodków życia religijnego. Z czasem relikwie zabrano do Rzymu, by za jego pośrednictwem wyjednać Wiecznemu Miastu pokój w czasach ciągłych napadów Greków.
Do Polski relikwie św. Floriana sprowadził w 1184 książę Kazimierz Sprawiedliwy, syn Bolesława Krzywoustego. Najwybitniejszy polski historyk ks. Jan Długosz, zanotował: „Papież Lucjusz III chcąc się przychylić do ciągłych próśb monarchy polskiego Kazimierza, postanawia dać rzeczonemu księciu i katedrze krakowskiej ciało niezwykłego męczennika św. Floriana. Na większą cześć zarówno świętego, jak i Polaków, posłał kości świętego ciała księciu polskiemu Kazimierzowi i katedrze krakowskiej przez biskupa Modeny Idziego. Ten, przybywszy ze świętymi szczątkami do Krakowa dwudziestego siódmego października, został przyjęty z wielkimi honorami, wśród oznak powszechnej radości i wesela przez księcia Kazimierza, biskupa krakowskiego Gedko, wszystkie bez wyjątku stany i klasztory, które wyszły naprzeciw niego siedem mil. Wszyscy cieszyli się, że Polakom, za zmiłowaniem Bożym, przybył nowy orędownik i opiekun i że katedra krakowska nabrała nowego blasku przez złożenie w niej ciała sławnego męczennika. Tam też złożono wniesione w tłumnej procesji ludu rzeczone ciało, a przez ten zaszczytny depozyt rozeszła się daleko i szeroko jego chwała. Na cześć św. Męczennika biskup krakowski Gedko zbudował poza murami Krakowa, z wielkim nakładem kosztów, kościół kunsztownej roboty, który dzięki łaskawości Bożej przetrwał dotąd. Biskupa zaś Modeny Idziego, obdarowanego hojnie przez księcia Kazimierza i biskupa krakowskiego Gedko, odprawiono do Rzymu. Od tego czasu zaczęli Polacy, zarówno rycerze, jak i mieszczanie i wieśniacy, na cześć i pamiątkę św. Floriana nadawać na chrzcie to imię”.
W delegacji odbierającej relikwie znajdował się bł. Wincenty Kadłubek, późniejszy biskup krakowski, a następnie mnich cysterski.
Relikwie trafiły do katedry na Wawelu; cześć z nich zachowano dla wspomnianego kościoła „poza murami Krakowa”, czyli dla wzniesionej w 1185 r. świątyni na Kleparzu, obecnej bazyliki mniejszej, w której w l. 1949-1951 jako wikariusz służył posługą kapłańską obecny Ojciec Święty.
W 1436 r. św. Florian został ogłoszony przez kard. Zbigniewa Oleśnickiego współpatronem Królestwa Polskiego (obok świętych Wojciecha, Stanisława i Wacława) oraz patronem katedry i diecezji krakowskiej (wraz ze św. Stanisławem). W XVI w. wprowadzono w Krakowie 4 maja, w dniu wspomnienia św. Floriana, doroczną procesję z kolegiaty na Kleparzu do katedry wawelskiej. Natomiast w poniedziałki każdego tygodnia, na Wawelu wystawiano relikwie Świętego. Jego kult wzmógł się po 1528 r., kiedy to wielki pożar strawił Kleparz. Ocalał wtedy jedynie kościół św. Floriana. To właśnie odtąd zaczęto czcić św. Floriana jako patrona od pożogi ognia i opiekuna strażaków. Z biegiem lat zaczęli go czcić nie tylko strażacy, ale wszyscy mający kontakt z ogniem: hutnicy, metalowcy, kominiarze, piekarze. Za swojego patrona obrali go nie tylko mieszkańcy Krakowa, ale także Chorzowa (od 1993 r.).
Ojciec Święty z okazji 800-lecia bliskiej mu parafii na Kleparzu pisał: „Święty Florian stał się dla nas wymownym znakiem (...) szczególnej więzi Kościoła i narodu polskiego z Namiestnikiem Chrystusa i stolicą chrześcijaństwa. (...) Ten, który poniósł męczeństwo, gdy spieszył ze swoim świadectwem wiary, pomocą i pociechą prześladowanym chrześcijanom w Lauriacum, stał się zwycięzcą i obrońcą w wielorakich niebezpieczeństwach, jakie zagrażają materialnemu i duchowemu dobru człowieka. Trzeba także podkreślić, że święty Florian jest od wieków czczony w Polsce i poza nią jako patron strażaków, a więc tych, którzy wierni przykazaniu miłości i chrześcijańskiej tradycji, niosą pomoc bliźniemu w obliczu zagrożenia klęskami żywiołowymi”.

CZYTAJ DALEJ

O Świętogórska Panno z Gostynia, módl się za nami...

2024-05-04 20:50

[ TEMATY ]

Rozważania majowe

Wołam Twoje Imię, Matko…

Karol Porwich/Niedziela

Piąty dzień naszego majowego pielgrzymowania pozwala nam stanąć na gościnnej ziemi Archidiecezji Poznańskiej. Wśród wielu świątyń, znajduje się Świętogórskie Sanktuarium, którego sercem i duszą jest umieszczony w głównym ołtarzu obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem i kwiatem róży w dłoni.

Rozważanie 5

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję