Reklama

Dziedzictwo, o które musimy zadbać

Niedziela lubelska 40/2011

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

URSZULA BUGLEWICZ: - Dlaczego środki unijne są przeznaczane na renowację zabytków sakralnych?

KRZYSZTOF HETMAN: - Dzięki funduszom wiele obiektów sakralnych odzyskało dawny blask i utraconą świetność, stając się lokalną atrakcją turystyczną oraz elementem promocji regionu. W ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Lubelskiego kościoły oraz związki wyznaniowe mogły ubiegać się o środki m.in. na wykonanie prac konserwatorskich, montaż monitoringu oraz zabezpieczenie zabytków i otaczających terenów na wypadek zagrożeń.

- Jakie projekty są realizowane na terenie województwa lubelskiego?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

- Wśród wielu projektów na uwagę zasługuje renowacja klasztoru Ojców Dominikanów w Lublinie. Dzięki unijnemu dofinansowaniu możliwy jest remont wnętrz zabytkowej bazyliki i kolejnych skrzydeł klasztoru. Miejmy nadzieję, że przywrócenie dawnego blasku bazylice przyczyni się do wzmocnienia jej promocji nie tylko w regionie. Na terenie klasztoru, w samym sercu lubelskiej starówki, odbywają się już cykliczne koncerty, spotkania literackie i inne wydarzenia kulturalne, o których mówi się w Polsce. Ponad 4,5 mln środków z RPO zostanie przeznaczonych na konserwację i remont kościoła pw. Znalezienia Krzyża Świętego i św. Andrzeja Apostoła w Końskowoli - zabytku o istotnym znaczeniu dla historii Lubelszczyzny. Kościół końskowolski był nekropolią hrabiów Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego Tęczyńskich, następnie stanowił miejsce upamiętnienia osób zasłużonych dla kraju (gen. Orłowski, Franciszek Kniaźnin, Franciszek Zabłocki). Zły stan zabytku uniemożliwia m.in. zwiedzanie krypt świątyni. Od wielu lat brakowało środków na odnowienie XVII-wiecznych portali czy też pomników z czarnego marmuru fundacji Adama Czartoryskiego. Po realizacji projektu, kościół farny, położony w strefie najwyższej atrakcyjności turystycznej na Szlaku Renesansu Lubelskiego, będzie mógł być porównywany do najbardziej znanych w kraju mauzoleów rodowych. Inne projekty zakładają rewitalizację m.in. kościoła pobrygidkowskiego w Lublinie, katedry w Zamościu, dawnej cerkwi w Wisznicach, zabytkowego kościoła Ojców Bernardynów w Radecznicy, zabytkowej synagogi w Modliborzycach, XVII-wiecznej synagogi w Szczebrzeszynie, kościoła pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kraśniku, obiektów zespołu Fary w Kazimierzu Dolnym, zabytkowej cerkwi pw. św. Jana Teologa w Chełmie, zespołu sakralnego oraz budynku nowej plebanii parafii pw. św. Marii Magdaleny w Łęcznej, zespołu pomisjonarskiego przy ul. Wyszyńskiego 6 w Lublinie (obecnie Metropolitalne Seminarium Duchowne), kompleksu archikatedry lubelskiej oraz kompleksu Kurii Metropolitalnej w Lublinie.

- Projekt pod nazwą „Renowacja pobrygidkowskiego zespołu klasztornego w Śródmieściu miasta Lublin” jest projektem kluczowym. Co to oznacza?

Reklama

- Projekty kluczowe to najważniejsze, strategiczne inwestycje, które mają największy wpływ na rozwój naszego województwa. W większości są to duże projekty infrastrukturalne. Tym, co wyróżnia projekty kluczowe od pozostałych projektów realizowanych w RPO, jest sposób, w jaki otrzymują fundusze. O wsparciu tych przedsięwzięć nie decydują wyniki konkursów o dotacje, lecz decyzja władz województwa. Inwestycje kluczowe umieszczane są w tzw. Indykatywnym Wykazie Indywidualnych Projektów Kluczowych, tworzonym przez Zarządy Województw. Wpisanie projektu jako kluczowej inwestycji dla danego regionu musi być poprzedzone m.in. konsultacjami społecznymi.
Z tych pieniędzy skorzystał kościół rektoralny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny Zwycięskiej w Lublinie; wartość unijnego dofinansowania wyniosła ponad 9 mln zł z ogólnej sumy ponad 15 mln zł. Kościół pobrygidkowski to jeden z najstarszych kościołów w naszym mieście, ze wspaniałą historią. Jest to niezwykle cenny zabytek, w którym odnaleziono m.in. polichromie z XV wieku. To nasze dziedzictwo kulturowe, o które wszyscy musimy zadbać. Pomijając kwestie związane z oczywistym, sakralnym przeznaczeniem kościoła, po renowacji stanie się on miejscem wyjątkowo atrakcyjnym turystycznie. Wieża widokowa, udostępnione zwiedzającym krypty i polichromie staną się obowiązkowym punktem programu turysty, który odwiedzi nasze miasto. Renowacja tego kościoła jest wspaniałym połączeniem troski o tkankę zabytkowo-urbanistyczną miasta z troską o sacrum.

- Na czym polega współpraca Kościoła i Urzędu Marszałkowskiego w dziedzinie troski o zachowanie zabytków sztuki sakralnej?

- Zdecydowana większość obiektów zabytkowych, wpisanych do rejestru prowadzonego przez wojewódzkiego konserwatora zabytków, należy do Kościołów i związków wyznaniowych. Samorząd Województwa Lubelskiego współpracuje z Kościołami i związkami wyznaniowymi w zakresie ochrony zabytków i opieki nad nimi na dwóch płaszczyznach. Po pierwsze, poprzez udzielanie dotacji z budżetu województwa; po drugie - realizując zapisy RPO i udzielając wsparcia środkami z UE. W pierwszym przypadku możemy udzielić dotacji na prace konserwatorskie, restauratorskie lub budowlane przy zabytku wpisanym do rejestru. 99 proc. wniosków o dofinansowanie składanych jest przez kościelne osoby prawne. W 2010 r. z budżetu województwa udzielono 97 dotacji na kwotę 2 mln 100 tys. zł, a w roku 2011 - 72 dotacje na kwotę 1 mln zł. W ramach RPO na lata 2007-13 dopuszczono możliwość skorzystania ze środków unijnych również przez kościelne osoby prawne, będące w posiadaniu obiektów zabytkowych.

- Jakie znaczenie - z punktu widzenia gospodarza regionu - ma troska podmiotów kościelnych o zachowanie dziedzictwa narodowego?

Reklama

- Znaczna część zasobu dziedzictwa kulturowego województwa znajduje się w rękach Kościoła. Troska o zachowanie naszego wspólnego dziedzictwa ma duże znaczenie przede wszystkim dla wizerunku województwa. Zadbane zabytki, niezależnie od ich przynależności, świadczą o dobrym zarządzaniu i bogactwie województwa, podnoszą jego potencjał gospodarczy i w konsekwencji wpływają na podnoszenie jakości życia jego mieszkańców. Główny trud opieki nad zabytkami, w tym finansowania prac przy zabytku, leży po stronie posiadacza zabytku. Co ważniejsze, każdy Polak na mocy Konstytucji RP jest zobowiązany do dbałości o zabytki jako dobro wspólne. W przypadku kościelnych osób prawnych ten obowiązek nałożony jest na członków tych wspólnot - społeczności parafialne. Tym samym te społeczności, wykazując dbałość o najbliższe otoczenie, wpływają na wizerunek regionu.

- Jaką wartość dla Lubelszczyzny przedstawiają zabytki sztuki sakralnej? W jaki sposób - oprócz celów związanych z kultem religijnym - można je wykorzystać?

- Zabytki mają wartość samą w sobie, niezależnie od tego, czy są sakralne czy nie, czy są na terenie Lubelszczyzny, Polski, Europy czy świata. Świadczą o naszej historii i wrażliwości estetycznej. Zabytki sztuki sakralnej są najczęściej oglądanymi dziełami sztuki. Zbiory muzealne nie przyciągają tak różnorodnej rzeszy odbiorców. Muzea odwiedzają tylko zainteresowani miłośnicy sztuki, kościoły niemal każdy. Zabytki sztuki sakralnej - za zgodą właściciela - mogą być oczywiście wykorzystywane do takich samych celów, jak zabytki o innym charakterze, a więc promocji regionu, turystyki oraz celów społeczno-kulturalnych. Mamy wiele przykładów koncertów w kościołach - w katedrze lubelskiej, bazylice Ojców Dominikanów czy w kościele pofranciszkańskim w Krasnymstawie. Istnieją również przykłady adaptacji starych, nieużywanych plebanii i pomieszczeń klasztornych do celów społecznych: na świetlice dla dzieci czy miejsca różnych spotkań. Projekty unijne, w ramach których prowadzone są prace budowlano-konserwatorskie w obiektach zabytkowych, zakładają w swojej konsekwencji wykorzystanie takich obiektów dla celów społecznych.

2011-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Święto Ofiarowania Pańskiego

Niedziela podlaska 5/2003

2 lutego obchodzone jest w Kościele święto Ofiarowania Pańskiego, potocznie zwane świętem Matki Bożej Gromnicznej. Bardzo pięknie o tym święcie pisze Anselm Grün - mnich benedyktyński: "Święto Ofiarowania Pańskiego zaprasza nas, by przyjąć Chrystusa do wewnętrznej świątyni naszego serca. Wesele między Bogiem i człowiekiem odbywa się wtedy, gdy pozwalamy wejść Chrystusowi do wewnętrznej świątyni zamku naszej duszy. Znajduje to swój wyraz podczas święta w procesji ze świecami. Na rozpoczęcie Eucharystii wspólnota zbiera się w ciemnym przedsionku kościoła. Kapłan święci świece i zapala je. Następnie wszyscy wchodzą z płonącymi świecami do kościoła. Jest to obraz tego, że do świątyni naszej duszy wchodzi światło Jezusa Chrystusa i rozświetla wszystko, co jest tam jeszcze ciemne i jeszcze nie wyzwolone".

Nazwy tego święta są dość zróżnicowane. Lekcjonarz armeński podaje, że obchodzono je w "czterdziestym dniu od narodzenia naszego Pana Jezusa Chrystusa". W V w. pojawiły się w brzmieniu greckim określenia hypapante, tzn. święto spotkania i heorte ton kataroion - święto oczyszczenia. Te dwa określenia rozpowszechniły się w Kościele zarówno na Wschodzie jak i na Zachodzie. W liturgii bizantyjskiej do dziś nosi ono nazwę hypapante. Nazwę tę spotykamy także w Sakramentarzu gregoriańskim w tradycji rzymskiej. Określeniem "oczyszczenia" posłużył się Mszał z 1570 r. Mszał Pawła VI opowiedział się za In presentatione Domini - Ofiarowanie Pańskie. Różna była data obchodzenia tego święta. Wschód liczył 40 dni od Objawienia Pańskiego, natomiast Zachód od 25 grudnia, które było i jest świętem Narodzenia Pańskiego. Stąd Kościoły wschodnie świętowały Ofiarowanie Pańskie 14 lutego, zaś liturgia rzymska - 2 lutego. Mszał papieża Pawła VI przewiduje na ten dzień oddzielną prefację, która sławi Boga za to, że Maryja przyniosła do świątyni Jezusa, przedwiecznego Syna Bożego, że Duch Święty ogłosił Go chwałą ludu Bożego i światłem dla narodów. Motyw ten leży u podstaw tego święta, pojawia się w modlitwach i w Ewangelii: "Gdy potem upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, Maryja i Józef przynieśli Dzieciątko do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu: «Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu». Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego" (Łk 2, 22-23). Motyw światła jest charakterystyczny do tego stopnia, że w niektórych krajach Msza św. 2 lutego nosi nazwę Mszy światła. W tym dniu w jakiejś mierze dominuje procesja ze świecami podczas śpiewania antyfony: "Światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego Izraela".
CZYTAJ DALEJ

Dziś uderza i ujmuje gorliwość Maryi i Józefa

2025-01-30 06:57

[ TEMATY ]

rozważania

O. prof. Zdzisław Kijas

Adobe Stock

2 lutego Kościół obchodzi święto Ofiarowania Pańskiego. Chce w ten sposób przeżyć na nowo wszystko to, co miało miejsce w świątyni jerozolimskiej, kiedy Maryja z Józefem ofiarowali Jezusa Bogu Ojcu.

„Gdy upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, Rodzice przynieśli Je do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego. A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek prawy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: «Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela»”. A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: «Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu». Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy. A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta – Nazaret. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim”.
CZYTAJ DALEJ

Chrystus pierwszy nas wybiera

2025-02-02 08:29

Tomasz Lewandowski

Podczas świętowania Dnia Życia Konsekrowanego odbył się także obrzędu błogosławieństwa wdów, a przyjmujące go panie wyraziły wobec abp. Józefa Kupnego chęć postępowania drogą doskonałego naśladowania Chrystusa, żyjąc według rad ewangelicznych.

Podczas świętowania Dnia Życia Konsekrowanego odbył się także obrzędu błogosławieństwa wdów, a przyjmujące go panie wyraziły wobec abp. Józefa Kupnego chęć postępowania drogą doskonałego naśladowania Chrystusa, żyjąc według rad ewangelicznych.

– Chrystus pierwszy nas wyszukał, zauważył, On pierwszy nas powołał. Śluby, odnowienie ślubów, są konsekwencją, miłosną odpowiedzią na Jego wcześniejszą miłość – mówił podczas świętowania Dnia Życia Konsekrowanego abp Józef Kupny.

W wigilię Dnia Życia Konsekrowanego abp Józef Kupny przewodniczył w katedrze wrocławskiej uroczystej Eucharystii, podczas której osoby życia konsekrowanego z naszej diecezji odnowiły śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Metropolita pobłogosławił także dwie nowe wdowy konsekrowane: Wiesławę Kordos z parafii Podwyższenia Krzyża św. w Brzegu i Elżbietę Gauden z trzebnickiej parafii św. Bartłomieja Apostoła i św. Jadwigi Śląskiej. Wdowy, wraz z dziewicami konsekrowanymi i pustelnikami, należą do indywidualnych form życia konsekrowanego – w naszej archidiecezji jest obecnie 9 pań, które otrzymały błogosławieństwo wdów.
CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję