Małgorzata i Hanna są mężatkami. Na ślubie Małgorzaty nie było chrzestnej. Hanna zaprosiła swoją chrzestną na wesele, ale zrobiła to tylko dlatego, że nalegały mama i babcia. - Gdy miałam 18 lat oświadczyła mi, że teraz jestem już pełnoletnia, więc ona nie ma już wobec mnie żadnych obowiązków - pisze z żalem.
W internetowej sondzie tylko co czwarty z głosujących pozytywnie wyraził się o swoich rodzicach chrzestnych. Prawie trzy razy więcej osób stwierdziło, że chrzestni nie odegrali w ich życiu żadnej roli.

Obowiązki chrzestnych

Rodzice chrzestni nie są tylko zwykłymi świadkami sakramentu. Gdyby tak było, chrzestnym mógłby być każdy, a tak nie jest. Kiedy kapłan pyta ich: „Czy jesteście gotowi pomagać rodzicom tego dziecka w wypełnianiu ich obowiązków?”, chrzestni przyjmują na siebie poważne zobowiązanie. Podczas sakramentu, jako przedstawiciele Kościoła, wypowiadają w imieniu dziecka wyznanie wiary. A to z kolei oznacza, że ich obowiązkiem jest pilnowanie, aby ochrzczony prowadził życie chrześcijańskie.
W sytuacji, kiedy rodzice nie mogą tego zrobić lub mogą to zaniedbać, obowiązek katolickiego wychowania spada właśnie na chrzestnych. - Pamiętam przypadek, kiedy małżeństwo głęboko religijne, zostało chrzestnymi dziecka z rodziny żyjącej bez związku sakramentalnego. Mimo że biologiczni rodzice zobowiązali się wychować dziecko po chrześcijańsku, to obowiązek ten spadł na chrzestnych - opowiada „Niedzieli” ks. prał. Jan Świstak z sanktuarium Matki Boskiej Tęskniącej w Powsinie. - I to ojciec chrzestny sprawdzał czy dziecko chodzi na lekcje religii, niedzielne Msze św., czy przystępuje do sakramentu Komunii św.
Księży nie dziwią wyniki internetowej sondy. Rodzice przy wyborze chrzestnych przede wszystkim kierują się związkami rodzinnymi lub koleżeńskim. Za mało natomiast myślą o roli, jaką chrzestni mają odegrać w życiu ich pociech. - Kiedy na spotkaniach przygotowujących do sakramentu mówię, że na chrzestnych trzeba wybrać osoby godne, stanowcze i praktykujące, to część rodziców jest tym mało zainteresowana. Koncentrują się głównie na szczegółach samej ceremonii. Kiedy trzeba będzie zapalić świecę, a kiedy położyć szatę, to są ich pytania do kapłana - mówi ks. Włodzimierz Kucharski z parafii Przemienienia Pańskiego w Czersku.
O roli jaką mają do wypełnienia przyszli chrzestni, kapłani mówią na indywidualnych spotkaniach z rodzicami albo na specjalnych katechezach przedchrzcielnych.

Prezent najważniejszy?

Osoby, które zostały poproszone, aby zostać chrzestnymi również niewiele zastanawiają się nad swoją przyszłą rolą. Na czatach internetowych wymieniają się głównie opiniami, jaki prezent mają kupić. Łańcuszki i medaliki to banały. Lepsza jest gotówka albo... kolczyki dla dziewczynki lub bransoletki dla chłopców.
- Teraz wielu rodziców ma w ogóle problem ze znalezieniem chrzestnych - mówi o. Andrzej Spławski z sanktuarium św. Andrzeja Boboli na Rakowieckiej. - Młodzi ludzie zaniedbują bierzmowanie. I kiedy ktoś się zwróci do nich z prośbą, aby zostali chrzestnymi, to przychodzą z pytaniami, jak szybko mogliby otrzymać sakrament.
Inną tendencją ostatnich lat jest też obieranie na chrzestnych osób mieszkających za granicą. Niestety, w takich przypadkach z góry wiadomo, że chrzestnym będzie niezwykle trudno stworzyć z dzieckiem środowisko wiary. A dzieciom z kolei trudno będzie dla chrzestnych zachować szacunek.
Małgorzata już tak dawno nie widziała swojej matki chrzestnej, że jak pisze nie poznałaby jej na ulicy. Hanna twierdzi, że nie miałaby o czym z chrzestną rozmawiać. Ich historia powinna być przestrogą dla wszystkich młodych rodziców, aby dla swoich pociech wybierali odpowiedzialnych rodziców chrzestnych.

KTO MOŻE BYĆ CHRZESTNYM

Chrzestnych dla dzieci wybierają rodzice. Kiedy jednak do sakramentu przystępuje osoba dorosła to sama wskazuje chrzestnego. Chrzestnych może wskazać też proboszcz albo szafarz chrztu. W sytuacjach wątpliwych dotyczących kandydata na chrzestnego ksiądz proboszcz może zwrócić się do ordynariusza z prośbą o dyspensę.
Zgodnie z nauką Kościoła do przyjęcia zadań chrzestnego może być dopuszczona osoba, która jest katolikiem, skończyła 16 lat, przyjęła sakramenty Komunii św. oraz bierzmowania. Ponadto musi prowadzić życie zgodne z wiarą i mieć intencje pełnienia obowiązków chrzestnego. Ochrzczony niekatolik również może być chrzestnym, ale tylko wtedy, gdy drugi chrzestny jest katolikiem. Wówczas niekatolik jest tylko świadkiem chrztu.
Chrzestnym nie może być osoba niepraktykująca, żyjąca w konkubinacie, a także w związkach niesakramentalnych czy „partnerskich”

(at)