Wielkosobotni wieczór. Dobiega końca dzień modlitewnego rozpamiętywania zejścia Jezusa do otchłani. Nawiedziliśmy tego dnia groby Pańskie w świątyniach, poświęciliśmy pokarmy, które spożywane będą nazajutrz. Domy już uprzątnięte, pachną ciastem. Po zachodzie słońca, w wypełnionym wiernymi kościele zapada mrok. Ciemność symbolizuje starą rzeczywistość, przesyconą grzechem niewierności i pychy. Rozjaśnia ją dopiero płomień paschału, zapalony od ognia poświęconego na zewnątrz świątyni. Ozdobiona znakami Chrystusa woskowa świeca, została wniesiona w procesji i umieszczona w prezbiterium obok pulpitu. (Będzie zapalana aż do Pięćdziesiątnicy podczas każdej Mszy św., a później tylko w obrzędzie chrztu i pogrzebu). Kapłan trzykrotnie proklamuje w zgromadzeniu „Światło Chrystusa”, po czym wierni zapalają od paschału przyniesione ze sobą świece i w uroczystym skupieniu wysłuchują niezwykłego Orędzia Wielkanocnego (Exsultet). Pamiętam, że w dzieciństwie czekałam z najwyższą uwagą na ten dziękczynno-uwielbiający śpiew młodego kapłana. Otwierał on w mojej wyobraźni perspektywę całej historii zbawienia. Wierzyłam, że w tej chwili dzieje się coś naprawdę wielkiego, że zmieniają się losy świata. Dziś wiem, że jest to tylko podniosła modlitwa poprzedzająca Liturgię Słowa Bożego. Czytane „w świetle” paschału fragmenty Starego i Nowego Testamentu mówią o dziejach stworzenia człowieka i odkupienia go w Chrystusie. Obowiązkowo jest wśród nich wspomnienie paschy żydowskiej, czyli cudownego wyjścia Ludu Wybranego z Egiptu przez Morze Czerwone (Wj 14,15-15,1). Czytania kończy Ewangelia o zmartwychwstaniu Jezusa. Zapalony paschał odgrywa jeszcze jedną symboliczną rolę w liturgii tego wieczoru. Podczas modlitwy kapłana jest trzykrotnie zanurzany w naczyniu z wodą chrzcielną, przyniesioną do poświęcenia. W niektórych świątyniach udzielany jest później sakrament chrztu św., w pozostałych, po odnowieniu przyrzeczeń chrzcielnych, wierni zostają pokropieni pobłogosławioną wodą. W ślad za modlitwą powszechną rozpoczyna się Paschalna Uczta Chrystusa. Eucharystia jest szczytem Misterium Paschalnego, nową Paschą, którą świętujemy jako lud Nowego Przymierza z Bogiem. Liturgię kończy rozesłanie z dodaniem podwójnego Alleluja. Msza św. o świcie jest drugą celebracją Zmartwychwstania. W tradycji polskiej miała ona do 1952 r. znaczenie pierwszorzędne. Rezurekcyjna procesja jest w Polsce huczną manifestacją wiary i radości; biją dzwony, grają dęte instrumenty, pękają petardy. Chrystus z martwych powstał! Jesteśmy zbawieni! Alleluja!
Pomóż w rozwoju naszego portalu