Reklama

O tym, co było i co zdarzyć się może…

Niedziela sosnowiecka 46/2007

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Agnieszka Raczyńska-Lorek: - Ekscelencjo, ostatnia nasza rozmowa miała miejsce u progu wakacji. Przez ten czas na pewno wiele działo się w życiu osobistym i pasterskim Księdza Biskupa… Czy uchyli Ksiądz Biskup rąbka tajemnicy i opowie Czytelnikom „Niedzieli”, jak spędził tegoroczne wakacje?

Bp dr Adam Śmigielski SDB: - Moje wakacje były bardzo piękne. Jak każdego roku przeżyłem je w sierpniu, miesiącu, kiedy w naszej diecezji dzieje się wiele wydarzeń religijnych. Nie mogło być inaczej i tym razem. Urlop spędzałem między jedną, drugą i kolejną uroczystością parafialną, diecezjalną czy archidiecezjalną. Nigdy nie narzekałem na tak poszatkowany urlop, ponieważ, i wypoczywałem, i miałem nieustanny kontakt z diecezją. Pielgrzymki, uroczystości maryjne, dożynki, Dąbrowa Górnicza, Sosnowiec, Bydlin, Okradzionów, Sąspów, Będzin, Częstochowa, a w międzyczasie Wisła - miejsce, gdzie wypoczywałem, chodząc po górach. Wspięliśmy się m.in. na Czantorię, Baranią Górę, gdzie strasznie zmokliśmy. 1 września rozpocząłem pasterską posługę. Przeplatane dni wypoczynku i pracy niezwykle sobie cenię i jestem ogromnie szczęśliwy, że mój urlop wyglądał właśnie tak. Tak jak matka związana jest ze swoimi dziećmi i nigdzie ich nie opuszcza, tak i ja nie mogę oddalić się na dłużej od mojej rodziny diecezjalnej.

Reklama

- Znana jest miłość Księdza Biskupa do polskiej przyrody… A jakie jest najukochańsze miejsce?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

- Kocham polską ziemię, bo jest cudowna, jestem rozmiłowany w ojczystych krajobrazach, lasach i łąkach, kwiatach zwłaszcza polnych - makach, bławatach i chabrach. Kocham Bieszczady, Tatry, Sudety, Karkonosze, góry są mi bardzo drogie i piękne o każdej porze roku. Moim umiłowanym zakątkiem jest Przyłęków, miejscowość na Żywiecczyźnie, a w niej sanktuarium Matki Bożej Wspomożenia Wiernych, które miejscowi zwykli nazywać sanktuarium Matki Bożej Śmigielskiej. Tam oddycham pełną piersią. Miejscowość słynie z objawień, jakie tu miały miejsce przed 120 laty. Od 30 lat nawiedzam to miejsce, aby przekazać Matce Bożej to, co mam najważniejszego, aby powierzyć swoje radości i troski duszpasterskiej posługi, a także osobiste refleksje. W niedzielę 24 czerwca br. podczas uroczystej Eucharystii ofiarowałem Przyłękowskiej Pani swój pastorał. Ponad 15 lat temu pojechałem do Matki Bożej Przyłękowskiej i powiedziałem: ja osobiście nie wiem, jak się rządzi, Ty sprawuj rządy, oddaję Ci całą diecezję sosnowiecką. W 15-lecie istnienia diecezji i w 50.rocznicę moich kapłańskich święceń postanowiłem podziękować Maryi za te rządy i prosić o nie na kolejne lata. Pastorał jest symbolem władzy biskupa w diecezji. Niedługo kończę swoją misję w Kościele sosnowieckim, nie wiadomo, kto zajmie moje miejsce. Ktokolwiek by to był, pragnę, by Przyłękowska Matka nadal opiekowała się Kościołem sosnowieckim. Ważne miejsce w moim życiu zajmuje też moje miasto rodzinne - Przemyśl i jego okolice.

- Wiadomo, że kalendarz Księdza Biskupa wypełniony jest po brzegi, bywają i takie dni, kiedy przewodniczy Ksiądz Biskup kilku uroczystościom w ciągu jednego dnia. Wielu nadziwić się nie może chartowi ducha i sił fizycznych Księdza Biskupa. Proszę powiedzieć, skąd u Ekscelencji tyle energii?

- Chyba to wielka łaska Boża, że w tym wieku mogę pracować na tak wysokich obrotach. Za kilka tygodni skończę 74 lata…

- W jaki sposób utrzymuje Ksiądz Biskup tak dobrą formę?

- W pewnym momencie zauważyłem, że moja garderoba zaczyna być ciasna. Postanowiłem wrócić do pewnej linii, która będzie odpowiadała moim obowiązkom. Jeśli miałbym trzymać 13-kilogramowy kamień i jednocześnie spełniać wszystkie swoje czynności, to pewnie nie podołałbym tym wszystkim wyzwaniom. Osobiście czuję się o wiele lepiej, jeśli nie mam już z sobą tego ciężaru. Zastosowałem pewne rygory żywieniowe i spodziewany efekt nastąpił.

- Jak zatem wygląda menu Ekscelencji?

Reklama

- Unikam ciast, chleba, tłustych, kalorycznych potraw. Często moje śniadanie stanowią dwa jabłka i to cała filozofia na pozbycie się zbędnych kilogramów. Często spaceruję - w Sosnowcu - w parku przy Domu Biskupim, na wakacjach zaś unikam szczególnie samochodu i wybieram pieszą wycieczkę. Ważne jest, aby być sprawnym, nie tylko na umyśle, ale także fizycznie, o tym trzeba jednak myśleć już w młodym wieku. Ja przez całe życie starałem się prowadzić zdrowy tryb życia, utrzymywać swoją kondycję na pewnym poziomie.

- Kończący się rok 2007 jest dla Księdza Biskupa rokiem znaczących jubileuszy - 15-lecia przyjęcia sakry biskupiej, a nade wszystko 50. rocznicy przyjęcia kapłańskich święceń. Jakie refleksje nasuwają się w związku z tym?

- Pierwszy raz mój złoty jubileusz zaznaczyli bracia salezjanie, przybyłem do Krakowa na odpust św. Jana Bosco i podczas tej uroczystości spotkała mnie pierwsza, jubileuszowa niespodzianka. Było to 28 stycznia. Od tego się zaczęło. Potem rozpoczęła się prawdziwa lawina życzeń, serdeczności i kwiatów w parafiach i innych miejscach, gdzie byłem. Ceniłem każdą Mszę św. podczas której dziękowałem Bogu za dar kapłaństwa. Nie urządzałem jakiejś centralnej uroczystości z tej okazji. Mile wspominam spotkanie rocznikowe złotych jubilatów z trzech seminariów - katowickiego, krakowskiego i częstochowskiego, które miało miejsce w sosnowieckiej katedrze 6 września. To nasza wieloletnia tradycja, choć rocznikowych kolegów z roku na rok ubywa. Jubileusz obchodziłem też w mojej parafii rodzinnej - w Przemyślu. Wszystkie gesty serdeczności, dowody pamięci bardzo radują. Otrzymałem z tej racji wiele telegramów, listów, gratulacji i podziękowań, a wśród nich ten, którego nigdy się nie spodziewałem - od Ojca Świętego Benedykta XVI.

Reklama

- Podczas ponad 15 lat istnienia diecezji zrodziło się wiele wartościowych dzieł, o których wielokrotnie pisaliśmy. A jakie mankamenty widzi Ksiądz Biskup w Kościele sosnowieckim?

- Bardzo boleję nad tym, że spada czytelnictwo prasy katolickiej i dobrej książki, które wypierane są przez telewizję i internet. Podczas każdej wizytacji kanonicznej w parafiach jako zalecenie podaję, aby księża „wszelkimi sposobami nakłaniali wiernych do czytania prasy katolickiej”. Cenię zwłaszcza Tygodnik „Niedziela” i wspominam wydarzenie z 1999 r., kiedy po spotkaniu z Janem Pawłem II w Stolicy Zagłębia przyszli do mnie diecezjanie z propozycją wystawienia Papieżowi pomnika. Powiedziałem im wówczas, że Ojcu Świętemu nie potrzeba pomników, jeśli wzrośnie w parafiach czytelnictwo „Niedzieli” o 100%. Wówczas pierwszy udam się do Rzymu i powiem Janowi Pawłowi II: „To jest pomnik żywy zbudowany dla Ciebie, Ojcze. Ludzie karmią się pięknymi treściami, wartościową lekturą, żyją według Bożych zasad i są dzięki temu lepsi, bogatsi, szczęśliwsi”.

- Jak będzie wyglądał najbliższy rok Księdza Biskupa?

Reklama

- Mam nadzieję, że jeśli zdrowie dopisze, to najbliższy rok będzie bardzo zbliżony do minionych lat. Kalendarz na 2008 r. powoli zaczyna się zapełniać, więc pewnie będzie rokiem normalnej pracy duszpasterskiej, która wymagała będzie ode mnie siły i zdrowia. Posługa w diecezji sprawia mi ogromną radość. Nie przewiduję niczego szczególnego, ewentualnie jakiś wypad w góry. W przyszłym roku kończę 75 lat, ale już w końcu obecnego roku zamierzam napisać list do Ojca Świętego Benedykta XVI z prośbą o zakończenie mojej posługi biskupiej.

- Co Ksiądz Biskup będzie robił na emeryturze?

- Uporządkuje różne sprawy, jak choćby 95-tomowy diariusz, który prowadzę każdego dnia od ponad 15 lat. Moim pragnieniem jest poświęcić się zwykłej pracy kapłańskiej: służyć w konfesjonale, głosić Słowo Boże, czy prowadzić rekolekcje. Chciałbym, jeśli Bóg pozwoli, wszystkie te czynności związane z misją kapłańską móc jeszcze sprawować i cieszyć się zdrowiem.

- Jakie zasady pomagają Księdzu Biskupowi w codziennym życiu?

- To jest tekst z Ewangelii św. Łukasza, w którym słyszymy: „Tak mówcie i wy, gdy uczynicie wszystko co wam polecono. »Słudzy nieużyteczni jesteśmy, wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać«” (17, 10). I tak powinno być. Inne zasady to: 1. Nie licz na niczyją wdzięczność, 2. Nie myśl, że jesteś niezastąpiony i 3. Jeśli masz zmianę - idź natychmiast!

2007-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Zapomniany patron leśników

Niedziela zamojsko-lubaczowska 40/2009

wikipedia.org

św. Jan Gwalbert

św. Jan Gwalbert

Kto jest patronem leśników? Pewien niemal jestem, że mało kto zna właściwą odpowiedź na to pytanie. Zapewne wymieniano by postaci św. Franciszka, św. Huberta. A tymczasem już od ponad pół wieku patronem tym jest św. Jan Gwalbert, o czym - przekonany jestem, nawet wielu leśników nie wie. Bo czy widział ktoś kiedyś w lesie, czy gdziekolwiek indziej jego figurkę, obraz itd.? Szczerze wątpię.

Urodził się w 995 r. (wg innej wersji w 1000 r.) w arystokratycznej rodzinie we Florencji. Podczas wojny między miastami został zabity jego brat Ugo. Zgodnie z panującym wówczas zwyczajem Jan winien pomścić śmierć brata. I rzeczywiście chwycił za miecz i tropił mordercę. Dopadł go przy gospodzie w Wielki Piątek. Ten jednak błagał go o przebaczenie, żałując swego czynu i zaklinając Jana, by go oszczędził. Rozłożył ręce jak Chrystus na krzyżu. Jan opuścił miecz i powiedział: „Idź w pokoju, gdzie chcesz; niech ci Bóg przebaczy i ja ci przebaczam” (według innej wersji wziął go nawet do swego domu w miejsce zabitego brata). Kiedy modlił się w pobliskim kościółku przemówił do niego Chrystus słowami: „Ponieważ przebaczyłeś swojemu wrogowi, pójdź za Mną”. Mimo protestów rodziny, zwłaszcza swojego ojca, wstąpił do klasztoru benedyktynów. Nie zagrzał tu jednak długo miejsca. Podjął walkę z symonią, co nie spodobało się jego przełożonym. Wystąpił z klasztoru i usunął się na ubocze. Osiadł w lasach w Vallombrosa (Vallis Umbrosae - Cienista Dolina) zbudował tam klasztor i założył zakon, którego członkowie są nazywani wallombrozjanami. Mnisi ci, wierni przesłaniu „ora et labora”, żyli bardzo skromnie, modląc się i sadząc las. Poznawali prawa rządzące życiem lasu, troszczyli się o drzewa, ptaki i zwierzęta leśne. Las dla św. Jana Gwalberta był przebogatą księgą, rozczytywał się w niej, w każdym drzewie, zwierzęciu, ptaku, roślinie widział ukrytą mądrość Boga Stwórcy i Jego dobroć. Jan Gwalbert zmarł 12 lipca 1073 r. w Passigniano pod Florencją. Kanonizowany został w 1193 r. przez papieża Celestyna III, a w 1951 r. ogłoszony przez papieża Piusa XII patronem ludzi lasu. Historia nadała mu także tytuł „bohater przebaczenia” ze względu na wielkie miłosierdzie, jakim się wykazał. Założony przez niego zakon istnieje do dzisiaj. Według jego zasad żyje około 100 zakonników w ośmiu klasztorach we Włoszech, Brazylii oraz Indiach. Jana Paweł II przypominał postać Jana Gwalberta. W 1987 r. w Dolomitach odprawił Mszę św. dla leśników przed kościółkiem Matki Bożej Śnieżnej. Mówił wówczas: „Jan Gwalbert (...) wraz ze swymi współbraćmi poświęcił się w leśnym zaciszu Apeninów Toskańskich modlitwie i sadzeniu lasów. Oddając się tej pracy, uczniowie św. Jana Gwalberta poznawali prawa rządzące życiem i wzrostem lasu. W czasach, kiedy nie istniała jeszcze żadna norma dotycząca leśnictwa, zakonnicy z Vallombrosa, pracując cierpliwie i wytrwale, odnajdywali właściwe metody pomnażania leśnych bogactw”. Papież Polak wspominał św. Jana także w 1999 r. przy okazji obchodów 1000-lecia urodzin świętego. Mimo to jego postać zdaje się nie być powszechnie znana. Warto to zmienić. Emerytowany profesor Uniwersytetu Przyrodniczego im. Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu, leśnik i autor wspaniałych książek na temat kulturotwórczej roli lasu, Jerzy Wiśniewski, od wielu już lat apeluje i do leśników i do Episkopatu o godne uczczenie tego właściwego patrona ludzi lasu. Solidaryzując się z apelem zacnego profesora przytoczę jego słowa: „Warto by na rozstajach dróg, w rodzimych borach i lasach stawiano nie tylko kapliczki poświęcone patronowi myśliwych, ale także nieznanemu patronowi leśników. Będą to miejsca należnego kultu, a także podziękowania za pracę w lesie, który jest boskim dziełem stworzenia. A kiedy nadejdą ciemne chmury związane z pracą codzienną, reorganizacjami, bezrobociem, będzie można zawsze prosić o pomoc i wsparcie św. Jana Gwalberta, któremu losy leśników nie są obce”.
CZYTAJ DALEJ

Pierwszy ksiądz z Chin, który został męczennikiem

[ TEMATY ]

męczennicy

święci

zwiastowaniepanskie.com.pl

9 lipca obchodzimy w Kościele wspomnienie św. Augustyna Zhao Ronga i jego 119 Towarzyszy. Kim był ten święty z Chin i czym zasłynął?

W młodości Św. Augustyn Zhao Rong prowadził dosyć rozpustny tryb życia. W wieku 20 lat otrzymał pracę strażnika w więzieniu. Gdy w 1772 r. rozpoczęły się w Chinach prześladowania religijne zostało aresztowanych wielu katolików, a Zhao Rong został przydzielony do ich pilnowania.
CZYTAJ DALEJ

Bardo. Katecheci szukali nadziei podczas wakacyjnych rekolekcji

2025-07-09 23:11

[ TEMATY ]

katecheza

Bardo

rekolekcje dla katechetów

Archiwum prywatne

Katecheci podczas wspólnej modlitwy w czasie rekolekcji w Bardzie

Katecheci podczas wspólnej modlitwy w czasie rekolekcji w Bardzie

Gdy niepewność wobec przyszłości katechezy rośnie, a szkolne reformy budzą lęk, rekolekcje w Bardzie dla katechetów diecezji świdnickiej stały się oazą nadziei i przypomnieniem, że wciąż są w Jego rękach.

Rekolekcje u stóp Matki Bożej Strażniczki Wiary Świętej prowadził w dniach od 3 do 5 lipca ks. Radosław Mielczarek ze Świdnicy, który w prosty, a zarazem głęboki sposób ukazywał sens zaufania Bożej Opatrzności – szczególnie w trudnym dziś powołaniu nauczyciela wiary. Rekolekcje odbywały się pod hasłem „W Jego rękach” i dla wielu stały się odpowiedzią na pytania i niepokoje związane z przyszłością katechezy w polskich szkołach.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję