Reklama

Rocznica „cudu lubelskiego”

Maryjo, Pani Katedralna

Rok 1949. Polska przeżywa trudny okres przemian politycznych. Władzę w kraju przejęli komuniści, którzy rozprawili się z przeciwnikami politycznymi i zaczęli umacniać swoją pozycję. Komunistyczne władze PRL-u przystąpiły do bezpardonowej walki z Kościołem katolickim, jako „wrogiem władzy ludowej”. Wszechwładny terror, psychoza strachu, niepewność jutra i brak nadziei - to uczucia, które wtedy zdominowały zmęczone wojną społeczeństwo. Ludzie potrzebowali nadziei na lepsze jutro. Potrzebowali cudu. 3 lipca 1949 r. w katedrze lubelskiej Matka Boża zapłakała.

Niedziela lubelska 27/2006

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Reklama

Wydarzenia w katedrze lubelskiej z dn. 3 lipca 1949 r., określane mianem „cudu lubelskiego”, na trwałe zapisały się w historii naszej archidiecezji. Była to pierwsza niedziela posługi pasterskiej nowego biskupa lubelskiego, bp. Piotra Kałwy oraz szczególny dzień dla całego Kościoła Lubelskiego - podczas uroczystej Sumy odnowiono akt poświęcenia diecezji Niepokalanemu Sercu Najświętszej Maryi Panny. Tego dnia, po zakończonym nabożeństwie ok. godz. 15.00, s. Barbara zobaczyła łzy na obrazie Matki Bożej. O tym niecodziennym wydarzeniu niezwłocznie poinformowała zakrystiana Józefa Wójtowicza oraz ks. Tadeusza Malca. Ci z kolei przekazali informację biskupowi pomocniczemu Zdzisławowi Golińskiemu, który wiadomości tej nie uznał na tyle ważną, by podjąć jakieś szczególne kroki. Wydał polecenie, by kontynuować niedzielny porządek nabożeństw. Jednak wieść o łzach Matki Bożej bardzo szybko rozeszła się wśród wiernych, którzy jeszcze tego samego dnia zaczęli gromadzić się w katedrze aż do zamknięcia świątyni. Ks. Malec tak wspomina tamto popołudnie: „Uniesienie ludzi, jęk, płacz, były tak potężne, że i ja również rzuciłem się na kolana i razem z ludźmi dałem się unieść wzruszeniu łez”. Już następnego dnia „cud łez” w katedrze lubelskiej ściągnął rzesze wiernych, którzy przybywali z Lublina i okolic, pojedynczo lub grupami i ustawiali się w kolejce, by wejść do świątyni i móc zobaczyć obraz. 6 lipca na placu katedralnym zgromadziło się ok. 6 tys. osób, zaś 10 lipca było już ponad 20 tys. wiernych. Informacje o wydarzeniach w katedrze lubelskiej lotem błyskawicy obiegły całą Polskę, zaś do Lublina zaczęli przybywać pątnicy z różnych stron kraju.
Reakcja wiernych na „cud łez” była wielkim zaskoczeniem dla przedstawicieli Kościoła. Bp Goliński, który początkowo zignorował informację o „łzach” na obrazie, poinformował o tym fakcie bp. Kałwę. Zdecydowano natychmiast powołać specjalną komisję, która miała ustalić przyczynę pocenia obrazu. W jej skład weszli: lekarz, adwokat, malarka, konserwator, chemik i księża: kanclerz ks. Wojciech Olech oraz bp Zdzisław Goliński. Komisja stwierdziła, że substancja, która pojawiła się na obrazie, a którą wierni wzięli za łzy Matki Bożej, nie jest ani krwią ani łzami. Nie potrafiono też określić pochodzenia nacieku i jego natury. W tej sprawie bp Kałwa wydał list pasterski, w którym zaprzeczył, iż w katedrze miał miejsce cud. Jednocześnie podkreślił pozytywne skutki tego zdarzenia, jego „niezwykły wpływ na budzenie i pogłębienie życia religijnego u wielu”. W swoim liście Ordynariusz Lubelski apelował do wiernych, by zaniechali pielgrzymek do katedry, co zasadniczo było ukłonem w stronę władz państwowych, które zażądały powstrzymania napływu pątników. Jednocześnie list ten wzbudził sprzeciw władzy, która uważała go za wykręt i antypaństwową działalność Kościoła w związku z wydarzeniami w katedrze lubelskiej. Także wierni poczuli się zawiedzeni treścią listu, ponieważ oczekiwali od biskupa, że oficjalnie potwierdzi „cud”.
„Cud lubelski” bardzo szybko przestał być sprawą lokalną. Z jednej strony władze państwowe na bieżąco otrzymywały informacje o wydarzeniach w Lublinie, z drugiej strony był informowany Episkopat. Komuniści nie mogli uwierzyć w „nagle” ujawnioną religijność Polaków. Podjęto działania mające na celu stłumienie tego zjawiska. Próbowano zamknąć katedrę, zakazano sprzedaży biletów do Lublina, milicja nie wpuszczała do miasta ludzi mieszkających poza miastem, a przeciwnicy cudu demonstrowali przed katedrą. Dochodziło do starć pomiędzy zwolennikami cudu i jego przeciwnikami. Do akcji wkroczyła propaganda; zamieszczano teksty w prasie. Wydrukowano nawet broszurę, w której ośmieszano wydarzenia w Lublinie i wedle której cud został zorganizowany przez wrogów partii, czyli Episkopat i reakcyjny kler, zaś jego wykonawcami są płatni funkcjonariusze probostw. Autor broszury święcie wierzył, że cud mógł się zdarzyć tylko na trasie W-Z, w PGR-ach lub na czynach społecznych. Podjęte przez władze środki nie przyniosły spodziewanych efektów. Do Lublina ściągało coraz więcej osób. Sytuację opanowano dopiero po aresztowaniach. Od 10 do 17 lipca aresztowano prawie 500 osób, w tym księży pracujących w katedrze. 8 sierpnia bp Kałwa zdecydował o zamknięciu katedry. Pod naciskiem wojewody lubelskiego i szefa Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego 12 sierpnia ponownie otwarto świątynię. Ten okres okazał się wystarczający, by powstrzymać falę pielgrzymów. Ponieważ w tym czasie nie zauważono żadnych cudownych znaków na obrazie, emocje związane z cudem powoli opadły. Po 1955 r. pamięć o tych wydarzeniach u wiernych i wśród duchowieństwa zanikła. Dopiero w latach 80. XX w. odżyło wspomnienie wydarzeń z lipca 1949 r.
W lipcu 1981 r., w pierwszą rocznicę strajku w Lublinie, rada katedralna zdecydowała o przywróceniu pamięci wydarzeń sprzed trzydziestu laty. 5 lipca 1981 r. pod przewodnictwem bp. Zygmunta Kamińskiego odprawiono na placu katedralnym Mszę św., podczas której ogłoszono, że rocznica cudu lubelskiego będzie odtąd obchodzona corocznie w każdą pierwszą niedzielę lipca.

Pragnę serdecznie zaprosić wszystkich mieszkańców Lublina i parafii podmiejskich do udziału w dorocznych uroczystościach odpustowych w archikatedrze lubelskiej. Główna uroczystość przypadnie w tym roku w poniedziałek 3 lipca, o godz. 19.00. Słowo Boże skieruje do nas wtedy bp Edward Dajczak z Gorzowa, znany i ceniony jako organizator Przystanku „Jezus”, stanowiącego ważną formę duszpasterskiego otwarcia na środowisko młodzieży. Mszy św. będzie przewodniczył Arcybiskup Bolesław. W tym roku przeżywa on jubileusz 40-lecia biskupiej posługi oraz 85-lecie urodzin. Niechaj nasz udział w uroczystościach odpustowych wyrazi wdzięczną pamięć wobec Księdza Arcybiskupa Seniora za jego wierną służbę Kościołowi Lubelskiemu.
Wyrażając nadzieję bliskiego spotkania, zapraszam do wspólnoty modlitwy w kręgu zatroskanego spojrzenia Archikatedralnej Pani.
Wasz Pasterz

Arcybiskup Józef

Zapraszamy wiernych do wspólnej modlitwy w poniedziałek 3 lipca. O godz. 6.00, 7.00, 8.30, 10.00, 11.30 zostaną odprawione Msze św. z nauką, wygłoszoną przez ks. dr. Antoniego Nadbrzeżnego, zaś o godz. 19.00 odbędzie się Msza św. pontyfikalna, której przewodniczyć będzie arcybiskup senior Bolesław Pylak (słowo Boże wygłosi bp Edward Dajczak). Po Mszy św. procesja różańcowa ulicami miasta oraz Apel Jasnogórski.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2006-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Orędzie Leona XIV na Światowy Dzień Dziadków i Osób Starszych

2025-07-27 07:58

[ TEMATY ]

orędzie

osoby starsze

Papież Leon XIV

Vatican Media

„Błogosławiony, kto nie stracił nadziei” (por. Syr 14, 2) – tak brzmi temat V Światowego Dnia Dziadków i Osób Starszych i orędzia przygotowanego przez papieża Leona XIV na tę okazję. Dzień ten – ustanowiony przez papieża Franciszka – będzie obchodzony w Kościele katolickim w niedzielę, 27 lipca tego roku.

„Chrześcijańska nadzieja zawsze pobudza nas do większej odwagi, do myślenia z rozmachem, do niezadowalania się status quo. W tym przypadku: do zaangażowania na rzecz zmiany, która przywróci osobom starszym szacunek i miłość” - akcentuje Papież.
CZYTAJ DALEJ

Nowy Proboszcz. Odpust. Festyn Rodzinny

2025-07-27 22:24

ks. Łukasz Romańczuk

ks. Mariusz Dębski - nowy proboszcz na Psim Polu

ks. Mariusz Dębski - nowy proboszcz na Psim Polu

Wrocław Psie Pole: Ostatnia niedziela lipca była świetną okazją do świętowania w parafii św. Jakuba i św. Krzysztofa. Podczas Mszy św. o godz. 12:00 - uroczyście został wprowadzony nowy proboszcz - ks. Mariusz Dębski. Msza święta była odpustową ku czci patronów parafii św. Jakuba i św. Krzysztofa. Po Mszy św. odbyła się procesja, a po południu w ogrodach parafialnych rozpoczął się Festyn Rodzinny. 

Według dekretu abp. Józefa Kupnego od 1 lipca w parafii św. Jakuba i św. Krzysztofa na wrocławskim Psim Polu nowym proboszczem został ks. Mariusz Dębski, który zastąpił na tym urzędzie ks. Edwarda Leśniowskiego, który był proboszczem tej parafii przez ostatniej 38 lat i osiągnął już wiek emerytalny. Wraz z mianowaniem nowego proboszcz odbywa się obrzęd wprowadzenia nowo mianowanego nowego proboszcza. Obrzędowi temu zazwyczaj przewodniczy ksiądz dziekan. Taki obrzęd zaplanowano na sumę odpustową. Obecny na Eucharystii ksiądz dziekan Wiesław Karaś odczytał oficjalnie dekret i wypowiedział słowa: “Drogi Księże Proboszczu! Twojej pasterskiej pieczy Arcybiskup Wrocławski powierzył troskę o tutejszą parafię. Niech Duch Święty uzdolni cię do wielkodusznego podjęcia duszpasterskich zadań. Głoś słowo Boże, aby wierni umocnieni w wierze, nadziei i miłości wzrastali w Chrystusie. Gromadź swych parafian wokół ołtarza, aby wszyscy - starsi i młodzi, ubodzy i bogaci, gorliwi i obojętni religijnie - odnajdywali w Eucharystii źródło uświęcenia życia i poprzez nią oddawali chwałę Ojcu. Otaczaj ojcowską miłością ubogich i chorych, ożywiaj w sercach wiernych apostolskiego ducha i zachęcaj ich do wspólnej troski o sprawy Kościoła. Zarządzaj też roztropnie dobrami materialnymi powierzonymi twej pieczy.”
CZYTAJ DALEJ

Kard. Sarah do Francuzów: Nie profanujcie Francji swoimi barbarzyńskimi i nieludzkimi prawami!

2025-07-28 06:21

[ TEMATY ]

Francja

kard. Robert Sarah

zrzut ekranu

„Nie profanujcie Francji swoimi barbarzyńskimi i nieludzkimi prawami, które głoszą śmierć, podczas gdy Bóg chce życia” – powiedział do Francuzów 26 lipca w sanktuarium Sainte-Anne-d'Auray w Bretanii kardynał Robert Sarah. Papieski wysłannik przewodniczył obchodom 400. rocznicę objawień św. Anny w trzecim pod względem liczby przybywających pielgrzymów francuskim sanktuarium.

W obecności około 30 tys. wiernych były prefekt Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów przypomniał, że Pan Bóg poprzez objawienie św. Anny chciał, aby ten skrawek Francji, był miejscem świętym. „Wybrał to miejsce, aby być tu czczony. Pragnął nam powiedzieć, że Bóg jest pierwszy, że chwała Boża poprzedza nas i nie należy do nas. Bóg stworzył nas z bezinteresownej miłości, całe stworzenie jest dziełem Jego rąk, darmowym darem Jego miłości” – stwierdził kaznodzieja. Podkreślił, iż oddawanie chwały Bogu nie jest opcjonalnym wyborem, lecz obowiązkiem, koniecznością. Bardzo ważne jest, abyśmy ponownie uświadomili sobie tę prawdę – powiedział kard. Sarah.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję