Las Piaśnicki: modlitwa w 80. rocznicę niemieckiej zbrodni
Pomorze uczciło w Lesie Piaśnickim pamięć o tysiącach zamordowanych tam Polaków. Uroczystej Mszy św. w 80. rocznicę hitlerowskiej zbrodni przewodniczył metropolita gdański Sławoj Leszek Głódź. Jedną z pierwszych ofiar niemieckiej zbrodni była bł. s. Alicja Kotowska, zmartwychwstanka, dyrektor szkoły w Wejherowie. Do Piaśnicy, aby oddać hołd ofiarom, przybyły rzesze pielgrzymów.
Abp Głódź przybywa do Piaśnicy od początku swojej posługi biskupiej, którą rozpoczynał w ordynariacie polowym. - Znowu jesteśmy razem na modlitwie narodowej i pomorskiej pamięci. Powtarzanej z roku na rok w tym miejscu – w leśnej Kaplicy Sanktuarium Piaśnickiego. Odmawianej także przy różnych okazjach w świątyniach Wejherowa i archidiecezji gdańskiej. Ofiarowanej tym, którzy stali się ofiarami okrutnej zbrodni ludobójstwa, dokonanej jesienią 1939 roku przez Niemców w okolicach wsi Wielka Piaśnica i Mała Piaśnica. Jej niemym świadkiem były piaśnickie lasy. Zbrodnia ta była jedną z najbardziej tragicznych, mrocznych kart historii Pomorza Gdańskiego. Więcej – Polski - mówił metropolita gdański.
Wskazując na potrzebę nieustannej pamięci o tych wydarzeniach kaznodzieja stwierdził, że na naszej pamięci historycznej ciąży amnezja, ktora dotyczy na przykład Westerplatte. "A tutaj mamy jeden z okrutnych przykładów mysterium iniquitatis, czyli misterium nieprawości. Naszym obowiązkiem jest pamiętanie i leczenie tej amnezji, jeśli na nią zapadliśmy" - powiedział abp Głódź.
Metropolita gdański przypomniał, że w 1939 roku Polskę zaatakowały dwa zbrodnicze systemy. "Oba wsparte na bezbożnych, ateistycznych ideologiach, negowały Boga, stawiały w jego miejsce człowieka i usiłowały odwrócić bieg historii. Zatrzeć pamięć o ludziach, pozbawić ich imion, tożsamości. Ale prawda zawsze zwycięży i ujrzy światło dzienne. A pamięć przywróci ofiary historii" - stwierdził abp Głódź.
Metropolita gdański przypomniał też dewizę Zgromadzenia Sióstr Zmartwychwstanek: „Przez krzyż i śmierć do zmartwychwstania i chwały”, wedle której ułożyło się życie siostry Alicji Kotowskiej, przełożonej wejherowskiego konwentu i dyrektorki gimnazjum i liceum żeńskiego. Siostra była jedna z ofiar mordu w Piaśnicy sprzed 80 lat, zaś w roku 1999 została beatyfikowana. Dziś błogosławiona Alicja jest współpatronką parafii i świątyni – sanktuarium Męczenników Piaśnickich.
"Błogosławiona Alicja. Wspomożycielka w niebieskiej Ojczyźnie Wejherowa. Jedna z pięciorga Męczenników Pomorza Gdańskiego w gronie beatyfikowanych 108 Męczenników II wojny światowej. Obok Męczenników Stuthoffu, kapłanów w służbie naszych rodaków w Wolnym Mieście Gdańsku: błogosławionych księży Góreckiego, Komorowskiego, Rogaczewskiego. Obok błogosławionego księdza komandora podporucznika Władysława Miegonia, męczennika Dachau, duszpasterza marynarzy, budowniczego świątyni marynarzy pw. Matki Bożej Częstochowskiej w Gdyni-Oksywiu" – mówił hierarcha.
Abp Głódź wyraził wielkie uznanie ks. prałatowi Danielowi Nowakowi, budowniczemu świątyni i kustoszowi sanktuarium, stróża pamięci o ludobójstwie w piaśnickich lasach.
- To w piaśnickim lesie otworzyła się wieczność dla dziewięciu jezuitów. To tu dopełniła się część wielkiego martyrologium kapłanów diecezji chełmińskiej – 356 ofiar niemieckiego ludobójstwa. 53 z nich zginęło w Piaśnicy. Zamordowanych za to, że swą kapłańska posługę w Imię Chrystusa pełnili we wspólnocie polskiej ojczyzny. Księża: Anastazy Kręcki, Sługa Boży, proboszcz ze Strzelna, Bolesław Witkowski - proboszcz z Mechowa – przypomniał kaznodzieja.
Zbiorowe egzekucje przeprowadzone w Lesie Piaśnickim w latach 1939 - 1940 zapisały się w historii jako największa masowa zbrodnia na Pomorzu w czasach II wojny światowej. Zginęło tu blisko 14 tysięcy naszych rodaków, których jedną winę stanowiło to, że byli Polakami. Wśród ofiar przeważali przedstawiciele pomorskiej inteligencji - nauczyciele, lekarze, księża, leśnicy, wojskowi, lokalni patrioci; kobiety, mężczyźni, a także dzieci. Piaśnica nazywana jest często "pomorskim Katyniem" lub "kaszubską Golgotą".
Drodzy bracia i siostry,
Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią.
Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989).
Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących.
Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki.
Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę.
22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica.
Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy.
Podziel się cytatem
Tradycyjna ceremonia zaprzysiężenia nowych członków Gwardii Szwajcarskiej w Watykanie odbędzie się 4 października 2025 roku. W sposób symboliczny ta data pokrywa się z liturgicznym wspomnieniem św. Franciszka z Asyżu, poinformowała 30 maja gwardia papieska. Po śmierci papieża Franciszka 21 kwietnia zaprzysiężenie, które zwykle ma miejsce 6 maja, zostało przełożone początkowo na czas nieokreślony.
„W tych dniach żałoby i refleksji, po śmierci naszego ukochanego Ojca Świętego, papieża Franciszka, Papieska Gwardia Szwajcarska jest w pełni skupiona na swojej misji i jednoczy się w modlitwie o jego wieczny odpoczynek” - stwierdzono wówczas. W związku z ceremoniami pogrzebowymi Franciszka, Gwardia miała wiele dodatkowych zadań, w tym przy trumnie zmarłego papieża i przy jego pogrzebie.
Bardzo wielu Polaków – zapewne większość - do urn wyborczych uda się albo przed albo po uczestnictwie w niedzielnej Mszy świętej. Jest bardzo ważne, aby właśnie ci katoliccy wyborcy mieli świadomość, że ich niedzielny wybór powinien uwzględniać podstawowe prawdy wiary, do wyznawania której się przyznają.
Warto podkreślić, że od czasów Leona XIII – papieża przełomu XIX i XX wieku – Kościół katolicki w nauczaniu społecznym konsekwentnie zachęca swoich wyznawców, do aktywnego współkształtowania losów społeczności, do której przynależą. Leon XIII – ojciec nowoczesnej katolickiej nauki społecznej – osobistym przykładem mobilizował katolików do czynnego przeciwstawiania się złu.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1748635398.jpg)
