W II poł. XV w. dziedzicami osady zwanej wówczas Vyrowo/Virowo byli m. in.: Iwaszko (Iwaskonis) (1453), Hrinko (1460) i Haczko (1469-81). W końcu XV w. staraniem Pawła, dziedzica z Wirowa zwanego wcześniej Wierowem, została ufundowana tutaj cerkiew prawosławna.
30 maja 1526 r. córki Pawła - Eudoksja Koźlińska i Maria Borychowska potwierdziły wcześniejszą fundację swego ojca dla ówczesnego duszpasterza wirowskiego Nestora. W XVII w. cerkiew w Wirowie, podobnie jak większość na Podlasiu, przyjęła unię kościelną.
W 1713 r. właściciel Wirowa Jan Godlewski h. Gozdawa (zm. 17.02.1717), stolnik nurski (1689-1710) i podkomorzy nurski (1710-17), ufundował drewnianą cerkiew unicką pw. Narodzenia św. Jana Chrzciciela.
Kolejnymi właścicielami Wirowa była rodzina Kuszllów h. Drogosław. W 1757 r. kolatorami wirowskiego kościoła byli: Konstanty Kuszell (zm. 21.04.1742), podczaszy i stolnik podlaski (1738-39) i jego żona Franciszka, córka Tomasza Ciecierskiego (zm. 1710), stolnika drohickiego (1686-1710). Kolejną świątynię wzniósł w 1799 r. dziedzic dóbr wirowskich (od 1787), wnuk Konstantego - Franciszek Kuszell (zm. po 1804), stolnik podlaski (1775-94) i poseł drohicki (1784). Według zarządzenia ks. Wojciecha Skarszewskiego (zm. 12.06.1827), biskupa lubelskiego (1805-24), kościół w Wirowie w 1816 r. stał się filią duszpasterską parafii w Skrzeszewie.
Drewniana cerkiew Narodzenia św. Jana Chrzciciela w 1830 r. spłonęła. Obecną murowaną świątynię wzniósł w latach 1833-36 syn stolnika podlaskiego Franciszka Kuszlla i Franciszki Świdzińskiej - pułkownik wojsk polskich Antoni Kuszell (1790-1854), razem z żoną Teresą z hr. Załuskich (zm. 1857). W czasie prześladowania unii w 1883 r. kościół ten został zamknięty, a obok zbudowano klasztor dla prawosławnych mniszek, sprowadzonych w 1893 r. z Leśnej Podlaskiej. W ramach dalszych represji w 1904 r. została wzniesiona murowana cerkiew prawosławna pw. św. Serafina. W latach 1916-1932 w gmachu klasztornym mieściło się Seminarium Nauczycielskie prowadzone przez siostry niepokalanki.
Wkrótce po uzyskaniu niepodległości - na mocy rozporządzenia Nr 65 z 11 grudnia 1918 r. - wydanego przez ks. Henryka Przeździeckiego (1873-1939), biskupa siedleckiego, czyli podlaskiego (1918-1939), świątynia została rewindykowana katolikom. W następnym roku 10 czerwca 1919 r. wspomniany ordynariusz erygował tutaj parafię rzymskokatolicką. W 1973 r. została rozbudowana kruchta przy wejściu do kościoła, staraniem ks. Czesława Mazurka, administratora parafii (1973-78).
Na placu przykościelnym stoi murowana dzwonnica zbudowana w 1973 r. pod kierunkiem ks. Czesława Mazurka.
Obok kościoła znajduje się drewniana plebania zbudowana przed I wojną światową przez rząd carski dla ówczesnej ksieni prawosławnej. W jej pobliżu stoi nowa plebania stanowiąca rekonstrukcję ruin byłej cerkwi. Prace budowlane zostały przeprowadzone w latach 1994-2002 pod kierunkiem ks. Zbigniewa Grabowskiego (proboszcz w latach 1990-2003).

Bibliografia
I. Galicka, H. Sygietyńska, Województwo Warszawskie. Powiat Sokołowski (Katalog Zabytków Sztuki w Polsce t. X z. 25), Warszawa 1965; J. Maroszek, Dziedzictwo unii kościelnej w krajobrazie kulturowym Podlasia, Białystok 1996.

Porządek Mszy św.:
- niedziele i święta:
- kościół parafialny: 9.00, 11.00
- Zakład Opieki w Wirowie: 14.00
- święta niebędące dniami wolnymi od pracy:
- kościół parafialny: 10.30, 17.00
Odpusty: św. Antoniego Padewskiego, Narodzenia Najświętszej Maryi Panny
Nabożeństwo adoracyjne: przed odpustem św. Antoniego
Księgi metrykalne:
Księgi Chrztów: od 1929 r.
Księgi Małżeństw: od 1959 r.
Księgi Zmarłych: od 1944 r.