Chór, uczestnicząc w liturgii Mszy św. w kościele parafialnym, uświetniał swoim śpiewem jej przebieg. Eucharystii przewodniczył kierownik i dyrygent chóru ks. Piotr Dębski. Na początku przybliżył zgromadzonym specyfikę śpiewów, które chórzyści mieli wykonać. Celebrans wskazał także na potrzebę i zadania chóru, który w swoim posługiwaniu ma nie tylko ubogacać śpiewem liturgię, ale także włączać we wspólne uwielbienie Boga wszystkich wiernych. Był to w zasadzie już niejako przedsmak tego wydarzenia, jakim miał być popołudniowy koncert w najstarszym kościele Świerzawy.
Kościół ten, mimo wielu przeciwności i zawirowań dziejowych, zachował typowe, tradycyjne formy romańskie, znakomicie się prezentujące dzisiaj, choć wydają się być skromne i surowe. Wewnątrz znajdują się nieliczne pozostałości dawnego wystroju: gotycka kamienna chrzcielnica z XIV w., na ścianach piaskowcowe epitafia nagrobne, w większości z XIV w. Właśnie tutaj w 1977 r. odkryto w obrębie prezbiterium bardzo stare kilkuwarstwowe malowidła, które uważane są za unikatowe w skali całego kraju. Są to XIII-wieczne freski o motywach zwierzęcych (zoomorficznych). Z tego samego, okresu pochodzą także malowidła przedstawiające sceny z życia św. Katarzyny Aleksandryjskiej na podstawie Złotej legendy, pochodzącej właśnie z XIII w. Freski te ze względu na swą szczególną wartość sprawiają, że świerzawski kościół jest prawdziwą perełką architektury sakralnej tego regionu. Dlatego też wielu miłośników historii Świerzawy zapragnęło, by po wielu latach znowu w murach tej czcigodnej świątyni zabrzmiał chorał gregoriański.
W repertuarze seminaryjnego chóru znalazły się części stałe liturgii mszalnej: Msza XI i Gloria z Mszy VIII (De Angelis), śpiewy Ubi Caritas, Christus vincit, Rorate coeli, także antyfony ku czci Matki Najświętszej, jak: Ave Regina caelorum, Salve Regina, czy też Ave Maris Stella. Oprócz tych antyfon klerycy zaśpiewali także części chorału, takie jak: Asperges me, Hagios należący do śpiewu Improperia oraz Gloria Tibi Trinitas. Są to bardzo stare śpiewy gregoriańskie, które nigdy nie straciły na swej aktualności. Większość z nich jeszcze dziś stosuje się w liturgii, ale niestety niektóre zdają się być zapomniane.
Oprócz śpiewów jednogłosowych zebrani usłyszeli także hymn Gaude Mater Polonia oraz piosenkę studencką Gaudeamus igitur. Na zakończenie koncertu Ksiądz Proboszcz oraz Pani Dyrektor złożyli podziękowania, które były niejako podsumowaniem całego koncertu.
W dzisiejszych czasach, gdy kultura masowa lansuje nie zawsze to, co jest wartościowe, są ludzie całym sercem szukający źródeł i tradycji, które tak mocno wpłynęły na rozwój cywilizacji europejskiej. Jest to widoczny znak nadziei, że jeszcze nie wszystko stracone, że są jeszcze osoby, które potrafią doceniać całe kulturowe dziedzictwo minionych wieków i je należycie eksponować. Dlatego takie koncerty i spotkania ludzi pasjonujących się tymi zagadnieniami mogą przynieść wiele wspaniałych owoców. Trzeba nam dbać o to dobro, które nam zostało powierzone przez minione pokolenia. Koncert chóru Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Legnickiej jest wyrazem tej troski i co najważniejsze - nie tylko ze strony duchowieństwa, ale i ludzi świeckich czynnie zaangażowanych w życie swoich wspólnot. Oby takich inicjatyw było jak najwięcej.

Czy wiesz, że...
Początki chorału gregoriańskiego sięgają czasów papieża Grzegorza VII, który dokonał uporządkowania dotychczasowej tradycji muzyczno-liturgicznej i to właśnie od jego imienia pochodzi nazwa chorału. Śpiew ten w krótkim czasie stał się podstawowym i właściwym dla całego Kościoła katolickiego. W ciągu następnych stuleci starano się jeszcze bardziej go ujednolicić i połączyć lokalne tradycje kościelne w jedną spójną całość, sięgając przy tym do najstarszych źródeł tej muzyki. Tradycję chorału gregoriańskiego dawniej pielęgnowały liczne klasztory mnisze, a także kapituły katedralne czy też kolegiackie. Powstała w wyniku tych praktyk bogata spuścizna muzyczna, która do dziś stanowi nieodłączny element życia Kościoła, mimo wielu przemian i trudności, jakim musi stawić czoło. Dziś nauka i kultywowanie w liturgii chorału gregoriańskiego jest zadaniem seminariów duchownych i klasztorów, gdzie wiedza na ten temat jest z wielką troskliwością przekazywana.