Kościół częstochowski ma w swoich dziejach wspaniałe sylwetki kapłanów, ludzi całkowicie oddanych posłannictwu głoszenia swoim życiem Ewangelii Chrystusowej. 2 grudnia br. przypada pierwsza rocznica śmierci ks. prał. Henryka Bąbińskiego, dobrego duszpasterza, wychowawcy wielu pokoleń kapłanów naszej archidiecezji. Człowieka dobroci i modlitwy. Jego kapłańskie życie było zgłębieniem tajemnicy Chrystusa. Adwent Jego życia dobiegł końca, gdy rok temu Chrystus - Najwyższy Kapłan wezwał Go do siebie. Warto przybliżyć jego osobę i życie dla przyszłych pokoleń kapłanów i wiernych Kościoła częstochowskiego.

Dzieciństwo i młodość

Ks. Henryk Bąbiński urodził się 5 stycznia 1917 r. w Wendessen w Niemczech, w rodzinie Marcelego i Stanisławy z domu Polak. Jego rodzice przebywali wówczas na roboczym wychodźstwie. Do Polski powrócił jako 3-letnie dziecko w 1920 r. i zamieszkał w Białej Dolnej k. Częstochowy. Po ukończeniu Szkoły Podstawowej w Białej Górnej naukę kontynuował w Gimnazjum i Liceum im. R. Traugutta w Częstochowie. Egzamin dojrzałości zdał w 1939 r. i rozpoczął drogę do kapłaństwa, podejmując formację w częstochowskim Wyższym Seminarium Duchownym, a następnie w latach 1939-45 studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Okres studiów teologicznych przypadł na trudny czas II wojny światowej. Jako kleryk ks. prał. Bąbiński był dwukrotnie aresztowany przez niemieckie władze policyjne. Pierwszy raz, gdy przybył do Białej po drugim roku studiów. Po zaaresztowaniu został osadzony w Areszcie Śledczym SS w Częstochowie na okres 44 dni, od 25 czerwca do 7 sierpnia 1941 r. W tym czasie kilkakrotnie był przesłuchiwany w budynku przy ul. Kilińskiego 10 (obecna siedziba Pogotowia Ratunkowego). Drugie aresztowanie miało miejsce w 1944 r. w Chełmie, za Radomskiem, gdzie diakon Henryk spędzał wakacje u proboszcza ks. Stefana Pomorskiego (rodzina ks. Henryka została wysiedlona z Białej przez władze niemieckie).

Praca duszpasterska

Na kapłana został wyświęcony 8 kwietnia 1945 r. w kościele Sióstr Duchaczek w Krakowie przez pierwszego ordynariusza diecezji częstochowskiej bp. Teodora Kubinę. Po święceniach jako wikariusz pracował w parafiach: Koziegłówki (1945), Czeladź (1945-49), Niwka k. Sosnowca (1949-54), św. Jakuba Apostoła w Częstochowie (1954-57). Będąc wikariuszem w parafii św. Jakuba Apostoła, pracował jako prefekt w szkole podstawowej i średniej dla dzieci i młodzieży upośledzonych umysłowo. W 1951 r. uzyskał tytuł magistra na Wydziale Teologicznym UJ. W latach 1957-59 był kapelanem Domu Opieki „Caritas” w Częstochowie.
25 lipca 1959 r. bp Zdzisław Goliński mianował ks. Henryka Bąbińskiego administratorem parafii Żarki-Letnisko. Jednak już w 1960 r. ks. Bąbiński objął funkcję kapelana „Domu Rekolekcyjnego” Sióstr Szarytek w Częstochowie. Równocześnie był diecezjalnym referentem Duszpasterstwa Dobroczynności i Duszpasterstwa Głuchych i Niewidomych. W tym samym czasie z polecenia Kurii zajął się organizacją punktów Duszpasterstwa Niewidomych w diecezji częstochowskiej: w Częstochowie u Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, w Sosnowcu przy kościele i parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Od grudnia 1962 r. do sierpnia 1963 r. pełnił funkcję wikariusza administratora w Klimontowie k. Sosnowca.

Duszpasterz Głuchoniemych

Szczególne miejsce w posłudze duszpasterskiej ks. Henryka Bąbińskiego zajmowały osoby niewidome, umysłowo upośledzone oraz głuchonieme. Był ich gorliwym opiekunem i duszpasterzem przez niemal 50 lat, kształcąc równocześnie innych kapłanów, kleryków do posługi głuchoniemym. Jako wikariusz w parafii Niwka zaangażował się w duszpasterstwo głuchoniemych i psychicznie upośledzonych. Posługę duszpasterza głuchych pełnił w różnych ośrodkach diecezji częstochowskiej: w Częstochowie, Siewierzu, Sosnowcu i Zawierciu.

Ojciec Duchowny w Seminarium

Po śmierci bp. Zdzisława Golińskiego, pełniący funkcję administratora diecezji bp Stanisław Czajka w dniu 15 lipca 1963 r. mianował ks. Henryka Bąbińskiego ojcem duchownym w Częstochowskim Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie. Funkcję tę ks. Bąbiński pełnił do 4 sierpnia 1979 r. W tym czasie, 14 czerwca 1971 r., uzyskał licencjat na Papieskim Fakultecie Teologicznym w Krakowie, na podstawie pracy nt. Formacja seminaryjna kleryków i młodego kleru na podstawie materiałów „Antepreparatoria” Soboru Watykańskiego II. Będąc ojcem duchownym, szczegółowo rozpracował tematykę wychowawczą i formacyjną w Seminarium. Wypracowany przez niego schemat pracy stał się fundamentem i programem pierwszego i drugiego sześciolecia pracy wychowawczej. Został on zaprezentowany jako referat dla sekcji Ojców Duchownych na Kongresie Teologów Polskich na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w 1971 r. W pracy z klerykami ks. H. Bąbiński korzystał z bogatego nauczania papieży: bł. Jana XXIII i Pawła VI, a także nauki Soboru Watykańskiego II.

Proboszcz parafii św. Jakuba Apostoła

W sierpniu 1979 r. bp Stefan Bareła mianował ks. Bąbińskiego proboszczem parafii św. Jakuba Apostoła w Częstochowie. Funkcję tę pełnił do czerwca 1993 r., gdy przeszedł na emeryturę. Dzięki jego staraniom parafia św. Jakuba odzyskała hipotetycznie kościół jako własność swoją i diecezji (30 kwietnia 1992 r.).
Jako proboszcz ks. Bąbiński był zatroskany o rozwój kultu Matki Bożej Nieustającej Pomocy; wiele czasu i miejsca poświęcał też cierpiącym, samotnym i będącym w materialnej potrzebie. Po przejściu na emeryturę rezydował nadal w parafii św. Jakuba, pomagając w duszpasterstwie parafialnym i duszpasterstwie głuchoniemych, wciąż zaangażowany w sprawę powołań kapłańskich i formacji kapłańskiej. Był niestrudzony w posłudze sakramentu pojednania. Napisał wydane w serii Biblioteki „Niedzieli” książki: Ojcowie duchowni Częstochowskiego Seminarium Duchownego w latach 1928-76 (2000) i W trosce o duchowość kapłańską (t. 1-4, 2000).
Kościół docenił jego gorliwą pracę. W 1965 r. ks. Bąbiński został odznaczony godnością kapelana Jego Świątobliwości, a w 1975 r. bp. Stefan Bareła mianował go kanonikiem gremialnym Kapituły Bazyliki Katedralnej w Częstochowie. W latach 1994-2003 był kanonikiem seniorem Kapituły. W 2003 r. otrzymał też nagrodę Redaktora Naczelnego Niedzieli - medal „Mater Verbi”.
Ks. prał. Henryk Bąbiński zmarł 2 grudnia 2003 r., będąc wiernym do końca swojemu kapłańskiemu zawołaniu: „Miłość Twa, Jezu, niech rządzi mym życiem, każdym mym czynem, każdym serca biciem” (św. Franciszek z Asyżu).