Pierwotnie wieś Knychówek była nazywana: Knychowo. W XV w. należała ona razem z dobrami Korczew do Stanisława Korczewskiego herbu Prus (zm. 1495/1505), namiestnika kamienieckiego (1450-1495), syna Pretora (zm. przed 1442), starosty drohickiego (1414). Ok. 1460 r. Stanisław (zm. 1495/1505), starosta kamieniecki (1450-1495) i przypuszczalnie jego matka Kordula Korczewska (zm. 1481), żona Pretora II (zm. przed 1442), starosty drohickiego (1414), ufundowali tutaj drewniany kościół. W 1494 r. miały miejsce ponowne uposażenia z jego strony. Przypuszczalnie w związku z tym rok wcześniej powstał spór pomiędzy wspomnianym Stanisławem z Korczewa a plebanem drohickim ks. Janem o dziesięciny ze wsi: Korczew, Bartków i Szczeglacin. Wielki książę litewski Aleksander Jagiellończyk (1461-1506) przyznał je 29 maja 1493 r. na rzecz Stanisława, który dokonał wkrótce nowych nadań Kościołowi w Knychówku.
W 1505 r. Knychówek i dobra korczewskie przeszły w ręce wojewody połockiego (1505-1513) Stanisława Hlebowicza herbu Leliwa (zm. 1513), który poślubił kasztelankę podlaską Zofię Korczewską (1505-1545), córkę wspomnianego Stanisława starosty kamienieckiego. Ta z kolei w 1529 r. zapisała Knychówek swemu synowi Mikołajowi zwanemu „Durny” (1522-1555). W 1557 r. Arnolf Hlebowicz (zm. ok. 1592), chorąży drohicki i mielnicki (1572-1592), ufundował altarię w knychowskim kościele.
Kolejnymi właścicielami Knychówka była rodzina Wiesiołowskich, herbu Ogończyk. Krzysztof Wiesiołowski (zm. 19 kwietnia 1637), marszałek Wielkiego Księstwa Litewskiego (1635-1637), starosta mielnicki (1625-1637), ożeniony z Aleksandrą Marianną Sobieską (zm. 31 października 1645), ciotką króla Jana III Sobieskiego (1629-1696), 29 października 1631 r. dokonał aktu fundacji pierwszego murowanego kościoła w dobrach „zwanych Bartków, które się Knychów nazywa” (ufundował on jeszcze dziesięć świątyń na Podlasiu i Litwie). Wcześniejsze nadania wzbogaciła jego żona Aleksandra Marianna w swoim testamencie z 1645 r. Budowa obecnej knychowskiej świątyni trwała od 1631 do 1668 r.
Kościół w Knychówku został wzniesiony w stylu przejściowym pomiędzy gotykiem a renesansem, według projektu podobnego do starego kościoła farnego w Białymstoku. Konsekracji dokonał w 1733 r. ks. Józef Olszański (zm. ok. 1738), biskup tytularny Serra, sufragan chełmski (1728-1738).
W drodze zawieranych małżeństw i transakcji Knychówek przeszedł później kolejno w ręce: Chaleckich, Lewickich, Kuczyńskich (od 1712) i Ostrowskich (od 1864). W 1727 r. Wiktoryn Kuczyński (1668-1737), kasztelan podlaski (1730-1737) podpisał umowę ze snycerzem z Drohiczyna Łukaszem Piotrem Grzegółkowskim na wykonanie ołtarza w nowym kościele w Knychówku. Natomiast Feliks Kuczyński (1770-1814), ostatni cześnik podlaski (1794), w latach 1792-1798 r. ufundował murowany „szpital” przy parafialnym kościele, który zbudowali murarze z Drohiczyna: Piotr Filipowicz i Jędrzej Bielecki (obecnie mieści się tam wikariat i organistówka). Wielką kolatorką knychowskiej świątyni była również Joanna z Wulfersów (1812-1888), żona Aleksandra Kuczyńskiego (1803-1858). W kościele knychowskim w okresie powstania styczniowego odprawiał nabożeństwa ks. gen. Stanisław Brzóska (1834-1865), ukrywający się w dobrach korczewskich.
Obok kościoła znajduje się nowa, murowana plebania zbudowana w latach 1990-1991, staraniem ks. prał. Mieczysława Onyśka.

Bibliografia:
A. Buszko, Ziemia Korczewska, Korczew 1997; I. Galicka, H. Sygietyńska, Województwo Warszawskie. Powiat Łosicki (Katalog Zabytków Sztuki w Polsce t. X z. 6), Warszawa 1964. M. Pietrzak, Kościoły i cmentarze ziemi sokołowskiej, Sokołów Podlaski 2002.

Porządek Mszy św.:
- niedziele i święta:
- kościół parafialny: 9.30, 12.00
- kaplica w Dąbrowie: 11.45
- kaplica w Korczewie: 8.00, 10.30
- święta nie będące dniami wolnymi od pracy:
- kościół parafialny: 7.00
- kaplica w Korczewie: 8.00
Odpusty w parafii: św. Stanisława Biskupa i Męczennika; św. Anny
Nabożeństwo adoracyjne: w niedzielę przed uroczystością Wszystkich Świętych i dni następne
Księgi metrykalne:
Księgi Chrztów: od 1732 r.
Księgi Małżeństw: od 1755 r.
Księgi Zmarłych: od 1759 r.