Śmierć, zniszczenia i strach to efekt operacji izraelskiej podjętej w odpowiedzi na ostrzał rakietowy terytoriów Izraela przez bojowników Hamasu ze Strefy Gazy. Od czasu rozpoczęcia 14 listopada odwetowej operacji wojskowej „Obronny filar” śmierć poniosło już 87 Palestyńczyków, w większości osób cywilnych, w tym kobiet i dzieci, oraz 3 Izraelczyków. Rannych po stronie izraelskiej jest około 50., zaś po stronie palestyńskiej ponad 700. Wspólnota międzynarodowa wzywa do podjęcia pokojowych pertraktacji, a chrześcijanie modlą się o sprawiedliwy pokój.
W Izraelu liczy się rakiety przechwycone przez najnowocześniejszy system obrony powietrznej nazwany „żelazną kopułą”. Syreny alarmowe nie przestają ostrzegać mieszkańców Tel Awiwu oraz południowych miast Izraela przez atakami z powietrza. Strefa Gazy już szósty dzień żyje w atmosferze grozy i strachu, jaki wywołują izraelskie bombardowania. Wiele budynków legło w gruzach. Mieszkańcy pozostają w swoich domach, nie wychodząc z nich bez potrzeby.
W niedzielę 18 listopada do Gazy wrócił z Argentyny o. Jorge Hernández, proboszcz łacińskiej wspólnoty. Na niedzielnej Eucharystii, jak relacjonuje zastępujący go o. Pablo, było tylko kilka sióstr i 4 parafian mieszkających w sąsiedztwie kościoła. W minioną sobotę posługujące w Gazie siostry zakonne przeprowadziły akcję „telefonicznego apostolatu”. Zadzwoniono do większości katolickich rodzin niosąc im słowa pociechy i oferując gotowość pomocy.
18 listopada wróciła z Gazy trzyosobowa delegacja ze wspólnoty „Fokolari”. Do Strefy Gazy wjechali 14 listopada na kilkudniową akcję apostolstwa wśród rodzin, którą udaremniła eskalacja zbrojnego konfliktu. Jak opowiedziała Corres Kwak z Korei, najbardziej dramatyczna była noc z soboty na niedzielę 17/18 listopada. Z powodu ciągłych wybuchów nikt tamtej nocy nie mógł spać. Jeden z pocisków spadł w pobliżu domu, w którym mieszkali. Otuchy w tych chwilach grozy, jak powiedziała Corres, dodawała im modlitwa różańcowa.
Archiwum Muzeum im. ks. dr. Władysława Łęgi w Grudziądzu
Wojsko polskie w Grudziądzu
Gen. Stanisław Pruszyński dowódca 1. Pułku Ułanów, Grupy Operacyjnej wchodzącej w skład Frontu Pomorskiego, otrzymał zadanie przejęcia z rąk niemieckich Grudziądza. Datę wyznaczono na 23 stycznia 1920 r.
Już w dniach poprzedzających ten dzień wielu Niemców opuszczało w pośpiechu miasto. Dzień wcześniej Polacy przejęli twierdzę Grudziądz. Jako ostatni z pozostałych śladów zaboru Grudziądz opuściła niemiecka załoga wojskowa. Zdjęto flagę z masztu i wymaszerowano w kierunku granic miasta przez drewniany most na Wiśle. Ostatni burmistrz niemiecki doktor Peters przekazał władzę pierwszemu polskiemu komisarycznemu prezydentowi Józefowi Włodkowi.
Do wersji od lat istniejącej w naszej przestrzeni internetowej niezbędnika katolika, która każdego miesiąca inspiruje do modlitwy miliony katolików, dołączamy wersję papierową. Każdego miesiąca będziemy przygotowywać niewielki i poręczny modlitewnik, który dotrze do Państwa rąk razem z naszym tygodnikiem w ostatnią niedzielę każdego miesiąca.
6 maja 2025 roku przypadła 80. rocznica kapitulacji Festung Breslau. W miejscu pamięci i wyzwolenia jeńców z obozu Burgweide, znajdującego się na wrocławskich Sołtysowicach, odbyły się uroczystości upamiętniające tamte wydarzenia. - Spotykamy się dziś, aby uczcić pamięć ofiar i ocalałych z obozu pracy Burgweide, które funkcjonowało w czasie jednej z najciemniejszych kart historii niemieckiej okupacji i II wojny światowej - mówił Martin Kremer, konsul generalny Niemiec we Wrocławiu.
W czasie przeznaczonym na przemówienia głos zabrał Kamil Dworaczek, dyrektor wrocławskiego oddziału IPN. Rozpoczął on od zacytowania fragmentu z Księgi Powtórzonego Prawa: “Źle się z nami obchodzili, gnębili nas i nałożyli na nas ciężkie roboty przymusowe”. - Na pierwszy rzut oka wydawać by się mogło, że jest to fragment relacji jednego z robotników przymusowych przetrzymywanych tutaj w obozie Burgweide. Ale jest to fragment z Pisma Świętego, z Księgi Powtórzonego Prawa, który opowiada o losie Izraelitów w niewoli egipskiej. Później czytamy oczywiście o ucieczce, o zyskaniu wolności, w końcu w kolejnym pokoleniu dotarciu do ziemi obiecanej. I tych analogii między losem Izraelitów w niewoli egipskiej a losem Polaków i innych robotników przymusowych w III Rzeszy jest więcej. Jest też jedna istotna różnica. Polacy nie musieli podejmować ucieczki, tak jak starotestamentowi Izraelici, bo to do nich przyszła Polska. Nowa Polska i Polski Wrocław, które może nie do końca były ziszczeniem ich marzeń i snów, ale przestali być w końcu niewolnikami w Breslau - zaznaczył Kamil Dworaczek, dodając: - Sami mogli decydować o swoim losie, zakładać rodziny, w końcu zdecydować, czy to tutaj będą szukać swojej ziemi obiecanej. I ta ziemia obiecana w pewnym sensie zaczęła się dokładnie w tym miejscu, w którym dzisiaj się znajdujemy. Bo to tutaj zawisła 6 maja pierwsza polska flaga, pierwsza biało-czerwona w powojennym Wrocławiu. Stało się tak za sprawą pani Natalii Kujawińskiej, która w ukryciu, w konspiracji uszyła tę flagę kilka dni wcześniej. Pani Kujawińska była jedną z warszawianek, która została wypędzona przez Niemców po upadku Powstania Warszawskiego. Bardzo symboliczna historia.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
