Kardynał Attilio Nicora urodził 16 marca 1937 w Varese (archidiecezja mediolańska). Po święceniach kapłańskich, które przyjął 27 czerwca 1964, wyjechał na dalsze studia w zakresie prawa kanonicznego na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. Wrócił następnie do swej archidiecezji jako wykładowca w swym dawnym seminarium, którego rektorem został w 1970.

16 kwietnia 1977 r. Paweł VI mianował go biskupem pomocniczym w Mediolanie (sakrę nominat przyjął 28 maja tegoż roku). Jako członek Włoskiej Konferencji Biskupiej (CEI) pełnił w niej wiele urzędów, m.in. był współprzewodniczącym ze strony kościelnej włosko-watykańskiej komisji ds. rewizji konkordatu, zajmując się szczególnie prawnymi podstawami działania dóbr i instytucji kościelnych. Miał swój duży udział w wypracowaniu zasad, które potem weszły do nowego konkordatu między Włochami a Stolicą Apostolską podpisanego 15 listopada 1984. 11 lutego 1987 objął stanowisko przedstawiciela episkopatu włoskiego ds. czuwania nad wypełnianiem tego dokumentu. W latach 1990-92 był także przewodniczącym komisji CEI ds. służby charytatywnej i stał na czele włoskiej Caritas.

30 czerwca 1992 Jan Paweł II mianował go biskupem Werony, ale bp Nicora, pełniąc ten urząd, nadal współpracował z ramienia episkopatu i Stolicy Apostolskiej z państwem nad realizacją nowego konkordatu. 18 września 1997 ustąpił z funkcji biskupa Werony i wrócił do Rzymu jako specjalista od spraw kanonicznych; był również w tym czasie delegatem CEI w Komisji Episkopatów Wspólnoty Europejskiej (COMECE) i w 2000 został jej wiceprzewodniczącym.

1 października 2002 papież mianował go przewodniczącym Administracji Dóbr Stolicy Apostolskiej (APSA), a na konsystorzu 21 października 2003 włączył go w skład Kolegium Kardynalskiego. Jako członek Kolegium Kardynalskiego A. Nicora uczestniczył w dwóch konklawe: w kwietniu 2005, które wybrało Benedykta XVI i w marcu 2013, zakończonym wyborem Franciszka.

21 lutego 2006 papież Ratzinger powołał go na urząd legata papieskiego ds. Bazylik św. Franciszka i Matki Bożej Anielskiej w Asyżu. W latach 2007-luty 2013 kard. Nicora był członkiem Komisji Kardynalskiej ds. Kontroli Instytutu Spraw Religijnych (Banku Watykańskiego; IOR). 19 stycznia 2011 tenże papież mianował go przewodniczącym Urzędu Informacji Finansowej (AIF), z czym wiązało się ustąpienie kardynała z kierowania APSA 7 lipca tegoż roku. 30 stycznia 2014 Franciszek przyjął jego dymisję z tego stanowiska. Włoski purpurat był członkiem szeregu urzędów kurialnych, II sekcji Sekretariatu Stanu (ds. stosunków z państwami), Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów, Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej, Papieskiej Rady ds. Tekstów Prawnych, Administracji Dóbr Stolicy Apostolskiej (APSA) oraz Papieskiej Komisji ds. Państwa Watykańskiego.

Obecnie Kolegium Kardynalskie liczy 222 członków, w tym 106 kardynałów-nieelektorów (69 mianowanych przez Jana Pawła II, 25 – przez Benedykta XVI i 11 – przez Franciszka) i 117 z prawami wyborczymi (20 powołanych do Kolegium przez papieża-Polaka, 53 – przez jego następcę i 44 – przez Franciszka).

Najstarszymi wiekowo kardynałami są obecnie Kolumbijczyk José Pimiento Rodríguez (18 II 1919), Libańczyk Nasrallah Pierre Sfeir (15 V 1920) i Francuz Roger Etchegaray (25 IX 1922), najmłodszymi zaś Środkowoafrykańczyk Dieudonné Nzapalainga (ur. 14 III 1967), Tongańczyk Soane Patita Paini Mafi (ur. 19 XII 1961) i Urugwajczyk Daniel Fernando Sturla Berhouet SDB (4 VII 1959). Najdłuższy staż w Kolegium ma obecnie kard. R. Etchegaray, mianowany kardynałem 30 czerwca 1979. Ponadto należy pamiętać, że Benedykta XVI mianował kardynałem Paweł VI dnia 27 VI 1977 a Franciszka – św. Jan Paweł II w dniu 21 II 2001.