Ks. Prał. Mariano Fazio wikariuszem generalnym Opus Dei
W Rzymie trwa Kongres wyborczy Opus Dei zwołany po nagłej i niespodziewanej śmierci, 12 grudnia ubiegłego roku, bpa Javiera Echevarrii. Po krótkim „konklawe” Kongres wyborczy Opus Dei wybrał na nowego prałata ks. Fernando Ocáriza, dotychczasowego wikariusza pomocniczego, a 23 stycznia Franciszek zatwierdził ten wybór. W ten sposób ks. Fernando Ocáriz został trzecim następcą św. Josemaríi na czele prałatury personalnej.
Następnie nowy prałat, za zgodą uczestników Kongresu wyborczego, w środę 25 stycznia potwierdził na stanowisku wikariusza generalnego Opus Dei ks. Mariano Fazio, który będzie jego głównym współpracownikiem w zarządzaniu prałaturą.
Ks. Mariano Fazio jest Argentyńczykiem - urodził się w Buenos Aires 25 kwietnia 1960 r. Studiował historię na Uniwersytecie w Buenos Aires, a następnie filozofię na Papieskim Uniwersytecie Świętego Krzyża w Rzymie. Po studiach przez 7 lat pracował w Ekwadorze jako profesor filozofii prawa i redaktor gazety „El Telegrafo”. Został wyświęcony na kapłana w 1991 r. przez Jana Pawła II.
W latach 1996 - 2002 był pierwszym dziekanem Wydziału Komunikacji Instytucjonalnej Uniwersytetu Świętego Krzyża, a następnie, aż do 2008 r. był rektorem tegoż Uniwersytetu, pełniąc równocześnie funkcję Przewodniczącego Konferencji Rektorów rzymskich uniwersytetów papieskich.
Następnie wrócił do Ameryki, gdzie zajmował stanowisko wikariusza Opus Dei w Argentynie, Paragwaju i Boliwii aż do grudnia 2014 r., kiedy został mianowany wikariuszem generalnym Opus Dei przez ówczesnego prałata, ks. Javiera Echevarríę. Od dzisiaj będzie pełnił tę samą funkcję u boku nowego pałata, ks. Ocáriza.
Ks. Fazio jest autorem ponad dwudziestu książek na temat współczesnego społeczeństwa i procesów sekularyzacji.
Trumna ze zwłokami bpa Javiera Echevarrii w krypcie kościoła prałackiego Najświętszej Maryi Panny Królowej Pokoju w Rzymie przy ulicy Bruno Buozzi (14 grudnia 2016 r.).
Kościół sant’Eugenio w Rzymie to jedna z nowszych świątyń tego starożytnego miasta – powstał na zlecenie Papieża Piusa XII, aby uczcić XXV rocznicę jego święceń biskupich (1942 r.). Dlatego właśnie jest pod wzewaniem św. Eugeniusza – to imię, które Papież z rodu Pacellich otrzymał na chrzcie. Jego budowa została przerwana z powodu wojny i został ukończony dopiero w 1951 r. – jego konsekracji dokonał 2 czerwca osobiście Papież, który przyznał mu tytuł bazyliki mniejszej. Od początku służył jako kościół parafialny; od 1980 r. powierzono go opiece kapłanów Prałatury Opus Dei. Niektóre podniosłe uroczystości organizowane przez Prałaturę odbywają się tutaj właśnie, ze względu na jego wielkość i centralne położenie.
W poniedziałek 14 kwietnia Ojciec Święty Franciszek przyjął na audiencji kardynała Marcello Semeraro, prefekta Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych. Podczas audiencji Papież upoważnił tę dykasterię do promulgowania dekretu o cudzie do beatyfikacji, o męczeństwie, również do beatyfikacji oraz czterech dekretów o heroiczności cnót.
W Niedzielę Palmową media obiegła wiadomość o rzekomo „rewolucyjnym dokumencie Watykanu”, biły po oczach „klikbajtowe” tytułu o tym, że papież czegoś zakazał, że postanowił, zdecydował, nakazał itd. A jak to jest naprawdę? Zobaczmy zatem!
W wielu miejscach przyjął się zwyczaj celebracji tzw. Mszy świętych zbiorowych, czyli takich, gdzie podczas jednej celebracji jeden kapłan sprawuje ją w kilku różnych intencjach przyjętych od ofiarodawców. Trzeba tu odróżnić ją od Mszy koncelebrowanej, gdy dwóch lub więcej kapłanów celebruje wspólnie, każdy w swojej indywidualnej intencji. Stolica Apostolska zleca, by w ramach prowincji (czyli metropolii) ustalić zasady dotyczące ewentualnej częstszej celebracji takich właśnie zbiorowych Mszy świętych. Zasady ustalone w roku 1991 na mocy dekretu Kongregacji ds. Duchowieństwa o intencjach mszalnych i mszach zbiorowych Mos iugiter przewidywały, że taka celebracja może odbywać się najwyżej dwa razy w tygodniu. Tymczasem biskupi mogą zdecydować, by można było takie zbiorowe Msze święte sprawować częściej, gdy brakuje kapłanów a liczba przyjmowanych intencji jest znaczna. Oczywiście ofiarodawca musi wyrazić wprost zgodę, by jego intencja została połączona z innymi w jednej celebracji. Celebrans może zaś pozostawić dla siebie jedynie jedno stypendium mszalne (czyli ofiarę za jedną intencję). Wszystkie te zasady – oprócz uprawnienia dla biskupów prowincji do ustalenia innych reguł – już dawno obowiązywały, zatem… rewolucji nie ma.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
