Reklama

„Perełki” z nauczania św. Józefa Sebastiana Pelczara (6)

Niedziela przemyska 1/2004

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

II niedziela po Narodzeniu Pańskim: Syr 24, 1-2.8-12; Ef 1, 3-6.15-18; Ew. J 1, 1-18

„Na świecie było [Słowo] a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli” (J 1, 10-11).

„Przed Chrystusem Panem mało było prawdy Bożej u pogan, bo z pierwotnego objawienia zostały w ustnych podaniach nieznaczne tylko szczątki, do tego zeszpecone baśniami ludzkimi. Starzy filozofowie szukali tej prawdy na drodze rozumu, ale znaleźli tylko drobne okruchy, pomieszane z błędami, tak że najcelniejszy pośród nich, Platon, wyrzec musiał: «Trzeba czekać, aż ktoś przyjdzie i nauczy nas, jak względem bogów i ludzi zachować się należy». Więcej prawdy religijnej było u Żydów, którym Bóg dał, jako jej stróżów, Patriarchów i Proroków; ale i tu przewrotność ludzka wykrzywiała nieraz lub źle tłumaczyła prawdę Bożą, tak, że Bóg przez Proroka zapowiedział przyjście Najwyższego Nauczyciela, który nie tylko sądzić będzie narody i strofować ludzi wiele, iż odstąpili od prawdy, ale nauczy ich dróg swoich (Iz 2, 3-4). Otóż przyszedł taki Nauczyciel i powiedział sam o sobie: «Jam jest prawda».
On też uczył prawdy swojej samym przykładem, począwszy od pierwszej chwili Wcielenia, i uczyć będzie aż do końca wieków w Przenajświętszym Sakramencie Ołtarza. Uczył też ustami swoimi, a teraz uczy ustami Kościoła swego. Ta prawda Jego jest istotnie Boską, więc świętą, najdoskonalszą, niezmienną, powszechną, wieczną, przeznaczoną dla wszystkich narodów i wieków. W niej tylko światło i zbawienie dla jednostek i ludów, tak iż błogosławiony, kto ją zna, nieszczęśliwy, kto jej nie zna.
Czy tę prawdę znają wszyscy chrześcijanie? Niestety, nie - są bowiem i pośród katolików tacy, którzy uwierzyć nie chcą, że Jezus Chrystus jest prawdziwym Bogiem i uważają Go tylko za wielkiego mędrca, albo nawet za demokratę, za socjalistę! Zaślepieni nie chcą przypuścić, że Bóg tak dalece mógł posunąć swą miłość, przeto iż sami samolubni, Boga łokciem swoim mierzą. A w świecie protestanckim jakże mało wiary w Bóstwo Chrystusowe; tam z chrystianizmu zostały same prawie strzępy. Zaprawdę, «na świecie było [Słowo] a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli» (J 1, 10-11).
Jaka jest wiara twoja i jakie jest poznanie Jezusa Chrystusa? Czy znasz dobrze ducha Chrystusowego i jesteś nim przejęty?
Pełen wdzięczności, dziękuj Bogu codziennie za prawdę i uczyń teraz akt wiary we wszystko, co Prawda najwyższa objawiła, a czego Kościół katolicki naucza. Pełen pokory, upadnij na twarz przed żłóbkiem, wołając: Wierzę w Ciebie, Boże w ludzkim ciele, i za tę wiarę gotów jestem umrzeć.
Pan Jezus w żłóbku jest naszą drogą i naszym Przewodnikiem. Przed Jego przyjściem ludzie nie mogli dostać się do nieba, bo bramy nieba grzech zatarasował. Nie znali też dobrze drogi żywota i zbyt łatwo błąkali się po manowcach, szukając Boga i cnoty. Wprawdzie wśród ludu izraelskiego nie brakowało cnotliwych mężów i bogobojnych niewiast; ale jakże daleko im było do ideału doskonałości, jakim jest Jezus Chrystus, albo do tych wzorów, które w życiu swoim przedstawia Bogarodzica i ogromna rzesza Świętych Kościoła; toż nic dziwnego, iż sam Psalmista się skarżył: «Ratuj Panie, bo nie ma pobożnych» (Ps 11, 2). Trudniej jeszcze było o prawdziwą cnotę w świecie pogańskim; natomiast ludzie biegli na wyścigi drogami nieprawości.
Dopiero kiedy przyszedł Ten, który rzekł o sobie: «Jam jest droga», nie tylko otworzył krzyżem swoim niebo i pojednał w Sobie świat z Bogiem, ale wskazał nam drogę prostą i pewną do cnoty, a tym samym do Boga, każąc nam iść za sobą i wołając: Jeśli kto chce iść za mną, niech naśladuje mnie.
Tę drogę Boski nasz Przewodnik wskazuje już w Betlejem, i dlatego to leży w żłóbku, na lichym barłogu, wśród dwojga bydląt, spowity pieluszkami, drżący od zimna. Wprawdzie ta droga jest przykrą, bo wymaga zaparcia się, walki, upokorzenia się i cierpliwości; ale Pan rozrzuca na niej hojnie swe potężne pomoce i przesłodkie pociechy (...) Dlatego też pełen ufności, obejmij ten żłóbek, wołając: ufam Tobie, Zbawco mój, że mnie drogą swoją zaprowadzisz do siebie”.
(Św. Józef Sebastian Pelczar, Jezus Chrystus wzorem i mistrzem kapłana, t. 1, Przemyśl 1911, s. 75-78)

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2004-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

„Niedziela” i portal niedziela.pl liderem!

2025-06-13 07:26

[ TEMATY ]

Tygodnik Katolicki Niedziela

niedziela.pl

Karol Porwich/Niedziela

W Tygodniku "Niedziela" w latach 2010-2024 ukazało się aż… 1590 artykułów na temat księdza Jerzego, a na portalu niedziela.pl opublikowano 1254 teksty – takie dane Redakcja przesłała do koordynatora zespołu przygotowującego raport na temat kultu ks. Popiełuszki w 15. rocznicę jego beatyfikacji.

To z pewnością rekord, jeśli chodzi o polskie tygodniki opinii (i piszę o tym naprawdę nie dlatego, że pewnie kilkaset tekstów z tego zestawienia jest mojego autorstwa!). W raporcie są też inne „szokujące” dane: na przykład od chwili wyniesienia ks. Jerzego na ołtarze tylko w językach obcych powstało kilkadziesiąt publikacji. Najwięcej w językach: włoskim, francuskim, angielskim i niemieckim, ale też – co ciekawe! - ukazały się książki po koreańskim i japońsku.
CZYTAJ DALEJ

Grzech jest chorobą ducha

2025-05-14 10:51

[ TEMATY ]

homilia

rozważania

Adobe Stock

Rozważania do Ewangelii Mt 5, 27-32.

Piątek, 13 czerwca. Wspomnienie św. Antoniego z Padwy, prezbitera i doktora Kościoła
CZYTAJ DALEJ

Jubileusz 55-lecia kapłaństwa ojców paulinów

2025-06-13 20:28

[ TEMATY ]

Jasna Góra

Paulini

jubileusz kapłaństwa

BPJG

55-lecie kapłaństwa świętują dziś na Jasnej Górze ojcowie Paulini: o. Eustachy Rakoczy, o. Hadrian Lizińczyk i o. Stanisław Baranowski. Choć o każdym z nich można powiedzieć oddzielną refleksję i świadectwo życia kapłańskiego, łączy ich jednak miłość do Maryi i radość z bycia częścią Kościoła.

O. Eustachy Rakoczy przyznał, że „wiek robi swoje”. Pomimo problemów ze zdrowiem daje jednak piękne świadectwo gorliwości Apelowej. - Codziennie staram się uczestniczyć w modlitwie Apelowej. Jestem, pamiętam, czuwam. Kiedy moja rodzina widzi, że ich brat i wujek jest na Apelu, wiedzą, że jestem zdrowy – przyznał jubilat. Podczas 55. lat swojej posługi był sekretarzem generalnym Zakonu Paulinów i przeorem klasztoru w Leśnej Podlaskiej. Najbardziej jednak kojarzony jest ze swojej miłości do Ojczyzny; z Jasnej Góry duszpastersko posługiwał Weteranom Wojska Polskiego, Legionistom Józefa Piłsudskiego, Powstańcom Wielkopolskim, Żołnierzom Armii Krajowej oraz Żołnierzom Batalionów Chłopskich. Był też Kapelanem Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918/1919. Jego głos kierowany do tych, którzy służyli Ojczyźnie wielokrotnie rozbrzmiewał z jasnogórskiego Szczytu.
CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję