Świątynię kijowską licznie wypełniły też siostry zakonne, jak również miejscowi parafianie, wśród których przez ostatni rok swoją odbywał praktykę jako diakon o. Anton.
„Cieszę się wraz z tobą i ze wszystkimi oblatami Maryi Niepokalanej z Ukrainy i Turkmenistanu z łaski twoich święceń w tym dniu prymicyjnej Mszy Świętej. Przepełnia mnie wdzięczność do Boga za twoje powołanie, będące wspaniałym owocem Ducha Świętego działającego za pośrednictwem misjonarzy oblatów” – napisał w okolicznościowym przesłaniu na ręce neoprezbitera przełożony generalny tego zgromadzenia o. Luis Lougen OMI, który łączył się z nim i zebranymi w stolicy Ukrainy duchowo z Rzymu. Przypomniawszy, że o. Anton jest pierwszym oblatem z Turkmenistanu, o. generał wyraził nadzieję, że wielu młodych ludzi z tego kraju pójdzie za jego przykładem i stanie się wielkimi misjonarzami dla Kościoła.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Turkmenistan – była sowiecka republika związkowa w Azji Środkowej – jest dużym krajem o powierzchni ponad 488,1 tys. km kw., ale zamieszkanym jedynie przez nieco ponad 5,3 mln ludzi, wyznających w większości islam. 80 proc. obszaru kraju stanowi pustynia. Od 19 lat, kiedy przyjechał tu pierwszy kapłan po prawie wieku ateizacji, jest zaledwie ponad 300 katolików. 29 września 1997 Jan Paweł II utworzył pierwszą stałą strukturę kościelną – misję „sui iuris” i mianował pierwszego przełożonego w osobie polskiego oblata o. Andrzeja Madeja (64 lata), który do dzisiaj sprawuje ten urząd.
Na przełomie XIX i XX wieku w stolicy kraju – Aszhabadzie była świątynia katolicka, którą bolszewicy zabrali wiernym a która później bardzo ucierpiała w czasie wielkiego trzęsienia ziemi w 1948 i została rozebrana. Wydawało się, że trudno będzie na tej pustynnej ziemi odrodzić wiarę, a tymczasem z Krasnowodzka (od 1993 – Türkmenbaşy), miasta-portu nad Morzem Kaspijskim na zachodzie kraju, skąd pochodzi o. Litwinow, przyszła pierwsza prośba o kapłanów do Turkmenistanu. Przybyli tam misjonarze oblaci Maryi Niepokalanej, którzy – mimo trudnych warunków – pozostają tam do dzisiaj, a ich posługa zaowocowała m.in. obecnym powołaniem kapłańskim.
