My, Związek Sybiraków, którzy z Bożej woli Wrócili do Ojczyzny z zesłania niedoli; Przetrwali PRL-u kłamstwa zniewolenia, Dziś - w rocznicę Związku odrodzenia - Do Ciebie - Jasnogórska Narodu Królowo - Kierujemy pokorne modlitw naszych słowo W kościołach z całej Polski, przed Twoimi ołtarzami:
Racz wysłuchać trosk naszych I módl się za nami...
Dziesiątego lutego bydlęce wagony Wywlokły z wschodnich Kresów w lodem skute strony Północnego bieguna i śniegów Sybiru, Pod sztychami wschodniego Heroda karnych zbirów, Ponad dwieście tysięcy Polaków: osadników Wojskowych, rodzin KOP-u, policj antów, leśników! Matko - dzieci wleczonych w mróz na stację saniami
Racz wysłuchać trosk naszych I módl się za nami...
W noc trzynastego kwietnia, na drugiej zesłań fali, Ponad trzysta tysięcy znów nas deportowali. Rodziny oficerów, przedsiębiorstw właścicieli, Kupców, ziemian, rolników, księży, nauczycieli. I wszystkich, komu z krewnych kogoś aresztowano, W tę noc, do Kazachstanu, w stepy przesiedlono! Matko - poniewieranych głodem, chłodem
Racz wysłuchać trosk naszych I módl się za nami...
I czerwiec rok czterdziesty! Wypędzony w głąb Azji, I rok później - w dzień Niemców na Sowiety inwazji - Znów ponad pół miliona! Rodzin kolejarzy, Fachowych robotników, majętnych gospodarzy; Rodziny urzędników, poczmistrzów i kasjerów. Z zachodniej i centralnej Polski uciekinierów! Matko - maltretowanych pracą nad siły normami
Racz wysłuchać trosk naszych I módl się za nami...
W roku czterdziestym piątym z terenów wyzwolonych Znów tysiące Polaków zostało wywiezionych: Akowców - walk z faszyzmem niedawnych sojuszników I Bogu ducha winnych ze Śląska górników! I skazano ich jako czynnik destrukcyjny, Element spekulancki i kontrrewolucyjny! Matko - męczonych w śledztwie, bestialsko torturowanych
Racz wysłuchać trosk naszych I módl się za nami...
Bóg pomnaża dobro tych, którzy je czynią już teraz, choćby w niewielkim zakresie. Karze zaś tych, którzy mają serce skąpe i niczego nie dają potrzebującym.
Jezus powiedział do faryzeuszów:
«Żył pewien człowiek bogaty, który ubierał się w purpurę i bisior i dzień w dzień ucztował wystawnie. U bramy jego pałacu leżał żebrak pokryty wrzodami, imieniem Łazarz. Pragnął on nasycić się odpadkami ze stołu bogacza. A także psy przychodziły i lizały jego wrzody.
Umarł żebrak i aniołowie zanieśli go na łono Abrahama. Umarł także bogacz i został pogrzebany.
Gdy cierpiąc męki w Otchłani, podniósł oczy, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie. I zawołał: „Ojcze Abrahamie, ulituj się nade mną i przyślij Łazarza, aby koniec swego palca umoczył w wodzie i ochłodził mój język, bo strasznie cierpię w tym płomieniu”.
Lecz Abraham odrzekł: „Wspomnij, synu, że za życia otrzymałeś swoje dobra, a Łazarz w podobny sposób – niedolę; teraz on tu doznaje pociechy, a ty męki cierpisz. A ponadto między nami a wami zionie ogromna przepaść, tak że nikt, choćby chciał, stąd do was przejść nie może ani stamtąd nie przedostają się do nas”.
Tamten rzekł: „Proszę cię więc, ojcze, poślij go do domu mojego ojca. Mam bowiem pięciu braci: niech ich ostrzeże, żeby i oni nie przyszli na to miejsce męki”.
Lecz Abraham odparł: „Mają Mojżesza i Proroków, niechże ich słuchają!” „Nie, ojcze Abrahamie – odrzekł tamten – lecz gdyby ktoś z umarłych poszedł do nich, to się nawrócą”. Odpowiedział mu: „Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby ktoś z umarłych powstał, nie uwierzą”».
Św. Franciszku, naucz nas nie tyle szukać pociechy, co
pociechę dawać, nie tyle szukać zrozumienia, co rozumieć, nie tyle
szukać miłości, co kochać!
Wszechmogący, wieczny Boże, któryś przez Jednorodzonego Syna
Swego światłem Ewangelii dusze nasze oświecił i na drogę życia wprowadził,
daj nam przez zasługi św. Ojca Franciszka, najdoskonalszego naśladowcy
i miłośnika Jezusa Chrystusa, abyśmy przygotowując się do uroczystości
tegoż świętego Patriarchy, duchem ewangelicznym głęboko się przejęli,
a przez to zasłużyli na wysłuchanie próśb naszych, które pokornie
u stóp Twego Majestatu składamy. Amen.
Przychodźcie do źródła, które bije u stóp krzyża – zaapelował bp Mieczysław Cisło.
Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego w Stężycy świętowała jubileusz 100-lecia istnienia. Główne uroczystości odbyły się 14 września pod przewodnictwem bp. Mieczysława Cisło. Jednej z najmniejszych wspólnot w naszej diecezji abp Stanisław Budzik ofiarował bezcenną relikwię Drzewa Krzyża, która została uroczyście wprowadzona do kościoła.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
