W uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, która jest dniem odpustu parafialnego w rzeszowskiej katedrze, obchodziliśmy także 65-lecie święceń kapłańskich bp. Kazimierza Górnego, pierwszego biskupa rzeszowskiego.
Uroczystość odpustowa w tym roku zbiegła się z półwieczem erygowania parafii, którego dokonał bp Ignacy Tokarczuk 11 października 1975 r.
Jubileuszowej sumie przewodniczył bp Jan Wątroba, biskup rzeszowski. Mszę św. koncelebrowali: bp Kazimierz Górny, bp Edward Białogowski, abp Edward Nowak i bp Jan Ozga, biskup z Kamerunu, który u początku parafii katedralnej był tutaj wikariuszem. Mszę św. koncelebrowało kilkunastu kapłanów przy licznym udziale parafian. Kazania w tym dniu głosił były wikariusz katedralny, a obecnie proboszcz w Górnie i dziekan dekanatu sokołowskiego – ks. kan. Tomasz Kozicki. Kaznodzieja wśród wielu wątków wspomniał bp. Kazimierza Górnego, którego pasterska posługa silnie zapisała się w historii parafii katedralnej. Przed Mszą św. przedstawiciele parafian – Maria i Roman Szczepankowie złożyli Jubilatowi życzenia, dziękując za jego świadectwo wiary i wieloletnią pasterską troskę o wspólnotę diecezjalną. Na zakończenie uroczystości dostojny Jubilat wyraził głęboką wdzięczność Panu Bogu za dar kapłaństwa, a wiernym za współpracę i wsparcie w jakże licznych inicjatywach podejmowanych w diecezji.
Po Mszy św. bp Jan Wątroba zawierzył obecnych Najświętszemu Sercu Pana Jezusa, a następnie odbyła się procesja eucharystyczna po placu katedralnym z uroczystym błogosławieństwem. Uroczystość uświetniła Katedralna Orkiestra Dęta.
Biskup Kazimierz Górny urodził się 24 grudnia 1937 r. Święcenia kapłańskie przyjął w uroczystość św. Piotra i Pawła – 29 czerwca 1960 r. – z rąk bp. Karola Wojtyły. Pracował jako wikariusz w parafiach: Byczynie, Ujsołach, Bielsku-Białej i św. Floriana w Krakowie. Następnie pracował w Kurii Metropolitalnej w Krakowie, zajmując się duszpasterstwem rodzin i synodem archidiecezjalnym. Przez 7 lat był proboszczem w Oświęcimiu. W 1984 r. został biskupem pomocniczym archidiecezji krakowskiej. 6 stycznia 1985 r. przyjął święcenia biskupie z rąk Jana Pawła II w Bazylice św. Piotra w Rzymie. 25 marca 1992 r. został pierwszym biskupem rzeszowskim. W 2013 r. przeszedł na emeryturę.
Uroczysty moment wręczenia doktoratu honoris causa
Decyzją Senatu Uniwersytetu Rzeszowskiego 13 października 2020 r. bp Kazimierz Górny otrzymał doktorat honoris causa największej rzeszowskiej uczelni, przy poparciu wszystkich uczelni rzeszowskich. Biskup Górny jest siedemnastą osobą wyróżnioną przez Uniwersytet Rzeszowski najwyższym tytułem. Wśród wyróżnionych dotychczas są m.in.: Jan Paweł II i abp Ignacy Tokarczuk.
Biskup Kazimierz Górny urodził się 24 grudnia 1937 r. w Lubniu. 29 czerwca 1960 r. przyjął święcenia kapłańskie. W uroczystość Objawienia Pańskiego 6 stycznia 1985 r. w Bazylice św. Piotra w Rzymie przyjął święcenia biskupie z rąk Jana Pawła II. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa Omnia Tibi. Do 1992 r. pełnił funkcję wikariusza generalnego archidiecezji krakowskiej. Od 1992 r. do 2013 r. był ordynariuszem diecezji rzeszowskiej. Aktualnie jako biskup senior w miarę możliwości służy pomocą w diecezji.
Kiedy troska o dusze staje się samowolą [Felieton]
2025-09-13 23:34
ks. Łukasz
Karol Porwich/Niedziela
W piątkowe popołudnie opublikowany został list otwarty do abp. Józefa Kupnego autorstwa ks. Karla Stehlina FSSPX, przełożonego polskiego dystryktu. List, w którym możemy odnaleźć słowa stanowiące wyraz troski o „misję ratowania dusz” i niepodważalnej wierności tradycji. Zauważyć też można, że działanie Bractwa to nic innego jak heroizm wobec „upadającego Kościoła”. Kapłani Bractwa chcą chronić wiernych przed „zepsutymi rytami” po Soborze Watykańskim II. Brzmi heroicznie, dramatycznie wręcz. Tylko że… wierność w Kościele katolickim obejmuje nie tylko gorliwość o liturgię i nauczanie, ale również pełne posłuszeństwo papieżowi i biskupom.
W Liście padają słowa, że “Stolica Apostolska wydała wiele zarządzeń, które potwierdzają słuszność naszej misji od samego początku.” Podkreślony jest fakt, że papież Franciszek w liście apostolskim “Misericordia et misera” udzielił kapłanom Bractwa jurysdykcji do ważnego słuchania spowiedzi i rozgrzeszania. Jednak wkrada się w to pewna wybiórczość. Bo przecież w 12 punkcie czytamy: „Dla duszpasterskiego dobra wiernych, kierowanych wolą wyjścia naprzeciw ich potrzebom i zapewnienia im pewności co do możliwości otrzymania rozgrzeszenia, postanawiam z własnej decyzji udzielić wszystkim kapłanom Bractwa Św. Piusa X upoważnienia do ważnego i godziwego udzielania sakramentu pojednania.” Kluczowe są tutaj dwa elementy. Pierwszy to: dla duszpasterskiego dobra wiernych” – Papież Franciszek nie mówi, że czyni to jako „uznanie misji” Bractwa, lecz ze względu na dobro duchowe wiernych, którzy korzystają z ich posługi. Chodzi o to, by nie mieli wątpliwości co do ważności i godziwości sakramentu spowiedzi. Drugi: „udzielam upoważnienia” – papież nie stwierdza, że Bractwo ma je z mocy prawa czy własnej misji. Przeciwnie – uznaje, że takiego upoważnienia nie mieli i dlatego nadaje je swoją decyzją.To rozróżnienie jest istotne: papież działa z troski o wiernych, a nie jako potwierdzenie „kanonicznej misji” Bractwa. Właśnie dlatego Benedykt XVI pisał wcześniej, że „dopóki Bractwo nie ma statusu kanonicznego, jego duchowni nie pełnią żadnej posługi w sposób legalny”. Franciszek nie zmienił tego faktu, lecz zrobił wyjątek dla sakramentów: Pokuty i Pojednania oraz Małżeństwa, aby wierni nie żyli w niepewności co do sakramentów. Innymi słowy – to akt miłosierdzia wobec wiernych, a nie potwierdzenie misji Bractwa.
Objawienia aniołów towarzyszą ludzkości od niepamiętnych czasów i są obecne w tradycji wielu narodów. Biblia mówi o aniołach jako posłańcach Boga, którzy wypełniają Jego wolę, chronią ludzi i narody oraz przekazują Boże orędzia. W historii świata pojawiają się świadectwa niezwykłych spotkań z tymi niebiańskimi istotami, które objawiały się wybranym osobom, niosąc przesłania, ostrzeżenia i łaski.
Jednym z najstarszych znanych objawień Anioła Stróża narodu jest historia związana z Portugalią. Objawienie Anioła Stróża Portugalii nie jest szeroko udokumentowane w źródłach historycznych, ale jego kult sięga średniowiecza i był silnie zakorzeniony w portugalskiej duchowości. Już w XIV w., w klasztorze Batalha, na jego wschodniej ścianie znajdował się ołtarz poświęcony Aniołowi Stróżowi Portugalii, co wskazuje, że wierzono w jego szczególną rolę jako opiekuna narodu. W 1504 r. na prośbę króla Manuela I papież Juliusz II oficjalnie ustanowił święto Anioła Stróża Królestwa (Anjo Custódio do Reino). Decyzja ta mogła być inspirowana przeświadczeniem, że Portugalia znajduje się pod szczególną opieką anioła, który chroni jej mieszkańców i kieruje jej losami. Choć nie ma konkretnych zapisów o objawieniu się anioła królowi Manuelowi I, fakt, że sam monarcha zwrócił się do papieża o ustanowienie święta, sugeruje, że kult ten był dla niego wyjątkowo ważny. Być może władca sam doświadczył mistycznego natchnienia lub otrzymał świadectwa cudownych interwencji anioła w historii Portugalii.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
