W Rzymie zakończyła się kolejna sesja dialogu katolicko-zielonoświątkowego
Pod hasłem „Charyzmaty w Kościele: znaczenie duchowe, rozeznanie i skutki duszpasterskie” trwa od 2011 roku przebiega szósta faza Dialogu Zielonoświątkowo-Rzymskokatolickiego. W dniach 10-17 lipca odbyła się w Rzymie V sesja w ramach obecnego etapu, zajmując się redakcją relacji końcowej wspólnego dokumentu, który winien się ukazać na początku przyszłego roku. Na poprzednich posiedzeniach omawiano następujące zagadnienia: „Charyzmaty – nasz wspólny obszar” (2011), „Rozeznanie” (2012), „Uzdrowienie” (2013) i „Proroctwo” (2014).
Komunikat ogłoszony po obradach przez Papieską Radę Popierania Jedności Chrześcijan przypomniał, że celem dialogu, rozpoczętego w 1972, jest wspieranie wzajemnego szacunku i zrozumienia w sprawach wiary i praktyki między obu wyznaniami. Szczera wymiana poglądów i swobodna debata na ten temat legły u podstaw rozmów, które obejmowały również codzienne nabożeństwa modlitewne, prowadzone na zmianę przez katolików i zielonoświątkowców - głosi komunikat.
W niedzielę 12 lipca uczestnicy spotkania, wspominając misyjne podróże św. Pawła Apostoła Narodów i jego pobyt w Rzymie, wzięli udział we Mszy św. sprawowanej w bazylice św. Pawła za Murami, korzystając z gościnności miejscowej wspólnoty benedyktyńskiej.
Przedstawiciele obu wyznań spotkali się z przewodniczącym Papieskiej Rady Popierania Jedności Chrześcijan kard. Kurtem Kochem i z jej sekretarzem bp. Brianem Farrellem LC.
Współprzewodniczącymi Dialogu są obecnie biskup amerykańskiej diecezji Raleigh – Michael F. Burbridge ze strony katolickiej i pastor Cecil M. Robeck ze Zgromadzeń Boga, wykładowca seminarium teologicznego Fullera w Pasadenie – z ramienia zielonoświątkowców.
Reklama
Po sesji obaj duchowni wyrazili zadowolenie z przeprowadzonych rozmów i z panującej podczas nich atmosfery. Bp Burbridge podkreślił, że dzięki stojącym na wysokim poziomie referatom i wystąpieniom osiągnięto głębsze zrozumienie stanowisk w sprawach, które były przedmiotem sesji, a także lepiej wyjaśniono różnice poglądów. Mówiono również o wspólnym podejmowaniu wyzwań i możliwościach duszpasterskich, stojących przed obu tradycjami.
Pastor Robeck zwrócił uwagę, że „obecna faza dialogu pokazała, że nauczanie zielonoświątkowców i katolików nt. charyzmatów, czyli darów Ducha Świętego, w wielu punktach jest zbieżne”. Dodał, że obie tradycje uznają, iż każdy wierzący otrzymał jeden lub kilka darów Ducha Świętego, które winny być wykorzystane do budowania Kościoła i służenia światu. Dary te były obecne w Kościele już od czasów Nowego Testamentu, a podejmując wspólnie wyzwania i problemy współczesnego świata, należy zawierzać się i ufać pomocy Trzeciej Osoby Trójcy Świętej - dodał pastor.
Pierwsze posiedzenie, zapoczątkowujące Dialog Zielonoświątkowo-Rzymskokatolicki, odbyło się w dniach 20-24 czerwca 1972 w Horgen koło Zurychu. Poprzedziły je w latach 1970 i 1971 w Rzymie dwa spotkania przygotowawcze, na których postanowiono rozpocząć rozmowy teologiczne między obu wyznaniami i ustalono ich wstępny program.
Pierwsza faza dialogu trwała w latach 1972-76 i złożyło się na nią 5 sesji pod wspólnym tytułem „Rozumienie obu tradycji w ich tożsamościach wyznaniowych”. Kolejne fazy odbyły się w latach 1977-82, 1985-89, 1990-97 i 1998-2003. Owocem dotychczasowych posiedzeń są wspólne dokumenty końcowe, które zaczęto ogłaszać, począwszy od trzeciej fazy.
2015-07-18 16:37
Ocena:+10Podziel się:
Reklama
Wybrane dla Ciebie
„«Mowa ciała» jako szczególny wyraz dialogu małżeńskiego w świetle katechez środowych Jana Pawła II”
Na rynku wydawniczym pojawiła się nowa publikacja naukowa, napisana językiem przystępnym dla przeciętnego człowieka, zatytułowana „«Mowa ciała» jako szczególny wyraz dialogu małżeńskiego w świetle katechez środowych Jana Pawła II”, której autorem jest Marek Sobisz, absolwent Instytutu Studiów nad Rodziną UKSW, a obecnie doktorant Teologii Kultury UKSW, pracujący na co dzień w parafii poklasztornej w Węgrowie. Recenzji książki dokonał m.in. rektor WSD w Drohiczynie ks. prał. dr hab. prof. KUL Tadeusz Syczewski, który napisał: „Książka p. Marka Sobisza jest z pewnością twórcza, oryginalna. Podjęta przez autora tematyka jest ciekawa, dotycząca bardzo ważnego zagadnienia, jakim jest dialog małżeński. (…) Wprawdzie napisano już wiele na temat dokumentów i wypowiedzi Jana Pawła II na temat małżeństwa i życia rodzinnego, to jednak należy podkreślić, iż ta książka ujmuje to zagadnienie w zupełnie nowym świetle. Autor znalazł tutaj swój punkt widzenia i konsekwentnie przeprowadził go w całej książce”. Ponadto owa publikacja została opatrzona słowem wstępnym przez naszego ordynariusza bp. Antoniego Dydycza, który pisze: „Oto mamy przed sobą niespodziankę wydawniczą. Pojawia się bowiem pozycja książkowa pt. ‘«Mowa ciała» jako szczególny wyraz dialogu małżeńskiego w świetle katechez środowych Jana Pawła II’, pióra Marka Sobisza. I dobrze się dzieje, zwłaszcza kiedy uświadomimy sobie, że pomimo medialnego szumu, w naszych czasach człowiek nie ma zbyt wielkich możliwości porozmawiania z kimkolwiek, nawet na najprostsze tematy, dotyczące ludzkiego życia. I z tego względu trzeba korzystać z każdej mowy, nawet z tej, której Autor nadaje miano «mowy ciała». Oczywiście, każdej mowy człowiek musi się uczyć, niekiedy wsłuchując się w to, co głoszą inni. Czasami poprzez upartą lekturę albo dzięki umiejętnemu posługiwaniu się współczesnymi środkami przekazu. (…) Z tego względu nowa pozycja wydawnicza, którą otrzymujemy, jest czymś bardzo potrzebnym, ponieważ stanowi jakby ukoronowanie nauczania papieskiego, zakorzenionego w Piśmie Świętym i wyrastającego z nauki Soboru Watykańskiego II, czyli otrzymujemy coś, co stanowi odpowiedź na współczesne znaki czasu. I to odpowiedź solidnie, również od strony naukowej, osadzoną w motywacjach moralnych i wiedzy o człowieku jako istocie cielesno-duchowej. Wypada też podkreślić, że zwrócenie uwagi na znaczenie dialogu w jego różnorodnym ujęciu może być wielką pomocą dla wychowawców, nauczycieli i kapłanów. Oczywiście, to samo odnosi się do młodzieży, a zwłaszcza do małżonków. Ważne jest także i to, że Autorowi zależało bardzo na przekazie komplementarnym, czyli takim, który nie przesadza w akcentowaniu jednych czynników, a w lekceważeniu innych. Natomiast bierze pod uwagę całość natury ludzkiej, głębię istoty człowieka i znaczenie powołania do szczęścia wiecznego. Życzę wszystkim Czytelnikom uważnej i miłej lektury. A wdzięczność wyrażam ponownie zacnemu Autorowi i jego naukowym przewodnikom. Jest bowiem prawdą absolutnie pewną, że miłość jest najważniejsza i że każdy dialog, czy to słowny, czy bazujący na «mowie ciała», jeśli ma przynieść jakieś autentyczne owoce, to jest mieć pozytywne skutki, musi ku miłości zmierzać i w miłości się zakorzeniać”. Zachęcamy do zapoznania się z tą publikacją, która ukazała się nakładem wydawnictwa Adam Marszałek.
Zgłębiając publikowane teksty kaznodziejskie o bł. Karolinie Kózce, można dojść do stwierdzenia, że niejednokrotnie głosiciele starali się w swoich kazaniach znaleźć klucz albo klucze w postaci słów, określeń, wyrażeń, które stawały się zwornikami w przybliżaniu postaci błogosławionej, jej życia i drogi do świętości. Niewątpliwie takimi słowami, wyrażeniami-kluczami opisującymi bł. Karolinę Kózkę są wielorakie tytuły, jakie ją charakteryzują.
Co znamienne, wiele z nich funkcjonowało już za życia bł. Karoliny
w świadomości jej współczesnych. Tytuły te bardziej odżyły w świadomości wiernych i zostały przekazane do współczesnych czasów jako „świadkowie” osobowości i świętości bł. Karoliny Kózki.
W publikowanych kazaniach bardzo często pojawiają się odniesienia do
świadków życia bł. Karoliny Kózki, którzy niejako na co dzień mieli możliwość obserwacji jej dążenia do świętości. Na tej kanwie pojawiły się bardzo
szybko określenia – wyrażenia, jak: „Gwiazda ludu”, „prawdziwy anioł”,
„najpobożniejsza dziewczyna w parafii”, „pierwsza dusza do nieba”, które
były odzwierciedleniem jej dobroci, pobożności, uczynności, dobrego serca
i otwartości na innych.
To przekonanie o świętości bł. Karoliny Kózki wyrażone tytułami z czasów jej współczesnych także znajduje wyraz w przepowiadaniu kaznodziejskim.
Dnia 15 kwietnia br. zaopatrzony Świętymi Sakramentami w 92. roku życia odszedł do Pana śp. Franciszek Ryś, Tato kardynała Grzegorza Rysia, metropolity łódzkiego.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
