Apostoł Narodów ewangelizował na terenie niemal całego znanego wówczas świata. Dziś wyznawcy Chrystusa z różnych zakątków Ziemi spotykają się w warszawskiej parafii pod jego wezwaniem.
Parafię św. Pawła tworzy międzynarodowa wspólnota katolików, pochodzących z wielu różnych krajów i kultur. Łączy ich chęć oddawania czci Bogu. Są otwarci na nowe osoby, które chciałyby poznać wspólnotę, niezależnie od tego, czy zamieszkują w Warszawie na stałe czy czasowo.
Historia Christine
Christine Broesamle to jedna z uczestniczek duszpasterstwa dla obcokrajowców. Jest świecką misjonarką, pochodzącą z okolic San Francisco w Stanach Zjednoczonych. Mieszkała już w 9 krajach. Spędziła m.in. trzy lata w Rwandzie, posługując miejscowym. Angażowała się w obronę życia dwuletniego Alfiego Evansa, któremu groziła eutanazja. Przez nagłośnienie sprawy, również Polacy zaoferowali swoją pomoc. Część osób udzieliła, np. wsparcia prawnego, a wielu Polaków wyraziło swój sprzeciw. W 2018 r., decyzją brytyjskiego sądu, uśmiercono chłopca. Po tej tragedii Christine przybyła do Warszawy, gdzie polscy przyjaciele powiedzieli jej o duszpasterstwie dla obcokrajowców.
– Wstąpiłam do wspólnoty w styczniu tego roku, bo wiedziałam, że międzynarodowa grupa to dobre miejsce do znalezienia wsparcia – mówi Broesamle.
Dzięki swojemu misyjnemu doświadczeniu Christine może wspierać osoby, które tu trafiły z Afryki. – Czuje? sie?, jakbym ponownie wracała na kontynent afrykan´ski. Afrykańczycy wiedzą, że doskonale ich rozumiem – dodaje.
Reklama
Jednak tym, co jest dla niej najważniejsze, jest możliwość budowania relacji z Bogiem i drugim człowiekiem. Ważne są dla niej również rozmowy z kapłanami. Jak podkreśla, w duszpasterstwie zawsze czuje się wysłuchana.
Wspólnota
Parafia działa przy al. Solidarności 80. Gdy duszpasterstwo zaczynało swoją działalność uczestnikami byli pracownicy ambasad. Dzisiaj bardzo się to zmieniło. W większości są to studenci i obcokrajowcy tymczasowo pracujący w Polsce. Parafia skupia ludzi z 25 krajów świata. Najwięcej z Azji i Afryki. W każdą niedzielę na Eucharystii spotyka się ok. 300 osób. Duszpasterstwo ma także bogatą ofertę spotkań w ciągu tygodnia.
– W ciągu tygodnia funkcjonuje punkt katechetyczny, biuro parafialne, prowadzone są kursy przedmałżeńskie i przygotowujące do chrztu św. Regularnie spotyka się również wspólnota młodzieżowa – mówi o. Wiesław Dawidowski, augustianin i proboszcz parafii.
Duszpasterstwo podejmuje również dzieła charytatywne. Przez ostatnie dwa lata wierni zbierali dary materialne i finansowe dla Ukraińców. Pomogli też finansowo m.in. polonijnej szkole św. Stanisława Kostki w Warszawie.
W duszpasterstwie jest miejsce dla każdego. – Są osoby, które potrzebują wsparcia w swoim życiu uchodźczym, np. pomocy prawnej. Są też tacy, którzy zatrzymują się u nas tylko na chwilę, a potem wracają do swojego kraju – mówi o. Dawidowski.
W parafii nie ma podziału na języki czy narodowości, bo wszystkich spaja wiara katolicka i miłość do Chrystusa.
– W naszym duszpasterstwie widzę znak jedności Kościoła w wielokulturowości – mówi o. Dawidowski.
Właśnie tak uwidacznia się uniwersalność Kościoła., który od czasów apostolskich dotarł na krańce świata.
W widłach Wisły i Sanu położona jest parafia Wrzawy, która w tym roku świętuje jubileusz 750-lecia istnienia.
Dokładna data erygowania parafii we Wrzawach nie była znana do lat 50. XX wieku. Dopiero mjr. Józef Rawski, tarnobrzeski regionalista natknął się na nią w aktach wizytacji dekanatu miechocińskiego z 1793 r. Wcześniejsze przekazy podawały informacje, że została ona utworzona przed rokiem 1325. Znalazła się wtedy w wykazie parafii diecezji krakowskiej odprowadzających świętopietrze. Wizytator zapisując najważniejsze informacje o parafiach z dekanatu zanotował, że parafia we Wrzawach została erygowana w 1271 r. Hipotezę taką potwierdzają także wezwania świątyni św. Wawrzyńca, św. Stanisława Biskupa i Męczennika, św. Katarzyny Aleksandryjskiej, które mają charakter typowy dla wspomnianego wieku. Poza tym miejscowość została wymieniona w dokumencie starosty krakowskiego i sandomierskiego Thassa z Vissinburga z 1294 r. Nazywano ją wówczas „Wreuici”. Od 1468 r. funkcjonuje obecna nazwa Wrzawy, co oznacza miejsce, gdzie woda wrze, kotłuje się, tworząc wiry i odmęty. Parafia została wydzielona z terenu parafii Gorzyce jako fundacja rodu Dębno. Opiekę nad nią sprawowały rody szlacheckie: Górajskich, Sienieńskich, Koniecpolskich, Słupeckich, Hadziewiczów i Horochów. Utrzymanie kościoła nastręczało wiele problemów na przestrzeni wieków. Biskup Krakowski Jakub Zadzik wizytując parafię w 1637 r., napisał w dokumentach powizytacyjnych, że w świątyni widać ślady zatopień wodnych, które sięgały nawet do ołtarza głównego. Renowacje kościoła przeprowadzono w połowie XVII wieku. Nową świątynię postawiono wtedy na fundamentach starej. Miała ona prawdopodobnie kształt krzyża, była zbudowana z drewna i nakryta gontem. Według historyków przed kolejnymi powodziami zabezpieczono ją od dołu kłodami. Niestety położenie miejscowości w widłach Wisły i Sanu powodowały dalsze powodzie, które nie omijały wrzawskiego kościoła. Już w XVIII wieku pisano, że podgniłe belki i spojenia zagrażają bezpieczeństwu wiernych. Kolejne powodzie, które nawiedzały Wrzawy latem w latach 1867, 1884 r. oraz zimą 1888 r. powodowały dalsze niszczenie świątyni. Powódź w latach 20. XIX wieku niemalże doprowadziła do całkowitego zniszczenia budowli. Dobroczyńcy wraz z parafianami postanowili wówczas podnieść teren placu kościelnego, co uchroniłoby kolejną świątynię przed dalszymi podtopieniami. Po zakończeniu tych prac, w latach 1826-27 wybudowano nowy kościół. Był to obiekt jednonawowy, wykonany z drzewa modrzewiowego i pokryty gontem. Swoim wyglądem przypominał istniejącą do dnia dzisiejszego drewnianą świątynię w Radomyślu nad Sanem. W latach 20. XIX wieku kościół parafialny został po raz kolejny zalany, co doprowadziło go niemalże do ruiny. Ostatnia drewniana świątynia zbudowana w latach 1826-27 została spalona 4 sierpnia 1944 r. przez wycofujące się wojska niemieckie. Nową murowaną świątynię Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski wzniesiono w latach 1958-61 z inicjatywy ówczesnego proboszcza ks. Alojzego Sierżęgi. Projekt kościoła opracował inż. Andrzej Galar z Rzeszowa. Miała to być budowla prosta, ale o stylowej architekturze modernistycznej, posiadająca stromy dach ze strzelistą sygnaturką, wraz ze swoistymi „przyporami” ścian, co miało być nawiązaniem do gotyku. Uroczyste poświęcenie kościoła odbyło się 26 sierpnia 1961 r.
Z okazji tysiąclecia Królestwa Polskiego 1165 par zatańczyło dzisiaj poloneza na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie, bijąc tym samym rekord Polski. Oprócz oficjalnie policzonych osób przyłączył się jeszcze tłum uczestników, których organizatorzy nie byli w stanie policzyć.
Odtańczenie poloneza poprzedziło wielki marsz z okazji milenium Królestwa Polskiego i pięciu wieków Hołdu Pruskiego. Polonez jest symbolem długości, siły, atrakcyjności i znaczenia polskiej kultury na świecie.
Zmarł charyzmatyczny kapłan, duszpasterz akademicki
2025-04-12 23:14
Marta Mastyło /mfs
Archiwum UPJPII
W sobotę 12 kwietnia zmarł o. prof. Jan Andrzej Kłoczowski OP, duszpasterz akademicki, wybitny filozof, teolog, wieloletni wykładowca UPJPII.
Wspólnota akademicka Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie z wielkim bólem przyjęła wiadomość o śmierci ojca profesora Jana Andrzeja Kłoczowskiego OP, dominikanina, wybitnego filozofa, teologa i duszpasterza akademickiego, wieloletniego kierownika Katedry Filozofii Religii na Wydziale Filozoficznym UPJPII i wykładowcy naszego Uniwersytetu Papieskiego. Miał 87 lat.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
