W tym roku obchodziliśmy 1057. rocznicę chrztu Polski, 83. rocznicę zbrodni katyńskiej oraz 13. rocznicę katastrofy smoleńskiej. Wszystkie te wydarzenia zostały upamiętnione w Tomaszowie Lubelskim przez wieczornicę zorganizowaną przez Tomaszowski Dom Kultury, a także przez spotkanie z Tomaszem Rogiem, autorem broszury Ocalony z Katynia przygotowane przez Miejską Bibliotekę Publiczną w Tomaszowie Lubelskim. Centralne obchody miały jednak miejsce 14 kwietnia, kiedy to mieszkańcy miasta spotkali się w tomaszowskim sanktuarium, by pomodlić się w intencji ojczyzny oraz tych, którzy polegli w Katyniu, czy też zginęli w Smoleńsku. Podczas uroczystej Mszy św. ks. prał. Czesław Grzyb zaznaczył, że bez względu na wszystkie wydarzenia w historii naszego kraju, Polska i Polacy zawsze pozostawali wierni Bogu. Nie zadawali pytań, lecz z ufnością modlili się i ginęli w imieniu ojczyzny.
– Cieszę się, że jest z nami młodzież. Naszym obowiązkiem jest przekazywać im historię i uczyć patriotyzmu. Każde z tych wydarzeń było bardzo ważne. Gdzie byłaby teraz Polska, gdyby Mieszko nie przyjął chrztu? Wiemy, że ten krok był bardzo ważny dla dziejów naszego kraju. Katyń i Smoleńsk to tragiczne wydarzenia, czarne karty historii, których upamiętnienie jest naszą powinnością. Tym ludziom to się po prostu należy – zaznaczył burmistrz Tomaszowa Lubelskiego, Wojciech Żukowski.
Formy upamiętniające te wydarzenia, choć z pozoru mogły się wydawać tak różne i tak bardzo osadzone w innych epokach i realiach, łączyła wspólna cecha. U podłoża pozostawała wiara w Boga. Polscy oficerowie w obozie w Kozielsku powierzali siebie, swoje rodziny i przyszłość kraju Bogu i Matce Jezusa. U części z nich odnaleziono w Katyniu różańce i modlitewniki. Prezydent RP Lech Kaczyński wraz z małżonką i całą załogą samolotu zginęli w Smoleńsku chcąc pomodlić się przy pomniku upamiętniającym zbrodnię katyńską. Tragiczne wydarzenia nie złamały jednak narodu polskiego, który zawsze podnosił się z kolan, a jeśli klękał, to tylko przed krzyżem. Czy Polska pozostanie wierna?
35 lat temu wybuchała w Polsce rewolucja. Na wskroś polska, pokojowa, oparta na wartościach ewangelicznych. Rozpoczęła się od niezgody prostych, domagających się chleba robotników. Jednak bardzo szybko swym zasięgiem objęła 10 milionów osób ze wszystkich warstw społecznych. „Solidarność” zanim stała się związkiem zawodowym, a następnie ruchem społecznym – rodziła się w sercach Polaków. Wolnych, choć zniewalanych przez dziesięciolecia przez komunistyczny reżim. Rodziła się na gruncie Ewangelii, poszanowania godności drugiego człowieka, służby na rzecz wspólnoty, obrony i pomocy słabszemu. „Solidarność” oznaczała ludzi będących razem, wspólnie dążących do wolności. Tak przeżywali ją Polacy 35 lat temu. Kiedy dziś pytamy świadków tamtych wydarzeń o ich doświadczenia, niemal wszyscy odpowiadają o korzeniach fenomenu „Solidarności”, które są bardzo chrześcijańskie, przeniknięte duchem Ewangelii. Nie bez przyczyny we Wrocławiu, nazywanym obok Gdańska „twierdzą «Solidarności», za ludźmi murem stanęli księża – z kard. Henrykiem Gulbinowiczem na czele. „Kardynał Niezłomny” jednoznacznie wsparł wolnościowe dążenie Dolnoślązaków, podobnie jak wielu księży, m.in. Stanisław Orzechowski, Mirosław Drzewiecki, Adam Wiktor, Andrzej Dziełak i Ludwik Wiśniewski. Część z nich za to poparcie zapłaciła wysoką cenę.
Autorstwa Lothar Wolleh - Praca własna, CC BY-SA 3.0, commons.wikimedia.org
Sześćdziesiąt lat temu, 8 grudnia 1965 roku, zakończył się Sobór Watykański II. Ten dwudziesty pierwszy w historii sobór powszechny obradował w latach 1962-1965. Ogłosił 16 dokumentów, reformujących niemal całość życia Kościoła: cztery konstytucje (trzy dogmatyczne, jedną duszpasterską), dziewięć dekretów i trzy deklaracje.
Jego postanowienia nie wzięły się znikąd. W ciągu poprzedzającego Vaticanum II półwiecza przygotowały je ruchy: biblijny, liturgiczny, ekumeniczny. O ile poprzednie, a szczególnie pierwsze sobory powszechne koncentrowały się wokół dogmatów o Chrystusie i Trójcy Świętej (co było związane z toczonymi wówczas kontrowersjami doktrynalnymi), o tyle Sobór Watykański II był zorientowany na duszpasterski konkret, na wewnętrzną odnowę całego Kościoła. Był pierwszą, zakrojoną na tak szeroką skalę refleksją Kościoła o sobie samym, aby mógł skuteczniej ewangelizować świat.
Msza św. w paulińskiej parafii św. Mikołaja we Wrocławiu
Swoje patronalne święto przeżywała paulińska parafia św. Mikołaja we Wrocławiu. Uroczystej Sumie odpustowej przewodniczył o. Arnold Chrapkowski, generał Zakonu.
Proboszcz o. Tomasz Chmielewski zauważył, że ten dzień jest radosny dla wielu ludzi – tych, którzy cieszą się prezentami, ale i tych, którzy dziękują Bogu za dar św. Mikołaja, biskupa. – Nie mamy wątpliwości co do istnienia św. Mikołaja. Wiemy, że żył i żyje pełnią życia w królestwie niebieskim. Dla nas to oczywiste a nasza wiara podpowiada nam, że jest również pośród nas w tajemnicy świętych obcowania. To okazja, by dziękować Bogu za to, że czyni ludzi świętymi, że posyła takich jak Mikołaj, aby dobro działo się na świecie – mówił o. Tomasz.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
