Wybraliście interesujący zawód, który będzie waszą wielką przygodą, pasją, a nie tylko pracą i przyniesie wam wiele satysfakcji – powiedział Dariusz Bożek, prezydent Tarnobrzega.
W Zespole Szkół nr 1 im. Ks. Kard. Stefana Wyszyńskiego w Tarnobrzegu, 38 uczniów pierwszych klas o specjalności: technik obsługi pasażerów w przewozach lotniczych, morskich i lądowych złożyło uroczyste ślubowanie.
Pionierzy
Jest to pierwsze ślubowanie klas o profilu klas technik obsługi pasażerów w przewozach lotniczych, morskich i lądowych i zamierzamy je kontynuować w kolejnych rocznikach. To jedna z inicjatyw mających na celu budowanie marki szkoły, zwłaszcza, że mamy się czym chwalić, chociażby wspaniałymi partnerami biznesowymi uczestniczącymi w realizowanym programie. Warto tylko wspomnieć, że opiekunem dydaktycznym z ramienia szkoły wyższej jest Lotnicza Akademia Wojskowa w Dęblinie, ponadto Polska Żegluga Bałtycka S.A. w Kołobrzegu oraz PLL LOT w Warszawie.
Są firmy doskonale znane, będące marką samą w sobie – mówił Marcin Pilarski, dyrektor Zespołu Szkół nr 1 im. kardynała Stefana Wyszyńskiego. Uroczystość odbyła się w auli szkoły, gdzie po odśpiewaniu hymnu państwowego uczniowie i uczennice złożyli ślubowanie na sztandar szkoły. Natomiast Dariusz Bożek, prezydent miasta wręczył uczniom znaczki z herbem Tarnobrzega oraz przypinki z logo klas. W przemówieniu włodarz miasta pogratulował młodzieży wyboru szkoły z jedyną w Polsce specjalizacją kształcenia w kierunku obsługi pasażerów. – Gratuluję siedmiu lat udanego eksperymentu edukacyjnego i mam nadzieję, że będzie kontynuowany w przyszłości. Dostrzegam bowiem jak pięknie wkomponowujecie się w oczekiwania i potrzeby kraju. Zawód, który będziecie wykonywali ma ogromną przyszłość. Latać z pewnością będziemy i to więcej niż obecnie, pływać także, a i przed koleją są ogromne możliwości rozwoju. Wybraliście interesujący zawód, który będzie waszą wielką przygodą, pasją, a nie tylko pracą i przyniesie wam wiele satysfakcji, także tej finansowej – mówił Dariusz Bożek.
Pedagogiczny eksperyment
Pierwsze klasy o profilu obsługi pasażerskiej pojawiły się w ZS nr 1 w Tarnobrzegu już w 2017 r. Na początku naukę rozpoczęło 12 uczniów, jednak z każdym kolejnym rokiem, liczba ta wzrastała. Dominika Zajczyk, jedna z autorek projektu i nauczyciel języka niemieckiego, powiedziała, że kierunek ten wybiera nie tylko młodzież z miasta czy okolic, ale także z całego kraju, a nawet z zagranicy. Jest on prowadzony jako eksperyment pedagogiczny, a opiekę naukową nad nim sprawuje Lotnicza Akademia Wojskowa z Dęblina. Projekt ma zostać zakończony w 2025 r., jednak szkoła liczy na to, że kierunek ten zostanie wprowadzony do klasyfikacji zawodów szkolnictwa branżowego. Warto podkreślić, że w ramach dobrej współpracy tarnobrzeskiej „Prymasówki” z Lotniczą Akademią Wojskową w Dęblinie, wykładowcy uczelni przeprowadzają szkolenia dla uczniów, takie jak: zajęcia teoretyczne, zajęcia praktyczne na basenie z użyciem tratwy ratowniczej, praktyczne ćwiczenia przeciwpożarowe. W marcu 2018 r. „Prymasówka” zawarła porozumienie o współpracy z Polskimi Liniami Lotniczymi LOT. Celem podpisanego porozumienia było określenie obszarów współpracy i zasad wspierania szkoły w realizacji eksperymentu pedagogicznego. Polski przewoźnik lotniczy jest zainteresowany kształceniem kadr personelu pokładowego, dlatego zostały zaplanowane dla uczniów szkolenia w siedzibie LOT. Wychodząc naprzeciw potrzebom rynku pasażerskiego, szkoła podpisała również porozumienie z Polską Żeglugą Bałtycką S.A. w Kołobrzegu w celu zapewnienia uczniom praktyk na promach pasażerskich pływających po Bałtyku.
Daria i Aleksander z tarnobrzeskiej drużyny harcerskiej
Tarnobrzescy harcerze ponad dwie doby pomagali uciekającym przed wojną Ukraińcom na granicy w Medyce i dworcu kolejowym w Przemyślu.
Druhowie jechali z pomocą na wschodnią granicę do zupełnie innego miejsca, ale w trakcie drogi okazało się, że pilnie potrzebna jest pomoc w Medyce i na dworcu w Przemyślu. Piętnastoosobowa grupa tarnobrzeskich harcerzy powróciła ze służby w piątek, mimo że minęło kilka dni wciąż przed oczami mają widok lęku, zagubienia, nieobecności, bólu, rozpaczy malujących się na twarzach uchodźców. – To była najważniejsza lekcja życia jaką dotychczas otrzymałem. Przewartościowała priorytety. Uświadomiłem sobie, że ta wojna nie toczy się gdzieś tam daleko, ale jest tuż obok, a ludzie tacy jak my są zmuszeni do walki albo do ucieczki. Jest to coś strasznego. Poza tym ta wojna dotyka również nas i pozwala docenić rzeczy, sprawy, których nie dostrzegałem, uznając je za oczywistość – mówi 15-letni Aleksander, zastępowy VI Tarnobrzeskiej Drużyny Harcerskiej „Tibi et Igni” . Drużynowa Daria prośbę o pomoc znalazła na stronie hufca z Przemyśla. Zebrała piętnastoosobową grupę koleżanek i kolegów i wyruszyli busem w kierunku Przemyśla. Po przyjeździe druhowie zostali skierowani do bezpośredniej pomocy uchodźcom wojennym. Pomagali wysiadającym z pociągów na przemyskim dworcu w dotarciu do miejsc, gdzie mogliby odpocząć, odprowadzali do autokarów, busów, którymi udawali się w dalszą podróż do swoich docelowych miejsc, przygotowywali posiłki, opatrywali rany, odmrożenia wspierając ratowników w pomocy przedmedycznej, a także obsługiwali magazyny z darami. Nieśli pomoc wszystkim osobom, które przebywały w momencie wybuchu wojny na terenie Ukrainy, a teraz chciały powrócić do swoich bezpiecznych domów, rozsianych w różnych częściach świata. – Kiedy po sześciu nocnych godzinach pracy w magazynie, zostałam skierowana na dworzec, ogarnęło mnie początkowo przerażenie ilością ludzi przeróżnych nacji. W pierwszym odruchu chciałam uciec, ale zostałam i dzisiaj jestem z siebie dumna, że odważyłam się, mogłam pomóc zwłaszcza pewnej mamie z piątką małych dzieci, która była u kresu sił. Nie miała nic, za każdą najdrobniejszą rzecz dziękowała mi ze łzami w oczach – mówi Daria, drużynowa VI Tarnobrzeskiej Drużyny Wędrowniczej „Albi Lupi” i dodaje: – Zupełnie inaczej teraz patrzę na wiele spraw. Uzmysłowiłam sobie, że to, co posiadamy, możemy w jednej chwili stracić przez jednego złego człowieka. Kiedy dzisiaj w szkole koleżanki i koledzy opowiadali, że niestety dostali tylko 4 z jakiegoś przedmiotu, wydało mi się to tak mało istotne.
Autorstwa Jan Matejko - fragment, Domena publiczna, commons.wikimedia
Św. Jan z Dukli
Święty Jan z Dukli urodził się na galicyjskiej ziemi, na przełęczy Karpackiej, w Dukli w 1414 r. Został dobrze wychowany przez bogobojnych rodziców. Rodzice posłali go do szkół w Krakowie. Jako młodzieniec otrzymał od Boga powołanie kapłańskie i zakonne. Wstąpił do Zakonu Franciszkanów Konwentualnych. Został wyświęcony na kapłana. Pracował w Krośnie i we Lwowie. Pod wpływem św. Jana Kapistrana przeniósł się do franciszkanów obserwantów, czyli bernardynów. I tu zasłynął jako kaznodzieja, wytrwały spowiednik, szerzyciel czci do Męki Pańskiej i Matki Bożej. Pod koniec życia stracił wzrok. Umarł w uroczystość św. Michała Archanioła, w środę 29 września 1484 r. Jan Paweł II kanonizował go 10 czerwca 1997 r. w Krośnie. Relikwie jego spoczywają w Dukli. Św. Jan z Dukli jest patronem diecezji przemyskiej. Co to znaczy, że jest naszym patronem? jakie wnioski z tego wynikają dla nas? Wynikają z tego dwa główne zadania. Po pierwsze, mamy uznać, że św. Jan jest naszym niebieskim opiekunem i orędownikiem. Stąd też winniśmy mu polecać często sprawy naszego życia. Drugie zadanie, jakie mamy wobec naszego patrona w niebie – to naśladować go w życiu. Każdy święty zostawia nam swoje chrześcijańskie życie jako testament do realizowania. Wszyscy jesteśmy zobowiązani ten testament rozpoznać i go wypełniać w kontekście naszego powołania, czyli inaczej mówiąc: jesteśmy zobowiązani do naśladowania naszych świętych. Pytamy się dzisiaj na nowo, jakie przesłanie zostawił nam św. Jan z Dukli, w czym go winniśmy naśladować? By odpowiedzieć na to pytanie, sięgnijmy do modlitwy: „Boże, Ty obdarzyłeś błogosławionego Jana z Dukli, kapłana, cnotami wielkiej pokory i cierpliwości, spraw, abyśmy naśladując jego przykład, otrzymali podobną nagrodę”. Św. Jan z Dukli wyznawał wiarę nie tylko w swoich kazaniach, ale przede wszystkim swoim życiem. Jak wyznajesz wiarę jako ojciec, jako matka, żona, mąż, dziecko, synowa, zięć? Czy Bóg zajmuje w twoim życiu pierwsze miejsce? Jeżeli w życiu Pan Bóg jest naprawdę na pierwszym miejscu, to wszystko się właściwe układa. Wiarę wyznajemy nie tylko w kościele, na modlitwie, ale całym swoim życiem. Dzisiaj, Bogu dzięki, nie prześladują nas za wiarę. Nie idziemy do więzień, nie zwalniają nas z pracy. Nie mamy niepokoju o konsekwencje naszego świadczenia o wierze.
W czasach, gdy świat z niepokojem spogląda na wzrastające napięcia, a pytania o przyszłość dzieci, rodzin i narodów znów stają się dramatycznie aktualne, Papież Leon XIV kieruje słowa, które poruszają sumienia i budzą nadzieję. Odpowiedź Ojca Świętego na list młodej matki Zairy, opublikowana w magazynie „Piazza San Pietro”, stała się mocnym apelem o pokój i ważnym punktem podczas Jubileuszu 2025.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
