Etnograf, tłumacz, kurator wielu wystaw i znawca kultury ludowej Antoni Kroh dzieli się bardzo osobistymi opowieściami z kilkudziesięciu lat, będącymi poszukiwaniem traconego świata. Zastrzega: w tych wspomnieniach nie ma rodziny, nie ma lekarza, który uratował mu życie, nie ma książek, filmów, wystaw, młodzieńczych ambicji i upokorzeń, dziewczyn, ludzi, którzy mu pomogli lub zaszkodzili. To pamiętnik pracy – głównie z Barbarą Magierową – spotkań z ludźmi, podróży, miejsc, wystaw, dzieł razem stworzonych. Współpraca obrodziła m.in. leksykonem współczesnej polszczyzny, mowy potocznej, pisanej i mówionej, dokumentującym dzieje kultury polskiej od II wojny światowej do dziś. Magierowa i Kroh w ciągu trzydziestu kilku lat systematycznie powiększali zbiór, kontynuując dzieło Zofii Lechnickiej-Kroh, która prowadziła notatki od pierwszych lat powojennych.
