Wgronie diamentowych jubilatów znaleźli się: abp senior Stanisław Wielgus, ks. Władysław Kowalik, ks. Czesław Przech, ks. Czesław Pac, ks. Marian Kęcik i ks. Eugeniusz Kościółko. Eucharystii przewodniczył abp Stanisław Budzik. 10 czerwca na uroczystość przybyło wielu księży, siostry zakonne, rodzina i przyjaciele; obecny był bp Ryszard Karpiński.
W homilii abp Stanisław Budzik przywołał osobę św. Jana Pawła II. – Prawie połowa waszego kapłaństwa przebiegała w blasku tego niezwykłego pontyfikatu – powiedział metropolita. Zauważył, że motyw poszukiwania, docierania do źródła, zawsze był bliski Ojcu Świętemu. – Każdy jubileusz kapłański ma coś z opisanego przez Jana Pawła II dramatyzmu poszukiwania źródła i początku. Poeta i pisarz z Watykanu nie zadowalał się tylko stawianiem pytań. On miał odwagę podać jasną i konkretną odpowiedź: to źródło pulsuje w jerozolimskim Wieczerniku. Ono pulsuje w eucharystycznej ofierze, tą ofiarą się żywi, z niej wypływa i do niej zdąża – powiedział ksiądz arcybiskup. Przypominając, że Jezus w Wieczerniku polecił, by kapłani nie tylko powtarzali Jego czynności, ale składali także z samych siebie ofiarę, powiedział: – Wzięliście sobie do serca te słowa Jezusa. Byliście im wierni przez 60 lat kapłańskiej posługi, niestrudzenie głosiliście ludziom Ewangelię, radosną nowinę o zbawieniu. Wpatrując się we wzór Chrystusa Dobrego Pasterza prowadziliście lud Boży po drogach zbawienia, wskazując na Maryję, wierną i niezawodną przewodniczkę naszej wiary. W 1962 r. święcenia przyjęło 21 diakonów, biorąc za motto słowa Chrystusa: „Będziecie moimi świadkami”. – Nie były to czasy łatwe. Trzeba było wziąć na siebie trud katechezy, często w bardzo trudnych warunkach. Diecezja była wtedy wielkim placem budowy. Kapłani waszego rocznika zdołali wybudować 12 kościołów, łącząc trud budowania z pracą duszpasterską – przypomniał pasterz. Jak zauważył, najważniejszymi słowami, jakie od 10 czerwca 1962 r. codziennie wypowiadają jubilaci, są słowa konsekracji. – Nie można tylko powtarzać tych słów, nie można ich właściwie przeżywać bez uczucia, że jesteśmy włączeni w Boski nurt całkowitego darowania się Chrystusa, które znalazło swój największy wymiar w Ofierze Krzyża – powiedział ksiądz arcybiskup. Dedykując jubilatom słowa św. Jana Pawła II z książki „Wstańcie, chodźmy”: „Ze spojrzeniem utkwionym w Chrystusie, umocnieni nadzieją, która zawieść nie może, kroczmy razem drogami nowego tysiąclecia”, pasterz zapewnił jubilatów o modlitwie i wdzięczności.
