Reklama

Niedziela Sandomierska

Aktywna przystań

W Tarnobrzegu po wielu miesiącach zabiegów udało się otworzyć Centrum Seniora.

Niedziela sandomierska 13/2022, str. VIII

[ TEMATY ]

Tarnobrzeg

Centrum Seniora

Ks. Wojciech Kania/Niedziela

Centrum będzie miejscem spotkania i rozwijania pasji

Centrum będzie miejscem spotkania i rozwijania pasji

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Duże zasługi w otwarciu centrum ma Tarnobrzeska Rada Seniorów, która od kilku lat starała się o powstanie miejsca, w którym ludzie starsi z terenu miasta znajdą przystań do wspólnych spotkań, rozwijania swoich pasji oraz po prostu bycia razem ze sobą. Z pomocą wyszedł również Dariusz Bożek, prezydent miasta, który na ten cel przekazał lokal z zasobów komunalnych, spełniający pod względem lokalizacji i warunków oczekiwania starszych mieszkańców miasta.

Inauguracja

W uroczystym otwarciu uczestniczyła Ewa Draus, wicemarszałek Podkarpacia, samorządowcy oraz przedstawiciele różnych instytucji. Wicemarszałek gratulując finalizacji pomysłu utworzenia Centrum Seniora, zwróciła uwagę na jego wielorakie zadania. – Gratuluję miastu, ale przede wszystkim gratuluję paniom, które zainicjowały i zorganizowały tak niezwykle potrzebne miejsce integracji. W Tarnobrzegu mamy coraz liczniejszą grupę seniorów, coraz więcej osób chce być aktywnymi. Cieszymy się, że to miejsce będzie służyło aktywizacji i motywacji do działań – powiedziała Ewa Draus. Radości z otwarcia centrum nie krył również Dariusz Bożek, prezydent miasta. – Absolutnie nie żałuję, że to miejsce, ten lokal został udostępniony tarnobrzeskim seniorom – stwierdził prezydent.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Współpraca i projekty

Opiekę nad Centrum Seniora sprawował będzie trzyosobowy zespół pod kierownictwem Janusza Maciurzyńskiego. – Będziemy dbać, aby nasi seniorzy mogli tutaj miło, interesująco i twórczo spędzić czas. My ze swej strony zapewniamy, że nie pozostawimy ich samych sobie, tylko będziemy proponować udział w różnorodnych blokach tematycznych. Współdziałamy już ze Stowarzyszeniem Akademia Seniora oraz tarnobrzeską Fundacją Damy Radę, z którymi zaczynamy realizację projektu „W zdrowym ciele zdrowy senior” – mówił Janusz Maciurzyński. Akademia Seniora ma za zadanie wspierać Centrum Seniora m.in. przez pozyskiwanie środków na działalność. – Złożyliśmy już w urzędzie miasta pierwszy projekt z zakresu opieki społecznej, który został zaakceptowany i otrzymaliśmy 20 tys. zł.

Zgłosiliśmy także wniosek do Narodowego Instytutu Wolności i oczekujemy na rozstrzygnięcie naboru. Dotyczy on partycypacji społecznej, czyli zachęty osób starszych do czynnego udziału w życiu miasta – powiedziała Józefa Biernacka, przewodnicząca Tarnobrzeskiej Rady Seniorów. Jak podkreślała przewodnicząca, ludzie starsi chcą być aktywni, ale również poszukują towarzystwa i możliwości spotkania z drugą osobą, a pandemia spowodowała, że zostali zamknięci w mieszkaniach. – Dlatego chcemy ich wyciągnąć z tych czterech ścian, zachęcić do kontaktów z innymi oraz aby zaangażowali się w życie społeczne i towarzyskie. Będziemy zatem w centrum robić to, czego sobie seniorzy zażyczą, i pragnę dodać, iż centrum będzie dostępne dla wszystkich seniorów, także niepełnosprawnych – podkreśliła Józefa Biernacka. Tarnobrzeskie Centrum Seniora mieści się przy placu Bartosza Głowackiego 34. Będzie otwarte w poniedziałki, środy i piątki od godziny 10 do 18, a we wtorki i czwartki od 12 do 20. Godziny mogą się jednak zmienić w zależności od sugestii seniorów.

2022-03-22 13:23

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Jestem, który Jestem

[ TEMATY ]

homilia

rozważania

Karol Porwich/Niedziela

Rozważania do Ewangelii J 15, 1-8.

Niedziela, 28 kwietnia. Piąta niedziela wielkanocna

CZYTAJ DALEJ

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne.
Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej.
Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia.
Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie.
Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy.
Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską.
Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej".
Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała!
Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła.
Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża.
Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.

CZYTAJ DALEJ

Jubileuszowy Dzień Wspólnoty w Czerwieńsku

2024-04-29 09:23

[ TEMATY ]

Ruch Światło‑Życie

Parafia Czerwieńsk

Jubileuszowy Dzień Wspólnoty

Waldemar Napora

Udział w spotkaniu wzięli ks. Dariusz Korolik, obecny moderator Ruchu Światło-Życie w naszej diecezji, kapłani związani z Oazą w różnym czasie, animatorzy oraz pary Domowego Kościoła

Udział w spotkaniu wzięli ks. Dariusz Korolik, obecny moderator Ruchu Światło-Życie w naszej diecezji, kapłani związani z Oazą w różnym czasie, animatorzy oraz pary Domowego Kościoła

Ruch Światło-Życie w ramach jubileuszu 50-lecia istnienia w diecezji zaprosił byłych oazowiczów na spotkanie w ramach Jubileuszowego Dnia Wspólnoty.

Jedno z kilku takich zaplanowanych spotkań odbyło się 27 kwietnia w parafii pw. św. Wojciecha w Czerwieńsku. Rozpoczęło się Mszą św. w kościele parafialnym pod przewodnictwem ks. Jana Pawlaka, wieloletniego uczestnika i moderatora Ruchu. Udział w spotkaniu wzięli ks. Dariusz Korolik, obecny moderator Ruchu Światło-Życie w naszej diecezji, kapłani związani z Oazą w różnym czasie, animatorzy oraz pary Domowego Kościoła. Przybyły także rodziny zainteresowane formacją w grupach oazowych.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję