Reklama

Niedziela Sandomierska

Wyjątkowe muzeum

W Baranowie Sandomierskim oficjalnie otwarto Muzeum Teatru Polskiego Radia – Muzeum Słów i Głosów.

Niedziela sandomierska 44/2021, str. VIII

[ TEMATY ]

muzeum

otwarcie

ks. Wojciech Kania

Uroczystego otwarcia muzeum dokonali aktorzy, twórcy i przedstawiciele władz

Uroczystego otwarcia muzeum dokonali aktorzy, twórcy i przedstawiciele władz

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Siedziba nowej placówki muzealnej znajduje się obok zespołu zamkowo-parkowego w Baranowie Sandomierskim. Na uroczystość zjechali się twórcy, aktorzy oraz gość honorowy, którego przy otwarciu muzeum nie mogło zabraknąć – Janusz Kukuła, dyrektor i reżyser Teatru Polskiego Radia. Obecni byli również przedstawiciele władz samorządowych na czele z marszałkiem województwa podkarpackiego Władysławem Ortylem, wicemarszałek Ewa Draus oraz władze Baranowa Sandomierskiego, które reprezentował burmistrz Marek Mazur. Uroczystości rozpoczęła Joanna Rawik, wykonując swój wielki przebój Romantyczność, opartą na motywie Poloneza As-dur op. 53 Fryderyka Chopina. Na scenie wystąpili najwybitniejsi aktorzy polskich scen teatralnych, mający na swoim koncie również wiele kreacji w Teatrze Polskiego Radia – Magdalena Zawadzka, Emilia Krakowska, Piotr Fronczewski, Krzysztof Gosztyła oraz przedstawiciele młodszego pokolenia.

– Muzeum Teatru Polskiego Radia jest miejscem, które będzie żyło. Stworzyliśmy w nim studia radiowe, by młodzi ludzie mogli pracować nad tym, co dla człowieka jest najważniejsze – nad wyobraźnią. W przyszłym roku chcemy w tym miejscu stworzyć Festiwal Sztuki Radiowej Cicho, Szeptem i na Ucho, którego patronem będzie Andrzej Mularczyk, pisarz, jeden z największych twórców radiowych. Kiedy zadzwoniłem do niego z prośbą o zgodę na wykorzystanie jego nazwiska, stwierdził: „Chcesz mnie uśmiercić” – powiedział Janusz Kukuła, dyrektor Teatru Polskiego Radia. Dyrektor Kukuła zapowiedział również realizację pomysłu ustawiania ławeczek poświęconych najwybitniejszym polskim aktorom. Patronem pierwszej z nich, która pojawi się wiosną przyszłego roku, zostanie Gustaw Holoubek. Wszyscy chętni mają możliwość poznania nie tylko historii radiowego teatru, począwszy od dwudziestolecia międzywojennego do czasów współczesnych, ale także dzieje najpopularniejszych powieści radiowych czyli Matysiaków i W Jezioranach. Wnętrza ekspozycji zainscenizowane zostały jako mieszkania właśnie tych dwóch najbardziej znanych słuchowisk radiowych, a powstały dzięki poszukiwaniom odpowiednich mebli, sprzętów pochodzących z lat 60. ubiegłego wieku. Autorem ich aranżacji jest dr hab. Marek Chowaniec, prof. Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.

Idea utworzenia Muzeum Teatru Polskiego Radia została zrealizowana dzięki Fundacji Teatr Wyobraźni. – To jeden z najważniejszych dni w moim życiu, bo udało mi się zrealizować moje marzenie. Kilka lat temu podczas spotkania z Januszem Kukułą postanowiliśmy stworzyć muzeum poświęcone dorobkowi Teatru Polskiego Radia, będące jednocześnie żywym miejscem spotkań aktorów, młodzieży, seniorów. I mam nadzieję, że nasze muzeum takie właśnie będzie – powiedział Wojciech Ramus, prezes Fundacji Teatr Wyobraźni i dyrektor Muzeum Teatru Polskiego Radia. Otwarcie muzeum stało się także okazją do uhonorowania Janusza Kukuły, związanego z Teatrem Polskiego Radia od kilkudziesięciu lat, medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, który wręczył mu doradca społeczny prezydenta RP Tadeusz Deszkiewicz.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2021-10-26 12:19

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Muzeum w Grodowcu

Niedziela zielonogórsko-gorzowska 10/2015, str. 4-5

[ TEMATY ]

muzeum

Ks. Adam Put

Strój pielgrzyma z XVI wieku

Strój pielgrzyma z XVI wieku

Grodowiec po Rokitnie to nasze największe sanktuarium maryjne. To jednocześnie jedna z najbardziej na południe wysuniętych parafii naszej diecezji. Stąd już blisko do Polkowic. Grodowiecka Jutrzenka Nadziei króluje tam całemu Zagłębiu Miedziowemu. Od początku lat 90. sanktuarium przechodzi wiele poważnych remontów i inwestycji. Z każdym rokiem przybywa także pielgrzymów. Przybywają oni, by pokłonić się Matce Bożej i modlić się w konkretnych intencjach. Teraz doszedł jeszcze jeden argument, by wybrać się do Grodowca

Choć w naszej diecezji nie ma muzeum diecezjalnego, nie oznacza to, że Kościół nie prowadzi innych placówek muzealnych. Najstarszym i najbardziej znanym jest Muzeum Sanktuarium w Rokitnie. Także w Wyższym Seminarium Duchownym w Paradyżu jest małe muzeum prezentujące dzieje klasztoru. Od niedawna działa Instytut im. Biskupa Wilhelma Pluty w Gorzowie, w którym oglądać można ciekawą wystawę prezentującą dzieje Kościoła na naszych ziemiach po 1945 r. Do tych placówek dołącza obecnie Grodowiec. W lutym zainaugurowało działalność Muzeum Sanktuarium w Grodowcu. Na początek otwarto pierwszą salę.

CZYTAJ DALEJ

Św. Florian - patron strażaków

Św. Florianie, miej ten dom w obronie, niechaj płomieniem od ognia nie chłonie! - modlili się niegdyś mieszkańcy Krakowa, których św. Florian jest patronem. W 1700. rocznicę Jego męczeńskiej śmierci, właśnie z Krakowa katedra diecezji warszawsko-praskiej otrzyma relikwie swojego Patrona. Kim był ten Święty, którego za patrona obrali także strażacy, a od którego imienia zapożyczyło swą nazwę ponad 40 miejscowości w Polsce?

Zachowane do dziś źródła zgodnie podają, że był on chrześcijaninem żyjącym podczas prześladowań w czasach cesarza Dioklecjana. Ten wysoki urzędnik rzymski, a według większości źródeł oficer wojsk cesarskich, był dowódcą w naddunajskiej prowincji Norikum. Kiedy rozpoczęło się prześladowanie chrześcijan, udał się do swoich braci w wierze, aby ich pokrzepić i wspomóc. Kiedy dowiedział się o tym Akwilinus, wierny urzędnik Dioklecjana, nakazał aresztowanie Floriana. Nakazano mu wtedy, aby zapalił kadzidło przed bóstwem pogańskim. Kiedy odmówił, groźbami i obietnicami próbowano zmienić jego decyzję. Florian nie zaparł się wiary. Wówczas ubiczowano go, szarpano jego ciało żelaznymi hakami, a następnie umieszczono mu kamień u szyi i zatopiono w rzece Enns. Za jego przykładem śmierć miało ponieść 40 innych chrześcijan.
Ciało męczennika Floriana odnalazła pobożna Waleria i ze czcią pochowała. Według tradycji miał się on jej ukazać we śnie i wskazać gdzie, strzeżone przez orła, spoczywały jego zwłoki. Z czasem w miejscu pochówku powstała kaplica, potem kościół i klasztor najpierw benedyktynów, a potem kanoników laterańskich. Sama zaś miejscowość - położona na terenie dzisiejszej górnej Austrii - otrzymała nazwę St. Florian i stała się jednym z ważniejszych ośrodków życia religijnego. Z czasem relikwie zabrano do Rzymu, by za jego pośrednictwem wyjednać Wiecznemu Miastu pokój w czasach ciągłych napadów Greków.
Do Polski relikwie św. Floriana sprowadził w 1184 książę Kazimierz Sprawiedliwy, syn Bolesława Krzywoustego. Najwybitniejszy polski historyk ks. Jan Długosz, zanotował: „Papież Lucjusz III chcąc się przychylić do ciągłych próśb monarchy polskiego Kazimierza, postanawia dać rzeczonemu księciu i katedrze krakowskiej ciało niezwykłego męczennika św. Floriana. Na większą cześć zarówno świętego, jak i Polaków, posłał kości świętego ciała księciu polskiemu Kazimierzowi i katedrze krakowskiej przez biskupa Modeny Idziego. Ten, przybywszy ze świętymi szczątkami do Krakowa dwudziestego siódmego października, został przyjęty z wielkimi honorami, wśród oznak powszechnej radości i wesela przez księcia Kazimierza, biskupa krakowskiego Gedko, wszystkie bez wyjątku stany i klasztory, które wyszły naprzeciw niego siedem mil. Wszyscy cieszyli się, że Polakom, za zmiłowaniem Bożym, przybył nowy orędownik i opiekun i że katedra krakowska nabrała nowego blasku przez złożenie w niej ciała sławnego męczennika. Tam też złożono wniesione w tłumnej procesji ludu rzeczone ciało, a przez ten zaszczytny depozyt rozeszła się daleko i szeroko jego chwała. Na cześć św. Męczennika biskup krakowski Gedko zbudował poza murami Krakowa, z wielkim nakładem kosztów, kościół kunsztownej roboty, który dzięki łaskawości Bożej przetrwał dotąd. Biskupa zaś Modeny Idziego, obdarowanego hojnie przez księcia Kazimierza i biskupa krakowskiego Gedko, odprawiono do Rzymu. Od tego czasu zaczęli Polacy, zarówno rycerze, jak i mieszczanie i wieśniacy, na cześć i pamiątkę św. Floriana nadawać na chrzcie to imię”.
W delegacji odbierającej relikwie znajdował się bł. Wincenty Kadłubek, późniejszy biskup krakowski, a następnie mnich cysterski.
Relikwie trafiły do katedry na Wawelu; cześć z nich zachowano dla wspomnianego kościoła „poza murami Krakowa”, czyli dla wzniesionej w 1185 r. świątyni na Kleparzu, obecnej bazyliki mniejszej, w której w l. 1949-1951 jako wikariusz służył posługą kapłańską obecny Ojciec Święty.
W 1436 r. św. Florian został ogłoszony przez kard. Zbigniewa Oleśnickiego współpatronem Królestwa Polskiego (obok świętych Wojciecha, Stanisława i Wacława) oraz patronem katedry i diecezji krakowskiej (wraz ze św. Stanisławem). W XVI w. wprowadzono w Krakowie 4 maja, w dniu wspomnienia św. Floriana, doroczną procesję z kolegiaty na Kleparzu do katedry wawelskiej. Natomiast w poniedziałki każdego tygodnia, na Wawelu wystawiano relikwie Świętego. Jego kult wzmógł się po 1528 r., kiedy to wielki pożar strawił Kleparz. Ocalał wtedy jedynie kościół św. Floriana. To właśnie odtąd zaczęto czcić św. Floriana jako patrona od pożogi ognia i opiekuna strażaków. Z biegiem lat zaczęli go czcić nie tylko strażacy, ale wszyscy mający kontakt z ogniem: hutnicy, metalowcy, kominiarze, piekarze. Za swojego patrona obrali go nie tylko mieszkańcy Krakowa, ale także Chorzowa (od 1993 r.).
Ojciec Święty z okazji 800-lecia bliskiej mu parafii na Kleparzu pisał: „Święty Florian stał się dla nas wymownym znakiem (...) szczególnej więzi Kościoła i narodu polskiego z Namiestnikiem Chrystusa i stolicą chrześcijaństwa. (...) Ten, który poniósł męczeństwo, gdy spieszył ze swoim świadectwem wiary, pomocą i pociechą prześladowanym chrześcijanom w Lauriacum, stał się zwycięzcą i obrońcą w wielorakich niebezpieczeństwach, jakie zagrażają materialnemu i duchowemu dobru człowieka. Trzeba także podkreślić, że święty Florian jest od wieków czczony w Polsce i poza nią jako patron strażaków, a więc tych, którzy wierni przykazaniu miłości i chrześcijańskiej tradycji, niosą pomoc bliźniemu w obliczu zagrożenia klęskami żywiołowymi”.

CZYTAJ DALEJ

#PodcastUmajony (odcinek 5.): Ile słodzisz?

2024-05-04 22:24

[ TEMATY ]

Ks. Tomasz Podlewski

#PodcastUmajony

Mat. prasowy

W czym właściwie Maryja pomogła Jezusowi, skoro i tak nie mogła zmienić Jego losu? Dlaczego warto się Jej trzymać, mimo że trudności wcale nie ustępują? Zapraszamy na piąty odcinek „Podcastu umajonego”, w którym ks. Tomasz Podlewski opowiada o tym, że czasem Maryja przynosi po prostu coś innego niż zmianę losu.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję