Podkreślił, że zasadniczym punktem odniesienia dla ekumenicznego zaangażowania Kościoła katolickiego jest „Dekret o ekumenizmie” Soboru Watykańskiego II. Od tej pory nie można już było „pomijać ekumenizmu”. Stanowi on dla wszystkich wezwanie do wejścia na drogę przezwyciężania podziału między chrześcijanami, który „nie tylko otwarcie sprzeciwia się woli Chrystusa, ale także stanowi zgorszenie dla świata i szkodzi najświętszej sprawie głoszenia Ewangelii wszelkiemu stworzeniu”.

Papież przypomniał, że Dekret wyraża głęboki szacunek wobec „braci i sióstr odłączonych”. Nie są już oni „postrzegani jako przeciwnicy lub konkurenci, ale są uznani za tych, czym są: braci i siostry w wierze”. - Katolicy i luteranie są zobowiązani do poszukiwania i wspierania jedności w diecezjach, w parafiach, we wspólnotach na całym świecie. Wiele pracy jeszcze trzeba wykonać na drodze do pełnej i widzialnej jedności w wierze, w życiu sakramentalnym i w posłudze kościelnej. Ale możemy być pewni, że Duch Pocieszyciel zawsze będzie światłem i mocą dla ekumenizmu duchowego i dla dialogu teologicznego - wskazał Franciszek.

Przypomniał niedawny dokument Luterańsko-Katolickiej Komisji ds. Jedności „Od konfliktu do komunii. Luterańsko-katolickie upamiętnienie reformacji w 2017 roku”. - Mamy serdeczną nadzieję, że ta inicjatywa będzie sprzyjać dokonaniu - z pomocą Bożą i naszą współpracą z Nim i między nami - kolejnych kroków na drodze jedności - powiedział papież.

Przekonywał, że wezwanie do jedności w pójściu za Chrystusem obejmuje także „pilne wezwanie do wspólnego zaangażowania na płaszczyźnie charytatywnej na rzecz tych wszystkich, którzy w świecie cierpią z powodu nędzy i przemocy, a także w szczególny sposób potrzebują naszego miłosierdzia”. Dodał, że „szczególnie świadectwo naszych prześladowanych braci i sióstr skłania nas do wzrastania w braterskiej komunii”.

Zaznaczył, że z lęku przed naruszaniem już osiągniętej zgody ekumenicznej nie można pomijać kwestii godności ludzkiego życia, któremu zawsze należy się szacunek, jak również spraw związanych z rodziną, małżeństwem i seksualnością. - Byłoby grzechem, gdyby w tych ważnych kwestiach umacniały się nowe różnice wyznaniowe - zauważył Franciszek.

Podziękował szwedzkiemu Kościołowi luterańskiemu za przyjęcie licznych imigrantów z Ameryki Południowej w czasach dyktatury wojskowej, a „drogiej siostrze” abp. Jackelén za to, że przypomniała postać jego „wielkiego przyjaciela”, pastora Andersa Roota, z którym dzielił katedrę teologii duchowości i który „tak bardzo pomógł” w życiu duchowym.

60-letnia abp Antje Jackelén jest pierwszą kobietą, która stanęła na czele luterańskiego Kościoła Szwecji. Było to w czerwcu 2014 r. została wybrana w październiku ub.r. Pochodząca z Niemiec Jackelén wykładała w Luterańskiej Szkole Teologicznej w Chicago. Pastorką Kościoła Szwecji została w 1980 r., zaś biskupką Lundu w 2007 r. Jej mąż także jest duchownym, mają dwie córki.